Geocachers on Tour
Spanje 2023
8 tot 20 maart 2023
s Agaro en Sant Feliu de Guixols
Blij dat we terug ‘on the road’ zijn en uiteraard heel blij dat we terug kunnen geocachen. Het is al even geleden en het kriebelt. Heel veel (lees : de meesten) geocaches hebben we hier al gedaan in de voorbije jaren, maar er zijn er toch nog altijd die ons ontglipt zijn, of nieuwe die op de kaart zijn verschenen.
De meeste geocaches hier zijn van owner Magdigisc en hij kent de kunst om je naar de mooiste plekjes van de streek te lokken. Heel veel van zijn caches die we deze week gedaan hebben liggen in de buurt van Miradors (prachtige uitkijkpunten). We hebben ook een aantal leuke multi’s van hem gedaan en we hopen dat hij volgend jaar met nieuw materiaal op de proppen komt want we zijn bijna helemaal rond. Voor diegenen die hier nog niet waren : Geniet van de vele mooie caches en vooral de wegen die ernaar toe leiden. Ze zijn stuk voor stuk de moeite.
Om naast de geocaches foto’s hieronder nog andere foto’s van de streek te zien : camperreizen, pagina Spanje 2023
20 tot 27 maart 2023
Mataro (Barcelona)
We staan met onze camper een weekje in Mataro omdat we graag Barcelona willen bezoeken. Het is voor ons een eerste kennismaking en of we in deze grote stad gaan geocachen weten we nog niet. Er is zoveel te zien en we beslissen straks wel of we er iets meepikken of niet.
Op de middag dat we aankomen in Mataro en er ons te weinig tijd rest om diezelfde dag nog naar Barcelona te gaan, nemen we de fiets en rijden we naar het centrum van dit voorstadje van Barcelona. We doen er twee labcaches (Puig i Cadafalch en Iluro) Iluro was geen makkelijke. De taal is meestal geen probleem omdat google translate ons altijd heel behulpzaam is, maar dit keer kwamen we er echt niet uit. We hebben moet schrijven naar de owner maar zelfs dan bleef het moeilijk. Uiteindelijk toch kunnen loggen maar onze namiddag was voorbij. Geen tijd meer dus om nog andere caches mee te pikken.
Mataro kon ons voor de rest niet echt boeien. Leuk om even te zien maar meer ook niet.
Op het einde van de week realiseren we ons dat er voor geocaches en/of labcaches in Barcelona stad geen tijd meer is. De stad op zich was heel boeiend en we hebben zoveel ontdekt dat voor éen keer geocachen niet op de eerste plaats kwam. Maar niet getreurd . . . we zijn alletwee een beetje verliefd geworden op de Catalaanse hoofdstad en komen dus zeker nog terug.
27 tot 30 maart 2023
Alquezar en Colungo
Alquezar stond op ons to do lijstje en eindelijk is het dan zover. Prachtig middeleeuws stadje omringd door woeste natuur. Voor de vele foto’s van het stadje en de avontuurlijke wandeling die we daar deden kan U gaan kijken in onze camperreizen, Spanje 2023. We hebben uiteraard ook geocaches gaan zoeken en enkele labcaches meegepikt. De labcaches zijn voor ons altijd een fantastische manier om een dorp of stad vlug te leren kennen. In Alquezar hebben we de labcache ‘Alquézar : un precioso pueblo medieval’ gedaan. De taal is soms een struikelblok, zelfs met google translate, maar we hebben deze toch tot een goed einde kunnen brengen. In Colungo hebben we de labcache ‘Colungo : un municipio vivo‘ afgewerkt. Ware het niet voor deze labcache hadden we dit dorp nooit ontdekt.
In Alquezar hebben we éen cache meegepikt tijdens onze avontuurlijke wandeling ‘La Ruta de Pasarelas’. Naar het einde toe van deze prachtige route hebben we Mirador del rio vero kunnen loggen. Beetje zoeken maar dan toch bingo.
Onderweg naar Colungo, net iets buiten Alquezar, zagen we een prachtig Romeins bruggetje liggen. Daar moest zeker een cache liggen en ja hoor, er was er ene…Eerste keer gezocht, niet gevonden, dan maar verder gereden naar Colungo. ‘s avonds tijdens de terugrit weer daar gestopt, nog gezocht, niks gevonden, DNF gelogd maar toch nog niet opgeven. Het bruggetje was zo speciaal dat we de cache toch wel willen vinden, en plots was hij daar…op de valreep van opgeven. Puente de la Albarda is dus zeker een stop waard, al was het maar voor een mooie foto van deze brug.
In Colungo hebben we ook een aantal caches gedaan die ons op prachtige afgelegen landwegen brachten. Eentje leidde ons naar het kerkhof dat helemaal verstopt lag. Speciale begraafplaatsen in Spanje. De graven liggen niet onder maar boven de grond, in lagen van 3 op elkaar. Speciaal om te zien. Hier hebben we Ermita de Santa Eulalia gevonden.
30 maart tot 1 april 2023
Albarracin
Albarracin stond al even op ons verlanglijstje en omdat we met Alquezar ook al in het binnenland waren besluiten we om de kust nog even uit te stellen. Albarracin is al meerdere malen uitgeroepen tot éen van de mooiste dorpen van Spanje en ik kan het alleen maar bevestigen. De uitgebreide fotoreeks kan je terug vinden in camperreizen, Spanje 2023.
De eerste namiddag beginnen we met de labcache ‘La dama errante de Albarracin’. De 5 waypoints brengen ons in smalle straatjes en een paar keer wordt het heel moeilijk want met de fiets kunnen we helaas de trappen niet op of af. We proberen via andere straatjes dan toch ons doel te bereiken en éen keer blijf ik bij de fiets en gaat Suzette via de trappen naar het doel. We zijn onder de indruk van de schoonheid hier.
De tweede dag willen we een aantal caches doen maar die lijken allemaal redelijk onbereikbaar met de fiets. We zouden ook te voet kunnen gaan, maar de camping ligt redelijk ver van het dorp dus dat is niet echt een optie. Dan toch maar een poging om met de fiets te gaan. We kiezen voor de cache Albarracin die helemaal boven aan de toren van de stadsmuur ligt. Er zijn twee toegangswegen. De ene gaat langs het dorp maar dan moeten we weer trappen trotseren en dat is met de fiets niet echt evident, dus kiezen we voor de tweede route. Voor deze toegangsweg moeten we eerst een eindje het dorp uit en dan komen we op een zanderig met stenen bedekt pad dat zigzag helemaal tot boven gaat. Na een kwartier twijfelen we of we dit wel gaan doen maar we zetten door. Al puffend en hijgend komen we boven waar we van een prachtig zicht kunnen genieten en dan op zoek gaan naar de cache. De laatste twee geocachers hebben de cache niet gevonden maar wel gelogd aan de hand van een blauw deksel. We blijven zoeken en vinden uiteindelijk de originele cache en zijn content dat we hem kunnen loggen. Het blauwe deksel dat de vorigen geïnterpreteerd hebben als een overblijfsel van de cache is dus fout. Spijtig dat mensen zomaar ‘dingen’ die toevallig in de buurt van de coördinaten liggen gaan loggen als zijnde een ‘overblijfsel van de cache’ terwijl je op eerdere foto’s kan zien dat de cache er helemaal anders uitziet. Na deze vondst moeten we via het hobbelig fietsparcours terug naar beneden en dan is het hoogtijd om eerst onze honger en dorst te stillen 🙂
2 tot 11 april 2023
Villajoyosa en omgeving (Finestrat - Benidorm)
Vorig jaar in januari 2022 hebben we hier al heel wat rondgefietst en gestapt om te geocachen maar als we op de map kijken dan zijn er toch nog een aantal beschikbaar. Ook labcaches zijn er bijgekomen en we verdelen onze week zo’n beetje tussen lezen, niks doen en geocachen. We beginnen met een tweetal labcaches in Benidorm (Benidorm, from fishing village to seaside resort en Culture in Benidorm) en eentje in Finestrat (La Cala de Finestrat). Deze laatste is redelijk zwaar want we zijn met de fiets onderweg maar we merken dat het niet overal lukt op wielen en dat we af en toe ook serieus te voet moeten klimmen. Onze fietsen worden dan ergens heel veilig geparkeerd en dubbel en dik op slot gedaan zodat we ze bij terugkomst nog altijd terug vinden. Deze labcache was eigenlijk het leukst omdat je niet in de drukte zit van het onderaan gelegen Benidorm. Zeker met de Paasdagen was het redelijk overbevolkt. Toch hebben we de andere twee labcaches afgewerkt en een poging gedaan om tussen de tienduizenden voetgangers/vakantiegangers/onoplettende kinderen en slalommende auto’s veilig met de fiets op onze bestemmingen te komen.
Als we een vraag van de labcache hadden beantwoord aan de Torre del Aguilo zien we dat er nog een 4 terrein cache ligt op ons pad. We proberen even maar willen dan toch opgeven want terrein 4 aan de afgrond naar de zee toe, daar zitten we niet echt op te wachten. Maar langs de andere kant loopt er ook nog een smal pad en we proberen dan toch nog maar eens. En ja hoor, we kunnen Tiril’s Trek omzetten in een lachertje en daar zijn we heel content mee.
Naast de labcaches hebben we ook een leuke mystery gedaan (Perspectiva Aerea) die op het eerste zicht makkelijk lijkt maar waar we toch even met het vergrootglas op google maps hebben moeten kijken. Een multi stond ook op ons programma (Villajoyosa Multicolor) en die bracht ons naar leuke pleintjes en straatjes maar ook hier was enig denkwerk nodig. In Finestrat hebben we ook nog een aantal caches meegepakt en de leukste was de stier die je vanop de autostrade ziet. We zijn hem al zeker twintig keer gepasseerd maar zo dichtbij hadden we hem nog nooit gezien. Het was ook niet makkelijk om er te geraken want overal stond omheining en privado. Toch lag er een publieke cache. We stonden een beetje te twijfelen bij éen punt waar je wel door kon maar waar toch ook weer stond aangegeven dat het privé was toen een man met zijn hond daar doodleuk doorliep. We vroegen hem of dat bord geen probleem was en hij vertelde ons dat we er gerust konden wandelen. De stier was snel gevonden en ook de cache liet niet lang op zich wachten. We komen nog terug want in de bergen liggen er nog een aantal caches op ons te wachten, maar dat is voor een volgende keer.
11 tot 24 april 2023
Bolnuevo en omgeving
Bolnuevo - Puerto Mazarron - Isla Plana - La Azohia - Punta Calnegre
En we zijn weer terug in een regio waar we heel graag komen. Natuurlijk wordt het dan elk jaar moeilijker om nog nieuwe geocaches te vinden, maar het lukt ons toch nog altijd. Er zijn er nieuwe en er zijn er die we voordien al probeerden maar niet vonden. Altijd een uitdaging dus. De eerste geocache-fietstocht brengt ons in Puerto Mazarron waar er twee nieuwe liggen. Meepikkertjes en dus niet te moeilijk. We proberen ook eentje te vinden met een iets hogere terreinwaarde, Mirador del Puerto de Mazarron, maar het lukt ons niet om dichtbij genoeg te komen. We vermoeden dat hij net aan de andere kant ligt van wat voor ons nog ‘veilig’ is en het is ook warm en we laten hem liggen. Misschien komen we nog eens terug 🙂
Net voorbij Puerto Mazarron richting Isla Plana en La Azohia vinden we 5 caches. Van makkelijk tot wat moeilijker, maar allemaal goed te doen. Toch weer wat extra smileys op de kaart vandaag niettegenstaande er hier geen massa’s liggen. En door éen van deze caches hebben we toch weer een leuke plek ontdekt (zij het niet echt voor ons om direct aan te beginnen) : Cueva del Agua, een grot die begint in de bebouwde kom van Isla Plana en ondergronds zo’n 6 km door loopt via smalle gangetjes onder water. Niet voor beginnelingen. Wel indrukwekkend om er even te stoppen als je de cache gevonden hebt om even af te dalen in de grot. Met wat geluk (dat wij hadden) zie je de duikers die vertrekken of aankomen.
De triomf van deze week is Sierra de las Moreras, een cache die we vorig jaar al probeerden en die we deze keer echt wilden vinden. De cache ligt in the middle of nowhere op een redelijke hoogte met een prachtig uitzicht op Bolnuevo en de middellandse zee. Hij is tussen 2019 en nu misschien 5 keer gevonden. We gaan met de fiets zo dicht mogelijk bij de bestemming en dan moeten we omhoog de berg op. Niet gemakkelijk. Suzette heeft het 3 keer gedaan en ik 1 keer. Maar dat heeft een reden. Ik heb een enorme fobie voor slangen en als je de omgeving daar ziet, dan weet je dat er ergens wel zijn. En ik kom ze liever niet tegen. Geen idee hoe ik zou reageren maar een hartinfarct behoort tot de mogelijkheden, dus beter voorkomen dan genezen. Eén keer heb ik echter alle moed bijeengeraapt en ben ik ook tot het nulpunt geklauterd. Want dit jaar naar huis gaan zonder die doos te vinden was geen optie. Helaas . . . ook met 4 ogen kwamen we er niet uit. We hebben de owner geschreven die ons dan de verlossende tip heeft gegeven. Suzette is een dag later nog éen keer naar boven geklauterd en bingo. Weliswaar met ‘a little help’ maar goed . . . we hebben hem en we zijn er blij om.
Tussen Bolnuevo en Punta Calnegre ligt de reeks SCM van Yavoy. We hebben er al heel wat gevonden en ook dit jaar slagen we erin om er nog 4 te loggen. Voor wie houdt van schitterende vergezichten en baaien in een prachtige streek is deze reeks van 30 caches een aanrader. Geen makkelijk parcours en de nodige tijd voorzien.
24 tot 26 april 2023
Los Escullos - La Isleta
Natuurpark Cabo de Gata
Gaan geocachen in en rond de goudmijnen van Rodalquilar leek ons een leuk idee en toen we Bolnuevo verlieten reden we dan ook richting Cabo de Gata om vanaf de camping deze trip te kunnen doen. Helaas was het zo heet dat we dat plan heel snel opborgen. Vanuit Los Escullos (waar de camping was) hebben we een kleine fietstrip gemaakt naar La Isleta en een dag later hebben we ook een wandelpad gevolgd waar een 5 -tal caches verstopt lagen. Maar al heel snel hebben we ook het geocachen gelaten voor wat het was. Niettegenstaande we onze hobby zo graag uitvoeren ging het dit keer echt niet. De hitte maakte ons fysiek onwel en we hebben dus 4 schamele smileys binnengehaald. De rest zal voor een later tijdstip zijn als de temperaturen hier iets lager liggen. Maar zon of geen zon, we hebben genoten van de mooie sceneries die dit natuurpark te bieden heeft. We komen dus zeker nog terug !
26 april tot 20 mei 2023
Tarifa en omgeving
Natuurlijk staat ook deze keer Tarifa weer op het programma. Trouwe lezers van onze site weten dat deze streek tot onze favorieten behoort. Ook al hebben we hier niet zoveel mogelijkheden om te geocachen, we blijven komen en we blijven onze grenzen verleggen. De eerste weken zijn we niet echt actief geweest . . . onze dochter is ons namelijk komen bezoeken vanuit Fuerteventura en dan hebben we uiteraard de voorkeur gegeven aan quality time met haar. Ondertussen is ze terug richting Canarische eilanden vertrokken en wij blijven nog een weekje in Tarifa.
Een eerste cache die ons al een tijdje triggert is Betijuelo. Deze ligt iets boven Betis en we vermoeden dat hij niet helemaal met de fiets te bereiken is. Gepakt en gezakt met genoeg drank en iets om te eten vertrekken we met de fiets op Camping Rio Jaro en rijden richting Punta Paloma. Dat eerste stuk is echt niet leuk maar het kan niet anders. De hoofdbaan tussen Tarifa en Cadiz heeft helaas geen fietspad en de auto’s razen enorm snel voorbij. Bij wind is het al helemaal onveilig maar vandaag hebben we geluk. Het is een mooie windkalme dag. De afslag naar Punta Paloma laten we links liggen en we rijden nog iets verder op de N-340 richting Cadiz tot we een klein bordje ‘Betis’ zien. Hier beginnen we aan een serieuze klim van ongeveer 2.5 km. Aan het T kruispunt (kruispunt is wellicht een overdreven woord aangezien we eigenlijk in een redelijk verlaten gebied zitten) kunnen we rechts naar Betis of links naar een onbekende bestemming met als enige aanwijzing : El Tesoro Experience. We hebben de voorbije jaren op onze weg naar Betis en een andere cache dat bord ook al zien staan maar we zijn nog nooit echt gaan kijken. We zijn er sterk van overtuigd dat er niet veel meer over is van wat ooit Experience zou kunnen geweest zijn. Maar goed, we gaan eerst richting cache en daarom laten we de volgende splitsing naar El Tesoro aan ons voorbij gaan en volgen we onze coördinaten. In de buurt liggen ook spectaculaire overblijfselen van het militair gebied. Het is eigenlijk afgesloten maar je kan er gewoon door en vele wandelaars maken er dan ook gebruik van. Dus als je hier in de buurt bent, zeker de moeite om even te kijken 🙂
Aan het einde van wat ons een ‘weg’ lijkt willen we de fietsen op slot leggen en het laatste stuk te voet doen. Dan duikt er ineens een Brit uit het niets op die ons zegt dat het pad heel makkelijk met de fiets kan gedaan worden. Er ligt een nieuwe weg zegt hij nog en wenst ons succes. We geloven de man, nemen toch de fiets, maar merken al snel dat onze definitie van een ‘nieuwe weg’ en die van hem niet echt overeenkomen. We nemen dus de fiets aan de hand en doen de laatste 600 m te voet. En dan . . . kom je aan het punt waar de cache ligt en kan je genieten van fantastische views. De cache is even zoeken want de coördinaten wijken iets af, maar we volgen onze intuïtie en dan is het snel bingo. Een zalige plek en we blijven hier een hele tijd zitten genieten van de schoonheid van onze aardbol.
Als we terug naar beneden klauteren op dat ‘mooie pad’ beginnen we terug te fietsen en zien we terug het bord ‘El Tesoro’…we zijn een beetje moe en twijfelen of we doorrijden terug richting camping, of toch even omhoog het pad op om te gaan kijken. We doen het laatste en daar zijn we nu nog altijd kinderlijk blij om. El Tesoro blijkt nog steeds te bestaan en beter nog, het is open. We zien mensen op het terras zitten die drinken en eten. Hehe…we nemen plaats aan een tafel op het terras met een adembenemend zicht op de vallei en de Atlantische oceaan. Heel ver ligt Tarifa en we weten dat ook Marokko daar ergens ligt, maar door een mistige waas is dat vandaag niet zichtbaar. Niet erg, de rest is even mooi. We beslissen om hier iets te eten en we prijzen ons gelukkig dat we dit konden ontdekken. Leve het leven van de geocacher. Je komt echt op plaatsen waar je anders nooit komt 🙂
Twee dagen later beginnen we aan een andere trip met de fiets op zoek naar de cache Sierra de Fates. Hij ligt echt in the middle of nowhere, hij ligt op 600 m hoogte en bovendien is hij sinds publicatie in 2021 slechts 1 keer gevonden. Een hele uitdaging dus. We bekijken eerst op verschillende kaarten wat de beste route is, maar uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer : het gaat omhoog en het gaat heel steil. We vertrekken terug vanop de camping richting Punta Paloma, waar we iets verder op de N-340 rechts nemen richting Tarifa Karting (al staat dat niet aangeduid maar google maps is altijd goed)
Blijkt dat de toegangspoort tot de grote steile beklimming even door een ‘privado’ zone loopt maar een chauffeur die uit de tegengestelde richting komt stelt ons gerust. De poort staat open zegt hij, met een knipoog die wil zeggen : ga maar. Het is ook de enige toegang tot de windmolens en na het ‘privado’ stuk komen we op een hele brede weg naar de top. Makkelijk fietsen is het niet. De weg mag dan wel breed zijn om vrachtwagens door te laten voor de windmolens, maar de kiezelondergrond schuift en blokkeert. Deze weg volgen we ongeveer 7 km (met veel stops om even op adem te komen) tot we links een nog moeilijker pad zien. Maar het is wel degelijk de juiste richting. Er volgen nog twee kilometer die ons tot op de hoogte van 600 m brengen. Prachtig weliswaar maar toch ook afzien…en dat allemaal voor 1 cache 🙂 Maar ‘we love it’ en we bijten door. Als we bij de cache aankomen is die redelijk snel gevonden en dan moeten we de hele rit terug naar beneden. In eerste instantie denken we dat dat iets makkelijker gaat maar niets is minder waar. De weg is zo slecht dat we constant naast onze wielen ook onze voeten moeten gebruiken om in evenwicht te blijven. Na een fikse afdaling van ongeveer 7 km maar wederom onder de indruk van de prachtige sceneries komen we terug beneden aan. Van daaruit nog 9 km naar de camping waar we languit in onze stoel vallen met een verfrissende cola en ice-tea. Mission accomplished en we zijn superblij !
Onze derde uitdaging is San Bartolo, een cache in de hoogtes van Betis, waarvan we op voorhand niet goed weten of we er zullen geraken. Het pad ernaartoe is niet echt duidelijk maar we beslissen om het toch maar te proberen. Eerst met de fiets dus weer richting Punta Paloma en iets verderop de steile helling naar Betis. De parking ligt aan de voet van een berg waar bovendien een groot bord staat dat je tussen 1 maart en eind augustus niet mag wandelen of klimmen in dit gebied uit respect voor de fauna en de flora. We twijfelen dus en kijken op de kaart voor een alternatieve route maar die is er niet. Enkele minuten later komen 4 Duitsers voorbij die zelfs het bord niet bekijken en gewoon doorwandelen. Even later stappen er ook nog een papa en mama met baby op de rug voorbij en ook zij negeren het bord. Na wat wikken en wegen besluiten we toch ook deze weg verder te zetten. Op de kaart die de geocache owner meegeeft als referentie wordt ook deze route aangeduid. Het is het begin van een steile beklimming op een moeilijk begaanbaar pad vol stenen en amper 30 cm breed. Maar we zijn hier nu en we gaan door. Het koppel met de baby kruisen we onderweg want de papa geeft toe dat dit geen goed idee is. De weg is met een kleine baby echt niet verantwoord.
We zijn weer getuige van prachtige sceneries. Links in de verte zien we Tarifa met op de achtergrond Marokko (amper zichtbaar door de mist weeral) en rechts de stranden en duinen van Bolonia. We moeten nog even over serieuze rotsen klauteren en we hopen maar dat aan de andere kant het pad verdergaat. Zonder GPS zou dit fout lopen. De paden zijn haast onzichtbaar. Als we de cache naderen komen we in een gebied waar het recent nog gebrand heeft. Het geheel heeft daardoor een beetje een griezelige sfeer. Iets verder krijgen we eindelijk de cache te pakken en dan begint de weg naar beneden. We beslissen dat we niet dezelfde weg teruggaan maar een pad volgen dat later ook terug richting parking gaat. Met pijnlijke voeten, benen vol krassen van de pikkeplanten en helemaal bezweet komen we een dik uur later terug beneden bij onze fietsen. Onderweg stoppen we nog even voor een verfrissende drank. Op de camping kunnen we maar aan éen ding denken : een douche, NU 🙂
Weer een prachtige ervaring rijker. We hebben gepufd, gezweet, gevloekt, gejammerd maar … dit nemen ze ons niet meer af. Zalig bevredigend gevoel dat we deze smiley op de kaart hebben.
De laatste dag van ons verblijf in Tarifa doen we nog een laatste fysieke inspanning. We fietsen vanop de camping naar Bolonia. Dat is een fikse steiging maar we willen graag nog El Secreto dèl Bunker gaan zoeken. Als we in Bolonia arriveren wacht ons een aangename verrassing. Ze zijn ‘eindelijk’ bezig aan een fiets verbinding tussen Punta Paloma en Bolonia. Deze verbinding loopt heel dicht tegen de kust en op die manier hoef je niet meer rond te rijden over de berg. Vandaag is dus waarschijnlijk de laatste keer dat we de berg beklommen hebben. Vanaf volgende keer kunnen we ‘binnendoor’ rijden. Maar nu is het op het pad in wording natuurlijk nog allemaal zand en moeten we de laatste 300 m naar de cache te voet doen. De cache zelf is snel gevonden. Hij werd wel bewaakt door een hagedis. Ik had hem al van ver gezien en aangezien mijn niet zo nauwe band met alles wat amfibie is liet ik de taak om het doosje te pakken aan Suzette over. Voor vandaag zit onze taak erop want we willen nog wat genieten aan de beach en later gaan eten in Betijuelo bij El Tresoro. Volgende keer staan er nog andere Bolonia caches op het programma maar dat is voor de herfst als we weer in het land zijn.
22 mei tot 5 juni 2023
Bolnuevo en omgeving
Na onze fysieke inspanningen in de hoogtes van Tarifa willen we nu wat chillen en waar kan dat beter dan op een plaats die we goed kennen en waar het klimaat éen van de beste is langs de Middellandse Zee. Maar het valt wat tegen. We hebben veel regen, onweer en niet echt strandweer zodat we toch weer op zoek gaan naar uitdagingen. We rijden richting Isla Plana en La Azohia. We zijn er een paar weken geleden gepasseerd en hebben een paar caches meegepakt maar de twee laatste in Isla Plana moeten we nog doen. Ze liggen langs de kust maar zijn verder niet speciaal. Het gaat om El Muelle en Entre Selva y Mar. Redelijk snel gevonden maar verder niet de moeite om hier langs te komen. Van daaruit rijden we verder naar La Azohia want daar staat ook de Torre de Santa Elena en die willen we zeker bezoeken. Er liggen drie caches in de buurt. Twee niet zo heel ver weg van de toren maar wel even klimmen en klauteren vooraleer we ze kunnen pakken en eentje iets lager die enkel te bereiken is via het einde van het dorpje en dan richting zeer smal pad (lees : haast onbestaand pad) richting cache. We doen eerst Torre de Santa Elena La Azohia Uno gevolgd door Torre de Santa Elena La Azohia Dos. Na deze twee hebben we honger en dorst en gaan we eerst lunchen in een leuk restaurantje met zicht op de zee in La Azohia. Om af te sluiten en wat caloriekes te verliezen gaan we nog op stap voor de cache Beta.
In Isla Plana, net voorbij camping Los Madriles, vertrekt er een route met 6 caches in de bossen en die zetten we op onze planning . Ze lijkt ons makkelijker te voet dan met de fiets maar aangezien we eerst al bijna 15 km moeten rijden vanuit Bolnuevo tot aan het beginpunt beslissen we om toch maar te proberen met de fiets. Het zal wel lukken 🙂
De reeks is genoemd naar de droge rivierbedding Rambla del Cañar en de eerste die we tegenkomen is Rambla del Cañar Inicio. Tot aan dat eerste punt is fietsen nog mogelijk maar al snel wordt het duidelijk dat we de fiets gedurende 7.5 km meer aan de hand zullen hebben dan wat anders. Het is verwilderde natuur en daar houden we van. Geen overbevolking hier. Op heel die afstand hebben we eén local gezien. Wel redelijk vermoeiend met de fiets aan de hand maar vooruit is de enige optie. Caches waren allemaal redelijk snel te vinden behalve de laatste. Daar hebben we na meer dan een half uur zoeken opgegeven. We hadden er ook geen internet en konden dus niet op zoek gaan naar eventuele spoilerfoto’s of hints van vorige cachers. Na deze reeks gaat het nog een hele tijd flink bergop maar gelukkig terug op geasfalteerde baan. We arriveren uiteindelijk in het heel kleine dorp Tallante waar we gelukkkig wel een bar/restaurant vinden en iets gaan drinken. Zalig dat Spanje in elke dorp een horeca zaak heeft, hoe weinig inwoners het ook maar telt.
Na onze verfrissende drank vinden we in de buurt nog de cache Camino de los Abejarucos seis die een prachtig uitzicht geeft over heel de omgeving.
En dan wacht ons nog een serieuze klim om terug naar Isla Plana en dan verder richting Bolnuevo te rijden, want de weg gaat eerst naar Mirador de la Cuesta (waar ook een cache ligt maar die blijkt er helaas niet meer te zijn). Van daaruit gaat het gelukkig naar beneden. We stoppen nog bij The Church/La Iglesia waar we het doosje om te loggen wel snel kunnen vinden. Terug in Bolnuevo stond er enkel nog een verkwikkende douche op het programma en diner in Restaurant La Siesta, niet te ver van de camping. Een welverdiende afsluiter.
De ‘8’ route tussen Bolnuevo en Punta Calnegre is er eentje dat we elk jaar proberen te doen. Het is niet echt aangenaam fietsen met de ruwe ondergrond maar de beelden die je in return krijgt maken alles goed. Op deze route ligt ook de SCM reeks van owner Yavoy die 30 caches telt. Elk jaar proberen we enkele DNF’s in deze toer om te zetten in een smiley. Ook deze keer zijn er een aantal die we kunnen loggen want Yavoy heeft net onderhoud gedaan 🙂
Als we op 2 juni ‘s morgens ontbijten aan onze camper in Bolnuevo zien we dat er een nieuwe cache gepubliceerd is in Puerto Mazarron. Misschien nog een kans voor een FTF. We laten onze afwas staan, maken ons klaar en nemen de fiets om te vertrekken. Dit onder rare gezichten van onze buren omdat we alles in sneltempo doen. We vertellen ze dat we ons moeten haasten want er staat een FTF op spel. Of ze onze uitleg helemaal begrijpen weten we niet maar we hebben de voorbije dagen al uitgelegd dat we geocachen en ze weten dus al dat we een ‘soort spel’ doen 🙂
Het is net geen 4 km tot aan de cache Torre de la Combre waar we vrij snel het doosje vinden. Yes ! We zijn eerst en kunnen dus loggen met FTF (first to find voor de niet geocachers die hier toevallig op deze pagina passeren). We zijn content want een FTF gebeurt niet elke dag. Sinds we begonnen met geocachen in 2014 hebben we met die van vandaag inbegrepen 2 FTF’s gevonden.
We passeren ook nog langs Ficus Magnificus die we al twee keer tevergeefs bezocht hadden maar waar Yavoy eergisteren maintenance heeft gedaan. Dit keer zou het dus moeten lukken en inderdaad, de cache wordt vandaag onmiddellijk gespot.
En als laatste gaan we op zoek naar de cache Fenicia waar we heel lang gesleuteld hadden om deze mystery op te lossen maar zonder resultaat. Echter door het goed doorlezen van de vorige geocachers hun logs hebben we het doosje toch kunnen vinden. De laatste logs waren niet helemaal correct want het doosje zat volgens hen te diep verstopt maar wij hebben lang de moeite genomen om het ding tevoorschijn te halen. De Feniciers zouden content geweest zijn 🙂
We willen onze 9000 ste cache vandaag gaan loggen. Richting Mazarron liggen er nog 3 caches die in aanmerking komen. Maar de weergoden beslissen er anders over. Als we nummer 8999 (La tus pies) gevonden hebben hangen er dreigende wolken boven ons. Maar we hebben in het verleden al meermaals meegemaakt dat die wolken ook weer verdwijnen zonder éen druppel water dus we hopen daar vandaag ook op . . . We begeven ons richting Mijnen Mazarron van waar we deze nummer 9000 willen vinden. En dan begint het plots te druppen, te regenen, te gieten. Verder gaan is geen optie en als we na twee minuten van alle kanten een bruine smurrie naar beneden zien komen proberen we zo vlug mogelijk terug in de bebouwde kom van Mazarron te geraken. Dat lukt, maar we zijn doorweekt. Geen centimeter van ons lichaam is nog droog en ook in het centrum blijft het gieten en staan de straten blank. Ze zijn allemaal omgevormd in riviertjes. Fietsen lukt uiteraard niet en met onze voeten staan we helemaal ondergedompeld in de bruine waterbrij. Er zit niets anders op dan terug naar de camping te rijden. Helemaal raar is het wanneer we net buiten Mazarron merken dat alles daar kurkdroog is. Zo’n lokaal onweer hebben we nog nooit meegemaakt. We kunnen vanaf dat punt gelukkig terug fietsen en thuis wacht ons een warme douche. Nummer 9000 zal voor een andere keer zijn 🙂
5 tot 7 juni 2023
Playa Percheles (Mazarron)
We blijven nog in de buurt maar we verplaatsen ons met de camper naar Playa Percheles. Van hieruit kunnen we nog een aantal ontbrekende caches zoeken van de SCM-toer van Yavoy. In totaal zijn het er 30 en we hebben er nog een paar te gaan. Helaas lukt het nu ook weer niet aangezien er twee DNF’s van vorige cachers bijzitten en ook wij niet meer geluk hebben. Bij ene gaan we zelf op zoek maar het lijkt ons iets te gevaarlijk en de andere waar je op de buik in een grot moet laten we ook aan ons voorbij gaan. We vinden er nog wel een vijftal anderen en we loggen hier ook onze nummer 9000. Heel blij dat we deze kunnen omzetten in een smiley op een idyllische plaats.
7 tot 11 juni 2023
Los Alcazares
In Los Alcazares waren we vorig jaar ook al om de power trail te beginnen van GeoPacheco. Met een totaal van 483 waarvan we vorig jaar een 200 hebben volbracht is er nog werk aan de winkel. Bovendien liggen er hier ook andere interessante caches te zoeken dus we blijven hier 4 dagen. Enig nadeel : het is bloedheet en we doen dus minder dan we van plan waren. We fietsen éen dag voor een deel van de Pacheco toer, we fietsen éen dag voor de Vuelta toer (gelukkig niet de echte) en we maken ook een toer om een aantal losse caches in de buurt te vinden. Geen slecht resultaat maar lang niet alles vervuld dus volgend jaar waarschijnlijk weer een stop in dit stukje geocache paradijs 🙂
11 tot 13 juni 2023
Moncofa (Mascarell - Nules)
Als we in Moncofa stoppen als tussenstop naar het noorden doen we dat omdat er een interessante labcache ligt in een nabijgelegen middeleeuws dorp, Mascarell. Het is het enige ommuurde dorp in Valencia. De labcache ‘Entre las Murallas de Mascarell’ is een aangename, gemakkelijke en mooie toer door het kleine dorpje.
We fietsen nog even verder tot in Nules waar we 1 cache meenemen. Een kort bezoek aan deze streek maar de temperaturen blijven hoog en het is echt te warm om lang op éen plaats te zoeken naar caches.
13 tot 16 juni 2023
Tarragona
In Tarragona zijn we nog niet eerder geweest maar het ligt op onze weg richting noorden EN er liggen heel veel caches en labcaches. Een reden te meer om hier twee dagen rond te hangen. We doen in de binnenstad 4 labcaches en we doen een virtual cache Casa Corderet omdat deze komt met een speciaal verhaal. Sinds 1751 is hier een winkel gevestigd en tot vandaag is deze elke dag geopend geweest. Met koude, met hitte, met regen of wind, in tijden an oorlog en moeilijke tijden…elke dag was de zaak geopend. Het is leuk om er te passeren en de twee vragen zijn snel opgelost. Omdat het in de oude stad erg warm en druk is belissen we om een toerke te doen rond de haven. Er liggen redelijk wat caches en het is zalig fietsen. We hebben tijd te kort want hier ligt nog veel te rapen. We hebben deze stad en omgeving genoteerd voor een volgende reis.
16 tot 23 juni 2023
s Agaro en omgeving
Om onze Spanje reis af te sluiten stoppen we nog een keer in s Agaro. Een weekje genieten maar uiteraard ook geocachen. Er ligt een kleine nieuwe reeks van 6 caches die achter de hoek begint van onze camperplaats. Nilbielnana is een beetje de rare naam van deze serie. Ze zijn redelijk makkelijk te vinden, geen hoogvliegers, maar gewoon leuke caches. We eindigen onze week met een fietstocht van s agaro naar Calella de Palafrugell en Llafranq om nog twee Labcaches te doen. Het wordt een redelijke zware rit want het is snikheet. Maar we houden vol en vervolledigen de twee toertjes. Descobreix Calella de Palafrugell en Cami de Ronda de Calella a Llafranq. Twee prachtige labcaches die ons weer bij prachtige panorama’s brengen. Wat is de Costa Brava toch mooi. Het mag dan wel heel toeristisch zijn, de natuur is er schitterend.
Het zijn de laatste voor deze reis en hopelijk zijn we in september terug om nieuwe geocache gebieden te ontdekken.
