Always on the Road
Spanje 2023 - deel I
We zijn een paar maanden thuis geweest (veel te lang naar onze goesting) maar nu is het dan eindelijk weer tijd om door ons favoriete land te reizen. De eerste week in Frankrijk verliep een beetje moeizaam wegens een technisch defect maar tijdens de tweede week van maart steken we dan toch de Spaanse grens over. Bedoeling is om door het land te trekken tot eind juni. We gaan uiteraard een aantal bekende plaatsen terug bezoeken omdat we daar ons hart verloren zijn, maar we gaan ook de tijd nemen om nieuwe dorpen en steden te ontdekken. Naast een afspraak eind april met onze dochter in Tarifa hebben we geen vast schema.
8 tot 20 maart 2023
's Agaro - Sant Feliu de Guixols
Onze eerste stop in Spanje wordt s Agaro. Vroeger was dat steevast Calonge, maar zoals eerder geschreven, de camping in Calonge is overgenomen door de commerciele groep Sènia en die hebben maar éen doel : in de zomer zoveel mogelijk toeristen aan hoge prijzen logeren en in voorjaar, najaar en winter gewoon de boel gesloten houden. Camperplaatsen zouden een alternatief kunnen bieden, maar de campings hebben veel macht bij de gemeentes en de camperplaatsen zijn dus heel dun gezaaid (buiten een grote ‘zigeunerparking in Platja d’Aro waar meer langverblijvers staan dan wat anders en waar geen voorzieningen zijn).
In Palamos zijn er twee officiële plaatsen en in s Agaro is er de kleine camperplaats sagaroarea (maximum 12 campers) waar we in November al stonden. We hebben hier gereserveerd en kregen meteen (toevallig maar leuk meegenomen natuurlijk) de mooiste plek. Deze camperplaats is heel basic maar voldoet aan al onze eisen en de eigenaars Anna en Toni zijn de vriendelijkheid zelve. We zijn blij dat we ons geld aan zo’n mensen kunnen geven en niet aan de grote ketens.
We liggen iets in de hoogte en dat maakt dat we elke ochtend opstaan met zicht op de zee. Beneden ons ligt de baai Santa Pol (s Agaro) die gelegen is tussen links Platja d’Aro en rechts Sant Feliu de Guixols. Het gebied is woest en prachtig. We fietsen hier de mooiste routes en gaan op zoek naar de verschillende miradors (panorama punten) waar je na een stevige en vermoeiende klim beloond wordt met prachtige vergezichten. We komen hier nu al een paar jaar, maar het blijft indrukwekkend en adembenemend mooi. Hier komen we tot rust en we voelen dat de ‘stress’ van thuis (dagdagelijkse dingen waar ieder mens mee kampt) volledig van ons afglijdt en dat we éen zijn met de natuur. Lekker eten en drinken mag hier natuurlijk ook niet ontbreken en naast de voor ons al bekende adresjes in Platje d’Aro ontdekken we nog nieuwe dingen in s Agaro. En zoals altijd genieten we dubbel omdat een fles wijn hier drie keer minder kost als bij ons. Dat maakt het drankje nog net iets aantrekkelijker.
Uiteraard gaan we weer op zoek naar geocaches, waarover je meer kan lezen op de pagina aldaar.
Op 20 maart verlaten we s Agaro maar we zijn al bijna zeker dat we in juni op de terugreis nog een stop gaan voorzien.
20 tot 27 maart 2023
Barcelona (Mataró)
We stoppen een weekje in Mataro waar we ons installeren op Camping Barcelona. Leuke camping die heel veel services biedt om de hoofdstad van Catalonië een bezoek te brengen. Er rijden speciale campingbussen tegen kleine betaling rechtstreeks naar het centrum, je kan een gratis shuttle nemen tot aan het station van Mataro en daar een trein nemen tot in Barcelona (duurder dan de campingbus). Je kan tickets kopen voor musea en attracties, ze beschikken over een supermarktje en restaurant dus kortom : een goede basis om van hieruit Barcelona te gaan verkennen. Het is onze eerste keer dus de stad is ons volledig onbekend. Eigenlijk hebben we een reden om hier te zijn. Barcelona bezoeken is éen ding, maar zo’n citytrip als we met de camper onderweg zijn was niet echt prioriteit. We hebben dit gepland omdat onze favoriete juwelier van Tarifa twee jaar geleden helaas verhuisd is naar Barcelona. (tijdelijk weliswaar, maar voor 2024 zullen ze niet terug naar Tarifa gaan). Omdat we dit jaar 20 jaar samen zijn wilden we een speciale ring uit hun collectie kopen. Dus, dan stoppen we toch gewoon even langs Barcelona ? En nu we hier dan toch zijn, laat ons dan ook maar meteen die mooie stad gaan ontdekken.
Aangezien we wegens tijdsgebrek niet echt veel voorbereid hebben baseren we ons op een reisblog van een Nederlandse jongedame die in Barcelona geboren is. We volgen haar favoriete route door de Gothische wijk en dat is voor ons al een voltreffer. We vallen van de ene ‘ohs’ in de andere en we staan versteld van de prachtige architectuur in de stad. Het is de stad van Gaudi en dat merk je uiteraard maar ook andere huizen en bouwwerken zijn gewoonweg prachtig ! Na enkele uren rond te kuieren door de kleine straatjes en vele pleintjes zijn we al een beetje verliefd geworden op deze Catalaanse stad. Hieronder een selectie van onze eerste dag Barcelona met vooral de Gothische wijk.
Tijdens onze tweede stapdag in Barcelona zijn we een bezoek gaan brengen aan de Sagrada Familia . . .
Een must see ? ’t ja, met 3.000.000 bezoekers per jaar wil je toch graag gaan kijken, nu je toch in Barcelona bent.
Indrukwekkend ? Absoluut !
Mooi ? Dat is heel persoonlijk natuurlijk. Voor mij is het te bombastisch en erover. Het is teveel, het is te groot, het is te enorm . . .
Na ons bezoek aan de Sagrada familie doen we een ritje met een toeristbus en stappen oa uit aan het Poble Espanyol. Het is een dorp in de stad op de heuvel Montjuïc. Het dorp vertegenwoordigt volledig Spanje en je vindt in elk hoekje een ander stukje van het Iberische schiereiland. Leuk om even rond te wandelen als je in de buurt bent maar zeker geen must (althans niet voor ons, maar smaken verschillend uiteraard).
Hieronder wat foto’s uit het dorpje.
We rijden met de toeristbus terug verder naar beneden en stappen ook daar nog even rond. Wat de bus betreft : Er zijn twee maatschappijen maar ze doen dezelfde ritten en ze kosten even veel. Een ticketje kost per persoon 33 euro. Je kan voor die prijs heel de dag rondrijden, afstappen op een plaats die je wil bezoeken, terug opstappen enz. De tickets zijn 24 u geldig. Het klinkt allemaal mooi, maar als je aan het einde van de dag op 2 maximum drie plaatsen bent uitgestapt en daar ook een museum hebt bezocht, dan rijdt je uiteindelijk niet veel met de bus en dan vind ik 33 euro per ticket redelijk veel. Met twee betaal je dus 66 euro en voor dat geld kan je heel wat taxi rijden. Dat hebben wij een dag later dan ook gedaan. Makkelijker en uiteindelijk minder geld kwijt.
Hieronder nog wat fotootjes vanop de bus en tevoet.
Na twee dagen rondstappen in Barcelona zijn we moe en nemen we een rustdag op de camping in Mataro. Laat ons een hele dag fietsen of stappen in de natuur en dat kunnen we nog flink aan, maar in een drukke stad slenteren vraagt na twee dagen een pauze. Na een korte break trekken we vervolgens terug voor een hele dag de stad in. Vandaag staat het Hopital Sant Pau op het programma. We zijn er eergisteren te voet gepasseerd en we willen graag meer zien. We kopen een ticketje (goedkoper dan Sagrada en zonder timeslots) en we komen terecht in een prachtig imposant gebouw met tuinen dat ons meer kan bekoren dan de Sagrada familia (ook hier weer : kleuren en smaken verschillen).
In 1997 werd het Hospital de Sant Pau (van Architect Lluis Domènech i Montaner) samen met zijn ander kunstwerk Palau de la Musica Catalana) door Unesco op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Antoni Gaudi is in dit ziekenhuis overleden in 1926 toen hij door een tram overreden werd. De interessante geschiedenis van dit hospitaal kan u hier terugvinden.
Geniet mee van de foto’s die we ter plaatse genomen hebben.
Na het mooie ziekenhuis gaan we op zoek naar andere kleuren en die vinden we op Mercado de Boqueria. Het is éen van de populaire overdekte markten in Barcelona en als we er rondlopen lijkt het wel dat er meer toeristen zijn dan locals. Toch wordt deze markt ook bezocht door Barcelonezen die hier hun fruit, groenten, vlees en vis komen kopen.
‘s avonds ronden we onze dag af met een lekker etentje in Restaurant La Pau Catalaanse keuken op het menu.
Zaterdag is onze laatste dag Barcelona City en die gebruiken we om ‘s morgens een bezoek te brengen aan het prachtige
Palau de la Música Catalana. Het concertgebouw werd ontworpen door Lluís Domènech i Montaner, (de architect die we hierboven al vernoemden ivm Hospitaal Sant Pau). De bouw begon in 1905 en werd voltooid in 1908. We waren onder de indruk van de weerom prachtige architectuur.
De laatste uurtjes in Barcelona brengen we door in een deel van de Gothische wijk waar we eerder deze week al waren, we verkennen ook de El Born wijk met z’n kleine straatjes, pleintjes, winkeltjes, barretjes, restaurants enz… ‘s avonds sluiten we af met een etentje in Restaurant Els Quatre Gats, een bekende plaats in de Gotische wijk. Niet goedkoop maar heel lekker en fantastische bediening. Het kader is schitterend en we worden ook nog verwend met een live zanger/gitarist. Een mooiere afsluiter voor deze mooie stad konden we ons niet wensen.
27 tot 30 Maart 2023
Alquezar
De naam Alquezar hadden we al dikwijls gehoord en sinds vorig jaar stond hij op ons ‘to do’ lijstje. Vanuit Barcelona rijden we de provincie Aragon binnen en zo verlaten we Catalonië en zijn we op Spaans grondgebied. We installeren ons met de camper op Camping Alquezar, ongeveer 1.5 km van het kleine stadje. Er is ook een parking die populair is bij campers want ze ligt helemaal boven net naast de woonkern maar je mag er niet overnachten. Helaas wordt dit door de meesten niet gerespecteerd. Wij kiezen voor de veiligheid en betalen liever een paar euros dan het risico te lopen dat je s nachts moet verhuizen omdat de politie op de deur komt kloppen. Aan, de overkant van de camping is een restaurant dat lekker eten heeft en vriendelijke service. Zeker in het voorjaar als het ‘s avonds nog vroeg donker en toch ook een pak frisser is, is dit restaurant een goed alternatief om niet naar boven te moeten rijden.
Alquezar is een middeleeuws vestingstadje en het ligt prachtig te midden van een woeste natuur. Enkel residenten mogen er met de auto rijden en dat is maar goed zo. De kleine straatjes zouden de vele andere auto’s niet aankunnen.
Het is een genot om door de straatjes te kuieren en als wij er zijn is het zalig rustig. Ik kan me voorstellen dat het op populaire hoogdagen heel erg druk is hier.
De eerste dag verkennen we het stadje en de tweede dag besluiten we om een wandeling te maken : La ruta de la pasarelas del Vero. Volgens de toeristen info 3 km en anderhalf uur, maar in werkelijkheid is ze toch bijna het dubbel in afstand. We doen er meer over dan anderhalf uur omdat we ook willen genieten van de prachtige natuur. Voor Suzette is dit soort wandelingen een primeur. De paserellen hangen in de hoogte tegen de rots en voor iemand met hoogtevrees is dat niet evident. Vandaag echter trekt ze haar stoute schoenen aan en beslist om het te proberen. We spreken af dat als het niet lukt we gewoon terug keren. Maar ik ben super fier op haar. Ze heeft alle passerels doorgelopen 🙂
Tijdens onze laatste dag Alquezar zijn we gefietst naar Colungo, een superrustig dorp waar de tijd heeft stilgestaan.
Ik kan wel honderd keer schrijven dat zowel Alquezar als de natuur rondom prachtig zijn, maar de foto’s hieronder spreken voor zich. We zijn blij dat we hier gestopt zijn !
30 maart tot 1 april 2023
Albarracin
Albarracin heeft een rijke geschiedenis en dat merk je direct als je er binnenkomt. Meermaals heeft het ook al een prijs gekregen als mooiste dorp van Spanje. Of dat zo is laat ik aan ieders mening over maar ons heeft het in elk geval enorm kunnen bekoren.De kleine straatjes, de pleintjes, de oude huizen, de stadsmuur. . . je waant je in de middeleeuwen. We hebben tijdens ons bezoek velen ‘ohs en ahs’ laten horen maar laat voorwal de foto’s u overtuigen. Een aanrader om hier éen of twee dagen door te brengen. Wij stonden op de Camping Albarracin op een vernieuwd plateau met prachtig uitzicht op de oude stad.
1 tot 2 april 2023
Xeraco
Initieel wilden we 3 nachten blijven in Xeraco en daarna verder reizen naar Villajoyosa. We hadden van een paar mensen gehoord dat de camperplaats in Xeraco echt top was. En na Barcelona, Alquezar en Albarracin, waar we redelijk actief waren, wilden we even ‘niks’ doen op een leuke camperplaats. De plaatsen waren wel een pak kleiner dan op hun website beschreven en de ingangen niet allemaal evident om te manoeuvreren maar er is wel iemand die je begeleidt op je plaats. Niettegenstaande ze zichzelf niet benoemen als camping hebben ze wel sanitaire blok, bar/restaurant en zwembad maar je betaalt ook de prijs van een camping. Onze algemene indruk was niet slecht maar zeker ook niet waw.
‘s avonds voor de eerste keer op onze reis de BBQ bovengehaald en lekker gegeten met een flesje wijn erbij. En dan begint het : Net na de afwas hoort Suzette een enorm geknetter en ze zegt mij dat het wel brand lijkt. We kijken alle twee achter de haag van onze camper en zien bangelijk grote vlammen op het terrein vlak naast de camping. Het ziet er echt heel dichtbij uit. Na een eerste aarzeling of we zullen blijven of vertrekken beslissen we vrij snel om toch maar van de camping weg te gaan. Er staat enorm veel wind, er is nog geen brandweer te bespeuren en als de wind draait komt het recht op de camperplaats af. We hebben nog snel onze fietsen in de garage geduwd maar minder geordend dan anders en voor tafel en stoelen wilden we geen tijd meer uittrekken. Ook andere camperaars stonden te twijfelen maar een deel maakte zich ook klaar om weg te rijden. Rond 21.45 u zijn we van de camperplaats weg gereden en hebben we ons in eerste instantie geïnstalleerd in het dorp vanwaar we eigenlijk heel goed de brand op een 3 km konden zien. Als we de hoge vlammenzee zagen waren we heel content dat we zo snel gereageerd hadden. Geen idee hoeveel anderen de camperplaats ook verlaten hadden. We proberen in het dorp een plaats te vinden voor de nacht maar we vinden ons ding zo niet. We hebben door de adrenaline ook geen slaap en we veranderen een paar keer van plaats. Telkens we denken vanop afstand te zien dat het vuur iets minder wordt, laait het weer enorm op en zijn we echt blij dat we beslist hebben om te vertrekken. Rond 4 u lijkt het vuur gedoofd en we rijden terug tot aan de ingang van de camperplaats. We kunnen uiteraard niet binnen met de camper, maar we gaan kijken of onze stoelen en tafel er nog staan. Gelukkig is dat het geval en we beslissen aan de zijkant van de ingangspoort te wachten tot we terug binnen kunnen. We zien dat er heel veel campers vertrokken zijn, maar er zijn er ook heel veel die niet vertrokken zijn. We vinden het verrassend dat mensen toch een risico nemen om daar te blijven omdat je niet weet welke kant het vuur kan uitgaan. Maar goed…De camperplaats is gevrijwaard gebleven van enige schade.
‘s Morgens rond half acht komt de receptionist (manager) aangereden en die heeft al direct een geïrriteerde uitdrukking. Ik vraag of we terug op onze plaats kunnen want dat we zijn vertrokken wegens de brand. (Spijtig dat ik op dat moment nog niet weet wat er zich de vorige avond heeft afgespeeld na ons vertrek of ik had die man ter plekke aangevallen). Neen zegt de man, je moet wachten tot ten vroegste 9 uur want er zijn er nog 30 vertrokken en als die willen terugkomen moeten die zich terug allemaal inschrijven en moeten jullie éen voor éen door mij naar de plaats gebracht worden. Hoezo inschrijven ? Wij zijn al ingeschreven en bovendien hebben we betaald voor 3 nachten. Hij moet ons ook niet begeleiden want in de buurt van onze camper staan niet veel andere en we kunnen zo inrijden. Op twee minuten gebeurd. Maar de man wil niet van zijn principes afwijken. Hij doet er nog een schepje bovenop en zegt dat het allemaal zo erg niet was en dat de wind zeker niet zou gedraaid zijn (straf dat zo’n aards wezen kan voorspellen wat de natuur van plan is) en dat het sowieso nog ver van de camping was. We proberen nog even in discussie te gaan en vragen of we aub niet direct mogen plaatsnemen want we hebben de hele nacht niet geslapen…maar hij houdt het been stijf en neemt een zeer hautaine en arrogante houding aan. Onze volgende bestemming is Villajoyosa op slechts 100 km dus als ik hier anderhalf uur moet wachten ben ik op die tijd ook op de andere camping. We rijden door en vinden een leuke plaats in Villajoyosa. Het betaalde geld voor onze drie nachten mag hij steken waar de zon niet schijnt.
‘s avonds lees ik op diverse Facebookgroepen dat er mensen na ons ook nog de camperplaats wilden verlaten maar dat de poort werd gesloten. Ze mochten niet meer van het terrein. En diegenen die al vertrokken waren, die moesten ook maar niet meer terugkomen. Er is blijkbaar toch enige paniek ontstaan maar de poort werd niet geopend. Er is uiteindelijk geen brand geweest op de camperplaats zelf, maar het had wel gekund. Als de wind had gedraaid had deze arrogante manager wel heel wat op zijn geweten gehad. Voor ons is deze plaats een NOOIT meer !
Ik heb ondertussen nog geschreven met een aantal mensen die er ook stonden en we vragen ons allemaal af hoe zo’n bedrijf een vergunning kan krijgen als ze zich niet aan de wettelijke voorschriften kunnen houden. Een camperplaats moet ten allen tijde verlaten kunnen worden en zeker in dit geval als je op een paar meter een torenhoge vlammenzee hebt. De foto’s hieronder bewijzen dat ik niet overdrijf.
2 tot 11 april 2023
Villajoyosa
In Villajoyosa staan we op Camping Imperium Alicante. We stonden hier ook al in januari 2022 en het is een prima camping. Zeer goede infrastructuur, plaatsen allemaal ruim met wateraansluiting/afvoer en stroom, zwembad, winkeltje, restaurant en vriendelijk personeel. Het is ons alleen niet duidelijk waarom de camping ‘Alicante’ in de naam heeft aangezien ze eigenlijk veel dichter bij Benidorm ligt dan bij Alicante . . . Vanop de camping kom je met de fiets snel beneden in het centrum of aan het strand (we nemen een binnenweg via een cami en dat scheelt een aantal kilometers). In het centrum passeert ook de trein die Villajoyosa verbindt met Alicante, Finestrat, Benidorm, Altea enz. We hebben van het treintje deze week geen gebruik gemaakt want met de Paasdagen was het overal enorm druk maar we hadden het wel veel gebruikt tijdens ons vorig verblijf hier (fietsen mogen mee op de trein). Deze week was voor ons een beetje lui-lekker-niets-doen. Beetje lezen, lekker eten met verse groentjes van de markt (zalig aanbod en nog zaliger prijzen), beetje fietsen in de buurt en uiteraard ook hier en daar wat geocachen. Aangezien we 4 maanden onderweg zijn hoeven we niet op elke bestemming super actief te zijn. Niks moet alles mag 🙂
We zijn gaan fietsen in Finestrat (leuk) en Benidorm (minder leuk) om te geocachen. In Benidorm wisten we dat het druk zou zijn maar nu was het on-voor-spel-baar overbevolkt. Gelukkig konden we naast de drukke esplanades ook bijna alleen zijn op de wandelpaden ver boven de drukte. Bendidorm is mooi van ver maar ver van mooi 🙂
11 tot 24 april 2023
Bolnuevo en omgeving
- Puerto Mazarron - Isla Plana - La Azohia - Punta Calnegre -
Na Villajoyosa is het tijd voor éen van onze favoriete bestemmingen. Klimaat, camping, de omgeving, de restaurants . . . we worden hier altijd heel goed gezind (al zijn we dat eigenlijk overal ‘on the road’, maar sommige plekken geven ons dat kleine tikje extra)
We staan hier, zoals altijd, op Camping Playa de Mazarron. Deze camping heeft het allemaal. Leuke plekken, dicht bij het strand, net sanitair, zwembad en van hieruit met de fiets heel veel mogelijkheden. De laatste jaren heeft de camping enorm veel gewonnen aan populariteit. In de winter (vanaf november tot half maart) heb je hier geen schijn van kans. Het staat dan vol overwinteraars. Voor mensen zoals wij, die nog geen 3 à 4 maanden op dezelfde plek willen blijven is er dan helaas geen plaats. Passanten maken in deze periode geen kans. Het is nu midden april, maar zelfs nu merken we dat het toch elk jaar drukker en drukker wordt. We snappen het wel, de campings zoals deze zijn er niet in overvloed.
We leven hier een beetje in slow motion. Heerlijk aan het strand met een goed boek en in de namiddag ergens tapa’s gaan eten of ‘s avonds in ons favoriete restaurant in Puerto Mazarron genieten van een gastronomisch menu met een ongelooflijk lekker wijntje.
Op andere dagen stappen we dan toch weer op de fiets en gaan we nieuwe geocaches zoeken in de omgeving. Ook het prachtige, maar verschrikkelijk moeilijk berijdbare pad naar Punta Calnegre slagen we niet over. Het is een belabberd fietspad (eigenlijk kan je het geen fietspad noemen maar er is geen alternatief) maar de spectaculaire beelden die je in return krijgt zijn onbetaalbaar. In het bijna dode dorp Punta Calnegre zijn toch nog een paar restaurants (van de straatkant nauwelijks te herkennen als restaurant) die aan de achterzijde op een meter van de zee leuke terrasjes hebben. Zalig om hier te zitten met een hapje en een drankje met je voeten bijna in de zee.
Tijdens een andere fietstocht richting Puerto Mazarron hebben we in Isla Plana een grot ontdekt waar duikers hun dada vinden. Niet voor beginners want het blijkt een heel moeilijk parcours onder de grond te zijn. We zijn een kijkje gaan nemen aan de ingang en toevallig waren er een aantal duikers present. De volledige lengte van de onderwatergrotten is meer dan 6 km. Dat het gevaarlijk kan zijn getuigen twee foto’s aan de ingang van de grot van 2 duikers die hier helaas het leven hebben gelaten. De naam van de grot is Cueva del Agua en vertrekt midden in de bebouwde kom van Isla Plana.
Op 24 augustus verlaten we Bolnuevo maar we hebben al beslist om einde mei terug langs hier te passeren. Als het ergens goed is moeten we daar van profiteren 🙂
24 tot 26 april 2023
Los Escullos - La Isleta
Natuurpark Cabo de Gata
Ons oorspronkelijk plan was een bezoekje brengen aan de goudmijnen van Rodalquilar. Daarom installeerden we ons op camping Los Escullos, zo’n 8 km daar vandaan. De camping ligt in the middle of nowhere temidden het natuurpark Cabo de Gata. Heel verzorgd, proper sanitair, klein winkeltje (dat is ook nodig want er is echt niets in de wijde omgeving) een restaurantje en een zwembad (dat pas opende twee dagen na ons verblijf. Daar aangekomen liepen de temperaturen zo hoog op dat we het plan om in de dorre omgeving van de Rodalquilar mijnen rond te stappen onmiddellijk hebben opgeborgen. Dan maar even met de fiets van Los Escullos tot La Isleta. We werden verrast door prachtige sceneries aan de kust en kwamen na een half uurtje terecht in het zeer afgelegen dorp La Isleta. Naast 1 of 2 bars/restaurants, een verkooppunt voor “save the ocean’ T-shirts, een crème-glace barakje en een bushalte waar enkel de bus passeert op zaterdag, is er weinig of niets te vinden. Maar het ligt prachtig en het loont de moeite om hier even te stoppen. Een dag later wilde we terug richting La Isleta maar langs een wandelpad waar je met de fiets niet kon komen. Er lagen een aantal caches en die hadden we toch graag meegepakt. Maar wat een vergissing. Het eerste stuk ligt nog langs de zee en daar hebben we ons ook nog even verfrist met de voetjes in het water maar dan ging het even weg van de kust en stijl omhoog. Haalbaar voor mensen met een goede conditie maar niet voor mij met mijn zwakke longen. We zijn er uiteindelijk geraakt maar het was puffen en blazen en zweten en vloeken. In La Isleta hebben we bijna de hele voorraad drank besteld in de plaatselijke bar om terug een beetje op onze positieven te komen. Lesje geleerd : Als het zo warm is moeten we onze fysieke activiteiten aanpassen en vooral luisteren naar ons lichaam. We komen hier zeker nog terug maar dan eerder in oktober of november als de temperaturen een pak lager liggen.
26 april - 20 mei 2023
Tarifa en omgeving
Tarifa . . . wat moeten we er nog over schrijven ? Ik denk dat ik het al allemaal gezegd en geschreven heb in mijn tekstjes van de voorbije jaren. Wie ons volgt weet het al en wie ons nu pas ontdekt kan ik aanraden om de superlatieven over Tarifa te lezen in de voorbije jaargangen van onze camperreizen.
We verblijven altijd op Camping Rio Jara omdat ze het dichts gelegen is bij het centrum. Geen grote luxe, redelijk duur en niet altijd even proper. Dat laatste hangt af van wie er werkt maar aangezien de vaste man ziek is liet het ook dit jaar weer te wensen over. Maar we klagen niet. We hebben in ons huisje op wielen toilet en douche aan boord dus we zijn niet afhankelijk van de sanitaire gebouwen. En met een directe toegang naar het strand en de Atlantische Oceaan is deze camping perfect gelegen.
We zijn ‘home sweet home’ en de eerste weken voelt dat nog meer aan als anders want onze dochter, die al sinds vorig jaar op de Canarische eilanden woont, komt ons hier bezoeken. Chill en in de ‘niks moet alles mag’ modus tijdens de 10 dagen dat we met z’n drieën zijn. We zitten lekker samen aan het strand, we gaan eten in diverse restaurantjes in Tarifa en omgeving . . . kortom we genieten van haar gezelschap. Alvorens ik verslag doe van ons verder Tarifa verblijf, hier alvast een aantal foto’s van de eerste 10 dagen 🙂
Een tattoo in Tarifa
Al 5 jaar wil ik een tattoo. Een belangrijke gebeurtenis in 2018 maakte dat ik anders ben gaan denken en bewuster ben gaan leven. Ik werd ontslagen uit de job van mijn leven en het heeft me heel lang in een rouwproces gedompeld. Ik wil het hier niet meer uitsmeren want de negatieve energie die ermee gepaard gaat heb ik na een lange depressie kunnen loslaten. Laat ons zeggen dat ik mijn job heb verloren door machtspelletjes in politieke kringen waar je in een kleine provinciestad in Luxemburg sowieso als ‘Belgske’ aan het kortste eindje trekt. Om mijn overleving uit deze donkere periode vast te leggen wilde ik exact 1 jaar later in Tarifa een tattoo laten zetten. Ik wilde iets doen wat ik nog nooit gedaan had. Maar het moest voor mij in Tarifa zijn en ik wilde het ook graag samen met mijn dochter doen. Bovendien ben ik een enorme angsthaas en zo’n tattoo is voor anderen misschien ‘a piece of cake’, maar voor mij was het een hele stap. Daarom heeft het iets langer geduurd dan gepland maar nu was het dan eindelijk zover. Met de nodige support van mijn lieve dochter naar Carlos de tattoo man in Tarifa 🙂
Gelukkig heb ik gekozen voor iets kleins, want hehe, het deed toch wel serieus pijn. Maar op een kwartier was het gefixt. Fier en blij ! Eindelijk heb ik het gedaan 🙂
Parque Naturel del Estrecho
Naast de stad Tarifa en de twee zeeën is het Parque Naturel del Estrecho voor ons een pareltje dat we elk jaar doorkruisen. Meestal combineren we dat met een geocache en dat heeft ons dit jaar weer op een aantal plaatsen gebracht waarvan we telkens zegden dat ‘dit de mooiste plek op aarde was’. Het verslag van de individuele uitstappen kan je terug vinden bij onze geocache bestemmingen, Spanje 2023. Toch willen we ook hier de mooiste foto’s laten zien en een woordje uitleg geven over de gedane routes.
Onze eerste uitdaging was een uitstap met de fiets naar Betijuelo. Het is een heel eind fietsen en klimmen. Vertrekkende vanop de camping, richting Punta Paloma, dan steil omhoog richting Betis en dan de wildernis in richting Betijuelo. Prachtige sceneries waar je uren kan kijken en blijven kijken. Na de uitstap maken we DE ontdekking van onze reis. We hadden vorig jaar al gezien dat er een bord stond ‘El Tesoro Experiences’ maar het gebeurt wel eens meer dat borden er nog staan en de restaurants in kwestie niet meer bestaan. Maar dit jaar won onze nieuwsgierigheid het van onze moeheid en hebben we toch nog even dat ommetje gemaakt om van dichtbij te gaan kijken. Nog even alles geven en een laatste klimmetje op de fiets, nog een laatste bocht en dan . . . wat een verrassing. El Tesoro Experiences blijkt nog steeds een restaurant te zijn en jawel, het is open, er zitten mensen, dus we kunnen ook aan tafel. En dan dat zicht….we hebben al op mooie plaatsen gegeten maar dit is de max. Genieten met hoofdletter met zicht op Tarifa in de verte, de Atlantische oceaan en de bergen. Gastronomisch ook alles dik in orde en niet te duur . Hier komen we zeker nog terug. Hieronder de foto’s van deze eerste uitstap.
Onze tweede uitstap /uitdaging ging naar Sierra de Fates. Deze regio ligt op 600 m hoogte en is redelijk moeilijk te bereiken. Maar we willen het toch proberen. We rijden dus van de camping richting Punta Paloma waar iets verder op de rechterkant Tarifa Karting zich bevindt. Deze staat niet aangeduid maar je vindt hem wel op Google maps. Niettegenstaande een bord ‘privado’ zien we toch enkele auto’s op en aan rijden. We vragen het even na en het is geen probleem als we langs deze weg naar boven willen. De man kijkt ons wel een beetje raar aan . . . Naar boven ? Met de fiets ? ‘t ja . . . het kan, maar opgelet , het is wreed steil. Vol goede moed beginnen we eraan . . . maar het pad rijdt niet echt vlot. Het is een mengeling van grind en dikkere kiezel en het glijdt verschrikkelijk. Heel dikwijls stoppen dus en ook op adem komen maar dat vinden we niet erg. Want achter ons krijgen we fantastische panorama’s te zien en terwijl we deze fotograferen komen we weer een beetje terug op adem. Als we na 7 km op een splitsing komen nemen we een nog moeilijker stuk. Hier is het de fiets aan de hand en klimmen. Maar we bereiken ons doel en het is prachtig. De terugweg was fysiek minder belastend wat de adem betreft maar door de slechte paden was deze een aanval op onze spieren en gewrichten. Al remmend en schuivend zijn we terug beneden geraakt. We hebben op heel deze tocht welgeteld éen mountainbiker gezien. Voor de rest waren we volledig alleen met de natuur. Hieronder de foto’s van onze tocht naar Sierra de Fates.
Onze derde zoektocht naar mooie hoogtes en indrukwekkende panorama’s brengt ons in San Bartolo. Deze kunnen we echt niet met de fiets doen want de wandelpaden zijn zo eng dat je eigenlijk amper kan spreken van een pad. We rijden dus eerst met de fiets naar Betis (klim klim, ondertussen gaat het al beter, we worden het klimmen gewend) en parkeren ze met meerdere sloten aan de voet van de berg richting San Bartolo. Gelukkig hebben we de GPS bij ons want zonder hadden we gegarandeerd verloren gelopen. Hier komt weinig volk en de paden zijn haast helemaal dichtgegroeid. We moeten ook nog over wat rotsen klauteren maar onze arbeid wordt beloond. Telkens we denken dat het niet mooier kan komt er toch weer iets op onze weg wat nog indrukwekkender is. We willen eigenlijk na de wandeling terug gaan eten in El Tresoro maar de moeilijk begaanbare paden strooien roet in het eten want we vorderen zo traag dat we te laat beneden aankomen. Spijtig maar het is niet anders. We rijden dan maar met de fiets terug naar de camping, nemen een douche en gaan eten in El Patio in Tarifa. Een restaurant verbonden aan een hotel maar heel lekker eten en een rustige sfeer. We zijn allebei moe en kiezen daarom voor dit restaurant in rustige sfeer. En als we ‘s avonds onze ogen sluiten zitten we zo terug tussen de mooie panorama’s.
Hieronder de foto’s van ons avontuur naar San bartolo.
Voor onze laatste dag in Tarifa plannen we een fietstocht van Tarifa naar Bolonia. Geen gemakkelijke opdracht want de berg die je over moet is niet niks. Er is een kortere en makkelijkere verbinding tussen Punta Paloma en Bolonia maar dat is enkel te voet mogelijk. Er ligt zoveel duinzand op het pad dat fietsen hier echt uitgesloten is. Dan maar over de berg. Maar als we in Bolonia aankomen worden we verrast met goed nieuws. Er staat een groot bord dat een fietsverbinding aankondigt tussen Punta en Bolonia. Daar zijn we heel blij om. Hopelijk kunnen we er volgend jaar al gebruik van maken. We genieten van een drankje aan een beachbar en beslissen in de namiddag om onze mooie tijd in Tarifa af te sluiten in El Tesoro. We rijden dus van Bolonia naar Betis (weer klimmen) en Betijuelo. Het terras met fantastisch uitzicht wacht op ons en de martini smaakt heerlijk, alsook de Chuleton op de grill die we wegspoelen met een glaasje heerlijke Albarino. Tarifa en omgeving was weer fantastisch en we hopen in het najaar terug te komen 🙂
20 tot 22 mei 2023
Balerma
Na Tarifa willen we twee weekjes gaan chillen en niksen in Bolnuevo maar we maken een tussenstop in Balerma om de afstand een beetje te spreiden. Camping Mar Azul is daar de perfecte plaats voor. Ik werk hier wat aan mijn website, we doen een wasje en kopen wat voorraad in de supermarkt. Zaterdagavond eten we iets klein in het restaurant van de camping. Vriendelijke bediening en simpel maar lekker eten. De dag erna lijkt het wel alsof we thuis zijn : Het regent, het waait en het is een echt zondag sfeertje. Zo’n dagen moeten ook kunnen natuurlijk. Morgen naar Bolnuevo. De eerste dagen ziet de weersvoorspelling er niet goed uit maar naar het midden van de week toe zou het terug moeten beteren. En en beetje water is goed voor het milieu.
22 mei tot 5 juni 2023
Bolnuevo
En we zitten weer voor twee weekjes in Bolnuevo. Het blijft ook éen van onze favoriete stops. Dat heeft alles te maken met enerzijds de camping Playa de Mazarron die ons super bevalt maar anderzijds ook de natuur, de fietsmogelijkheden, het klimaat, de restaurants enz. De eerste week valt het weer wat tegen en doen we iets minder uitstappen. Maar dan lokt het geocachen weer en zoeken we een aantal routes uit die ons wederom op prachtige plaatsen brengt. We fietsen en wandelen in Bolnuevo, Puerto Mazarron, Isla Plana, La Azohia en Punta Calnegre. In onze geocaching sectie beschrijven we uitvoerig wat we allemaal beleefd hebben. Hier toch ook enkele foto’s.
5 tot 7 juni 2023
Playa Percheles (Mazarron)
Toen we op de camping in Bolnuevo stonden hoorden we veel (vooral Duitsers) praten over die prachtige camperplaats Playa Percheles of Schlangenbucht. We waren al een paar keer met de fiets vanuit Bolnuevo naar Punta Calnegre gereden via de 8 route maar deze plek hadden we nog nooit gezien. Wel een aantal andere ‘plaatsen’ op die route, de naam camperplaats niet waardig. Waarschijnlijk ging de 8-route net voor deze paradijselijke plek een andere richting uit en rechtstreeks naar Punta Calnegre. We gingen het uitvissen met de fiets. En inderdaad, de aanrij-route voor deze camperplaats hadden we tot nu toe altijd geskipt.
Playa Percheles is mooi, redelijk goed georganiseerd, betalend (7.5 euro per dag), verzorging mogelijk en prachtig gelegen. We waren hier eerst met de fiets maar van 5 tot 7 juni hebben we ons geïnstalleerd met de camper. Stroom is niet aanwezig dus je moet zelfvoorzienend zijn, maar dat is voor ons sinds we zonnepanelen hebben geen probleem meer. Het is een idyllische plek en voor een paar dagen heel aangenaam en rustig. Men zegt dat het in de winter veel drukker is en dat ook veel camperaars hun auto’s de hele ochtend laten draaien om de accu op te laden wegens minder zonne-uren. Dat vinden we persoonlijk niet kunnen…als je niet autonooom kan staan moet je op een camping gaan, maar goed…we kunnen daar sowieso niets aan doen. Ontvangst voor telefoon of internet is bijna onbestaand op deze plaats en de aangeboden gratis wifi werkt niet echt 🙂 Maar voor een idyllische plek moet je iets over hebben 🙂
7 tot 11 juni 2023
Los Alcazares
In Los Alcazar op camperplaats Area de Los Narejos stoppen we een paar dagen om te geocachen. (zie onze geocachepagina ). Voor de rest is hier weinig te zien dat ons boeit maar dat wisten we al van vorig jaar. De Mar Menor (een heel groot meer dat tussen Los Alcazar en La Manga ligt is niet ons ding en de omgeving lijkt wel een Britse enclave. We zijn hier dus echt enkel om doosjes te zoeken 🙂
De camperplaats is dik ok. Je betaalt 12 euro per nacht (stroom wordt extra aangerekend naargelang verbruik) de plaatsen zijn ruim met beton ondergrond, er is sanitair en er staan voldoende wasmachines ter beschikking. Het aanpalende restaurant vonden we vorig jaar nog redelijk, maar nu was het triestig. Vooral de vrouwelijke staff is incompetent en je hebt de indruk dat ze zo snel mogelijk willen dat je de rekening vraagt. We zijn niet de enigen die zo denken want ook op Google worden de vrouwen regelmatig genoemd in negatieve zin.
Wat wel een pareltje is om echt culinair te genieten is Bistro Heming-Way. We hadden er gereserveerd voor mijn verjaardag en we hadden het niet beter kunnen treffen. Onze tafel was gedekt met een ‘Happy Birthday’ banner en er werd ons een coupe aangeboden door het huis. De bediening is vriendelijk en professioneel en het eten is fantastisch lekker. Na onze diners in het camping-restaurant was dit een ‘waw’ moment.
11 tot 13 juni 2023
Moncofa
En we moeten verder richting noorden, zij het niet met volle goesting want dat betekent ook stilaan richting thuisfront 🙂 Op 16 juni hebben we afgesproken in ‘s Agaro dus we stoppen nog ergens tussenin. Het wordt Moncofa. Ons volledig onbekend maar we zien dat er in het nabijgelegen dorpje Mascarell een interessante Labcache ligt. We installeren ons op camping Monmar waar voldoende plaats is. Het is midden juni maar het is overal rustig. Helemaal anders dan in de herfst waar de campings meer en meer worden ingepalmd door de overwinteraars. In Moncofa zelf is niet veel te zien. De zee (what else) maar zelfs daar op een zondagavond weinig ambiance. We willen ergens iets eten en dat wordt een moeilijke bevalling. Op een eerste plaats bestellen we iets om te drinken maar we krijgen te horen dat we nog anderhalf uur moeten wachten om iets te eten (terwijl ze zelf pizza eten recht uit de keuken). We annuleren ons drankje en zoeken iets anders. We botsen op bar/restaurant Idem waar we slechts 40 minuten moeten wachten en we beslissen om dat maar te doen. Het begint net te regenen en we hebben niet veel zin om nog verder te zoeken. We bestellen onze martini’s en water en bestuderen de kaart. Geen echte hoofdgerechten maar eerder kleine hapjes en niet echt ons ding. Het wordt bijna grappig maar ook hier blijven we niet. We betalen en rijden met onze fiets (tussen de regendruppels door) iets meer naar het centrum van dit kleine dorp. We botsen op Gastro bar Ancora en dat ziet er goed uit. En ja, ze hebben weinig hoofdgerechten (2 vis, 2 vlees) maar we vinden er onze keuze 🙂
De volgende dag rijden we met de fiets naar Mascarell dat op ongeveer 8 km van de camping ligt. Het is het enige nog volledig ommuurde dorp in Valencia. De moeite om hier een kijkje te nemen. Het is hier nu heel rustig en bijna uitgestorven, maar wel heel mooi. In November worden hier feesten georganiseerd en ik vermoed dat het dan volle ambiance is.
We rijden nog even door tot het kleine stadje Nules waar we iets drinken en kort sightseeing doen. Genoeg voor deze streek en morgen weer verder.
13 tot 16 juni 2023
Tarragona
In Tarragona waren we nog niet eerder dus tijd om daar even halte te houden. De camperplaatsen en/of parkings in de buurt van het centrum vinden we maar niks dus we installeren ons op camping Los Palmeras. Het is niet het soort camping waar we van houden, het lijkt wel een fabriek. Pluspunten : het personeel is vriendelijk en toevallig hadden wij een plek vlak aan de zee. Dat was heel prettig om te staan. Nadelen : Geen water op de plaats en waar je dan een gemeenschappelijk tappunt hebt kan je geen waterslang aansluiten. Verplicht over en weer lopen met de gieter. Op zich geen probleem maar voor de prijs die je hier betaalt mag dat wel aanwezig zijn. Chemische toilet ledigen is een heel eind lopen en grijs water lozen kan je enkel buiten de camping. Van waar wij stonden was het niet evident om even snel binnen en buiten te rijden. Voor ons niet voor herhaling vatbaar.
We rijden met de fiets naar Tarragona (ongeveer 8 km) en verkennen de oude stad. Heel leuke straatjes, pleintjes, gebouwen enz…maar we hebben nog niet alles kunnen ontdekken. Enerzijds veel te warm en anderzijds in de binnenstad enorm veel scholieren die bezig waren met opdrachten. Hierdoor was elk interessant plekje in het oude stadscentrum gevuld met studenten die letterlijk overal rondhingen waardoor het heel moeilijk werd om mooie foto’s te nemen. Ze liepen overal een beetje in de weg 🙂
Maar we komen nog wel eens terug. Ik denk dat het najaar een beter moment is om deze stad volledig te verkennen.
