Always on the Road

In 2019 waren we voor de eerste keer in Gibraltar en we wilden persé nog een keertje genieten van de prachtige sceneries vanop de Rock en ondergetekende wilde vooral ook nog eens terug voor de apen. Ik heb altijd een zwak gehad voor deze diertjes en ik zie ze graag bezig.
We hadden een leuke plaats aan de haven in La Linea dat te voet op 1 km van de grens met Gibraltar ligt.
De eerste namiddag zijn we met de fiets een paar labcaches gaan zoeken (zie onze geocache bestemmingen voor meer info) en bleven we dus onderaan de Rock. Het is niet ons favoriete gedeelte van Gibraltar. Het is druk, er is ontzettend veel verkeer en alles lijkt volgebouwd. We fietsten wel helemaal naar de zuidkant waar je een mooi zicht hebt op de baai en Marokko (al heb je dat zicht vanop heel The Rock als je naar boven stapt). Van de Zuidkant zijn we terug gefietst langs de oostkant. Deze is heel mooi om te fietsen en minder druk. Gelukkig is deze kant nog een beetje gespaard gebleven van de bouwpromotors en het toerisme.
De volgende ochtend hebben we aan de grens een taxi genomen tot éen van de grote ingangen tot de rock, Pillars of Hercules. Hier betaal je 18 pound per persoon waarmee je de hele dag kan rondwandelen op de Rock maar ook toegang krijgt tot de caves, the skywalk en  andere ‘toeristische punten’ die je passeert. De meeste mensen nemen een busje of een groepstaxi naar de top maar dat hebben we in 2019 niet gedaan en dat wilden we nu ook niet. Het enige voordeel van zo’n busje is dat je snel boven bent . . . voor de rest (naar onze mening) alleen maar nadelen. Je geniet minder want het gaat allemaal heel snel, de chauffeur stopt op de ‘important points’ waar je kan uitstappen en foto’s nemen. Dan moet je terug instappen en wordt je naar het volgende punt gebracht waar je weer fotootjes kan nemen. Wij doen het allemaal liever op ons tempo. Een pak vermoeiender uiteraard, maar wel eens te meer genieten. Voor mij persoonlijk ook een gezondheidsuitdaging. Met mijn COPD was ik benieuwd of ik nog te voet naar boven kon. Het was puffen en blazen en regelmatig even stoppen, maar we hebben de top bereikt ! Zalig moment.
Het is uiterard een toeristische plek, maar de sceneries zijn verbluffend mooi en de aapjes zijn fantastisch om bezig te zien. Al zijn ze niet altijd even lief voor elkaar. Er zijn rivaliserende families en we waren getuige van ‘ambras’ tussen twee families. Daar wil je zeker niet tussen komen. Voor de rest zijn ze schattig en bijzonder intelligent. Bij ons sprong er een op de rugzak (eigen schuld, we hadden een cake-je vast) en die deed zonder problemen de rits open, haalde de fleece eruit en ging op zoek naar wat lekkers. Na een tijdje gaf hij het op en ging weer verder.
We hadden een fantastische dag op de Rock en toen we s avonds met pijnlijke kuiten en spieren terug beneden kwamen hebben we nog heerlijk gegeten in restaurant Latino’s op Casemates Square. Goede keuken voor Britse normen 🙂
Het blijft een beetje een rare sfeer op Gibraltar. Je bent in Spanje en toch weer niet. Het is ook de enige grensovergang in Europa die ik ken waar je gecontroleerd wordt. En af en toe doen ze echt moeilijk en worden alle grensgangers gecontroleerd Honderden scooters en fietsers staan dan aan te schuiven aan de grens en te toeteren uit protest omdat het niet vooruit gaat. Beetje absurd allemaal. Van mij mag het morgen terug van Spanje zijn, al zullen de Britten dat niet graag horen. Zij hebben het kleine stukje land begin 1700 veroverd en zijn niet van plan om dit af te staan.