Always on the Road
Spanje 2022 - Derde Reis
Half augustus vertrekken we met de camper terug richting zuiden en we vinden het zalig want we moeten pas eind november terug thuis zijn. We toeren eerst nog een tweetal weken door Frankrijk waar we vooral stops uitkiezen voor te geocachen en op 2 september rijden we Spanje binnen en installeren we ons in Calonge. Gepland is om hier twee weken te blijven, maar dat worden er ongewild iets meer. Hieronder ons verhaal 🙂
2 tot 27 september 2022
Calonge en omgeving
Aankomen in Calonge is zo’n beetje thuiskomen. We kennen de camping (Internacional de Calonge), we kennen de streek, we hebben onze favoriete restaurantjes in de buurt dus het blijft een leuke stop alvorens verder naar het zuiden te rijden. En als we in november terug naar huis rijden willen we ook hier nog een laatste keer halt houden. Het is zo’n beetje traditie aan ’t worden : Lekker gaan eten in Platja d’Aro vooraleer we weer afscheid nemen van Spanje. Helaas krijgen we op de receptie van de camping slecht nieuws. De camping is overgenomen door de Senia groep en zal dus niet meer het gehele jaar geopend zijn. De andere campings van deze groep sluiten eind september en gaan meestal pas terug open ergens in april. Heel spijtig vinden we dat en echt niet te begrijpen. Deze camping is de enige in de wijde omgeving die het hele jaar door geopend was. Daardoor had ze ook in de wintermaanden een flink aantal bezoekers. Deze mensen worden dus allemaal in de kou gezet, want er is geen alternatief in de buurt. Platja d’Aro heeft wel een camperplaats, maar eigenlijk is dat niets meer dan een grote parking die meestal helemaal vol staat met langdurige verblijvers. Weinig kans dat je daar een plaats vindt.
We gaan dus op zoek naar camperplaatsen die iets verder weg liggen en we komen uit in Palamos. De eerste is ok maar niet fantastisch maar de tweede bevalt ons wel. Echt ideaal is het niet qua afstand om van daaruit met de fiets naar Platja ‘Aro te rijden, lekker gaan eten en na een fles wijn terug richting Palamos te fietsen, maar het is beter dan niets en wie weet, misschien vinden we tegen november nog een andere oplossing.
Na ons bezoek aan de twee camperplaatsen willen we in Palamos in de buurt van het haventje nog even iets drinken vooraleer we terug naar Calonge fietsen. En daar gebeurt het : Terwijl ik teken doe naar Suzette dat we ‘daar’ iets kunnen drinken en ik gelijk een manoeuvre maak richting voetpad hoor ik achter mij een ‘boem’ en ik weet : Suzette is gevallen. Ik draai mij om en ze wordt onmiddellijk bijgestaan door twee mannen die vragen of alles in orde is. Het is pijnlijk, maar het lijkt in die eerste minuten allemaal nogal mee te vallen. We zetten onze fietsen opzij en gaan iets drinken om even te bekomen. Maar de hand en arm doen verschrikkelijk veel pijn en bepaalde bewegingen zijn onmogelijk. Ik wil een taxi-camionette bestellen om ons met onze fietsen naar de camping te brengen, maar Suzette wil persé nog zelf rijden. Het lukt, want die beweging is net nog niet te pijnlijk. We passeren nog langs een apotheker waar we een verband meekrijgen en Voltaren crème. We beslissen om te wachten tot de volgende ochtend en als er dan geen verbetering is willen we naar het ziekenhuis voor een radiografie. Het wordt een pijnlijke nacht en eigenlijk weten we alle twee : dit zit niet goed, maar een mens hoopt altijd dat het toch niks is. De volgende ochtend brengt een taxi ons naar de ‘Urgencies’ in Palamos. Hier wordt het wachten en wachten en wachten…Enkele uren en een radiografie later komen we te weten dat de arm gebroken is. Een radiusbreuk wordt het genoemd. Dat is het punt waar de beide botten van de onderarm samen komen, net onder de elleboog. Suzette krijgt een gips tot halverwege de bovenarm. De assistente die enkele woordjes Engels praat legt ons uit dat deze minstens 3 weken moet blijven maar dat we na een goeie twee weken al wel bij een traumatoloog terecht kunnen voor een evaluatie. Dat hoeft niet bij hen te zijn maar het lijkt ons gewoon makkelijker om terug naar hetzelfde ziekenhuis te gaan ter controle. We verlengen dus ons verblijf in Calonge tot 30 september en we beslissen ook om pas na het verdict van de traumatoloog te bekijken of we verder reizen naar het zuiden of niet. De fiets van Suzette wordt aan de kant gezet en we passen ons een beetje aan. Met onze drie armen in plaats van vier gaat het allemaal wat stroever en trager maar we blijven genieten van onze reis en gaan ervan uit dat het veel erger had kunnen zijn.
We doen een aantal wandelingen te voet in de buurt (de immer mooie Cami de Ronda) maar we huren ook een autootje waarmee we iets verder kunnen rijden en een aantal dorpen ontdekken die sowieso met de fiets te ver waren. Ons uitgangspunt blijft dus Calonge, maar de gehuurde Kia brengt ons naar mooie plekken. Hieronder een verslag.
Calonge en Cami de Ronda
In Calonge hebben we praktisch rechtstreeks toegang op de Cami de Ronda. We hebben deze wandelingen al een paar keer gedaan, maar de schoonheid blijft ons boeien dus doen we ze nog maar een keer. Met de gebroken arm is het hier en daar oppassen maar we zijn voorzichtig en op die manier blijven we toch in beweging.
En uiteraard ontbreekt het in Calonge nooit aan de nodige uitstapjes ’s avonds richting Platja d’Aro waar we ons laten verwennen door de gastronomie van Catalonië.
We zijn ook supercontent als we bezoek krijgen van onze dochter die op doorreis is naar Fuerteventura. Ze rijdt met de wagen tot in Cadiz om daar een boot te nemen naar de Canarische eilanden. Een hele onderneming maar onze avontuurlijke dochter wil graag haar leven beginnen op de eilanden. We hadden al afscheid genomen in Bollendorf, maar aangezien we op een bepaald moment parallel reisden hebben we nog twee dagen van haar gezelschap mogen genieten alvorens ze verder reist richting Zuid Spanje.
Sant Feliu de Guixols
Ons fietstochtje naar Sant Feliu de Guixols dateert nog van net voor de valpartij. Hier waren we dus nog mobiel en brachten een leuke dag door in Sant Feliu. We zijn hier al eerder een paar keer geweest maar vandaag ontdekken we ook een leuke zondagmarkt. Veel volk, veel sfeer. In het parkje spotten we een aantal mooie parkieten. Bij ons leven ze binnen maar hier hebben ze de wijde wereld. Mooi !
Tossa de Mar
Tossa de Mar wilden we al heel lang eens bezoeken met de fiets vanuit Calonge. Maar de meer dan 30 km waarvan bijna 20 via een kronkelde GI baan hield ons toch elk jaar weer tegen. Nu hebben we een auto ter beschikking dus dat brengt ons al snel richting Tossa. Het oude stadsgedeelte is heel authentiek en eigenlijk is dat het enige dat echt de moeite is. We hebben er een namiddag rondgewandeld en genoten van de mooie uitzichten. Voor ons net iets te druk, maar best ok voor een kort verblijf.
Cassa de la Selva
Een ander uitstapje met de auto ging richting Cassa de la Selva. We kwamen hier om een geocache adventure lab te doen want anders hadden we dit dorp waarschijnlijk niet bezocht. Niet echt een must see dus na een tweetal uurtjes hier te hebben gewandeld gingen we verder naar Caldes de Malavella.
Caldes de Malavella
Caldes de Malavella is bekend om zijn water. Vichy Catalan heeft hier zijn bron en wordt geproduceerd sinds 1881. Het water komt hier uit de grond en heeft een temperatuur van 60°. Je kan je handen er amper onder houden.
De flesjes vinden we heel mooi, de smaak van het water iets minder. Het is ons iets te zout. Het dorp heeft een aantal mooie historische gebouwen, oa het Vichy Catalan Hotel.
Het dorp heeft, naast zijn bekendheid omwille van het water en overblijfselen van een Romeinse villa niet zo veel te bieden. Ook weer leuk voor 1 namiddag.
Lloret de Mar
Lloret de Mar . . . wie kent het niet ? Vooral de laatstejaar studenten komen massaal hierheen om hun afstuderen te vieren. Vandaag nemen we de tijd om toch op zoek te gaan naar enige authenticiteit in dit overpopulaire oord. Het is even zoeken maar in de oude binnenstad treffen we de mooie kerk Sant Roma die gebouwd werd in 1522. Ze kreeg echter pas haar bijzondere ‘look’ na de renovatie begin 20ste eeuw waarbij de architect Bonaventura Conill I Montobbio zich liet inspireren door een mix van Islamitische stijl, Byzantijnse periode en de renaissance. Toch wel apart.
Het meest waren we echter onder de indruk van het modernistisch kerkhof, gebouwd begin 20ste eeuw, dat net iets buiten het centrum ligt. De graven zijn ware Catalaanse kunstwerken (oa van de hierboven genomende architect en Ismael Smith) en zijn absoluut een bezoekje waard.
Verder maken we die middag nog een stukje wandeling langs de Cami de ronda richting Tossa. Heel veel trappen maar zoals altijd de moeite waard voor de prachtige panoramische uitzichten.
Banyoles
We rijden een dagje naar Banyoles omdat we gelezen hebben dat er een heel mooi meer ligt met op de achtergrond de bergen van de Pyreneeën en er ligt toevallig ook een interessante geocache.
Als we aankomen nemen we eerst een kijkje in de binnenstad. Er zijn een aantal mooie straatjes in de oude binnenstad maar het lijkt allemaal een beetje uitgestorven. We maken er een korte wandeling, drinken en eten er een kleinigheid op het marktpleintje dat ook niet echt bruist van het leven maar waar we toch onze honger kunnen stillen en we vertrekken naar het meer. ’t ja…we vinden er niks aan eigenlijk. Waarschijnlijk is het hier in het weekend ook iets levendiger maar vandaag is er niks te bespeuren. We wandelen ongeveer 2 km en houden het dan voor bekeken. We zien wel een aantal professionele roeiers hier komen oefenen. Indrukwekkend hoe zij sierlijk door het water glijden. We eten nog een pannekoek in éen van de caféetjes langs het water en ook dat is een teleurstelling. De pannekoek is letterlijk niet beter dan een stuk karton. Ik geef hem dan ook na twee happen gewoon terug.
Einde Banyoles. Volgende uitstap hopelijk iets leuker 🙂
Sant Joan les Fonts en Castelfollit de la Roca
Onze laatste uitstap in het noorden met de gehuurde auto brengt ons in Sant Joan les fonts waar we een wandeling doen die geschiedenis en natuur combineert. De Ruta de les 3 colades brengt ons eerst bij de prachtige kerk die gebouwd is uit lavasteen, vervolgens passeren we een vervallen papierfabriek en de verdere route leidt ons doorheen prachtige lava-rotsen.
Als we na de wandeling terug huiswaarts keren passeren we nog langs Castelfollit de la Roca. In het dorp zelf is niets te zien, maar de weg ernaartoe is indrukwekkend. Vanop een bepaald punt zie je het dorp liggen dat op een rots gebouwd is. Mooi om even te stoppen voor een foto.
Op 22 september heeft Suzette terug een afspraak in het ziekenhuis bij de traumatoloog. Spannend. Het gips wordt verwijderd, de traumatoloog beweegt de arm (aw aw pijnlijk), stuurt haar door voor een radiografie en even later zitten we terug bij hem en, gelukkig, iemand die ook Nederlands spreekt en alles uitlegt.
Niettegenstaande we verwacht hadden dat er terug een gips zou geplaatst worden voor minstens een of twee weken krijgen we te horen dat het met enkel de slinger voldoende moet zijn en dat Suzette mag beginnen oefenen (rustig, niks forceren) om de arm terug te bewegen. Wat een goed nieuws !
We maken nog een afspraak bij een fysiotherapeut die haar uitlegt hoe en wat ze de arm het best kan behandelen.
Dankzij de toch ietwat verrassende afloop wordt ons reisschema nogmaals gewijzigd. Het plan om niet door te reizen naar Bolnuevo en Tarifa wordt toch herzien en we beslissen om zo snel mogelijk te vertrekken richting zuiden.
Op dinsdag 27 september gaan we, na 3 weken stilstand, terug rijden. Het voelt goed ! We zijn content 🙂
27 tot 28 september 2022
Gandia
Na drie weken Calonge en een gebroken arm zijn we terug vertrokken en we hebben beslist om de route een beetje aan te passen. Plan is om eerst naar Tarifa te reizen (onze meest zuidelijke bestemming) en van daaruit rustig terug richting noorden te rijden. We hebben geen fiets ter beschikking want dat kan nog niet met de arm maar te voet kan er ook veel. We gaan ervoor.
De eerste stop op weg naar het zuiden brengt ons in Gandia op Camping La Naranja. Basic camping maar wel super vriendelijke ontvangst en goedkoop. We blijven hier éen nachtje en doen in de late namiddag een wandeling aan het strand. We stappen tot aan het haventje en terug.
Morgen rijden we verder.
28 tot 29 september 2022
Balerma
Onze tweede stop richting zuiden is Camping Mar Azul in Balerma. Hier waren we al eerder en het is een nette camping, makkelijk parkeren en alles erop en eraan. Ook weer goed voor éen nacht want morgen rijden we verder door naar Tarifa.
29 september - 15 oktober 2022
Tarifa
We zijn superblij om terug in Tarifa te zijn. Na de armbreuk van Suzette hadden we niet gedacht om tijdens deze trip nog te kunnen verder reizen naar het zuiden, maar kijk, we zijn er.
Onze liefde voor Tarifa ga ik hier niet meer etaleren. Als jullie in de vorige jaren gelezen hebben dan moet en kan ik daar niks meer aan toevoegen. Uiteraard kan ik blijven schrijven in superlatieven over deze prachtige omgeving, maar dan wordt het voor velen onder jullie saai en/of herhalend. Diegenen die hier nieuw inspringen raad ik aan om er dan even mijn vorige schrijfsels over Tarifa op na te lezen in Camperreizen Spanje 2019, 2020, 2021 en 2022 (Spanje deel 2).
We installeren ons zoals altijd op Camping Rio Jara. Niet omdat we deze camping zo goed vinden, want er zijn mooiere alternatieven maar die liggen allemaal redelijk ver van de stad af. Deze camping is qua afstand met de fiets nog redelijk haalbaar.
Onze vakantie in Tarifa is een beetje anders uiteraard omdat we niet kunnen fietsen, maar we zijn al lang blij dat we de Tarifiaanse lucht kunnen inademen en de grote fietstochten hebben we dan nog tegoed.
We krijgen wel onze dochter op bezoek en dat is fantastisch. Zoals al eerder geschreven hierboven is zij onderweg naar Fuerteventura maar ze reist zonder enige haast eerst volledig Spanje door vooraleer in Cadiz haar boot te nemen. Telkens we denken dat we ze nu voor de laatste keer gaan zien komen we toch weer ergens samen. Zalig is dat natuurlijk want het blijft een emotioneel gebeuren, een dochter die het huis verlaat. Dus al deze extra time pakken we graag mee 🙂
Tijdens ons verblijf in Tarifa worden we helaas nog eens geconfronteerd met een tegenslag en moet Suzette voor familiale redenen 4 dagen over en weer naar Luxemburg vliegen. Ik blijf ondertussen met onze dochter in Tarifa. Als Suzette terug komt rest ons nog twee dagen Tarifa en dan rijden we naar Bolnuevo. Maar we hebben alletwee het gevoel dat ons verblijf in Tarifa niet volledig was door die onderbreking en misschien komen we na Bolnuveo (waar we gereseverveerd hadden wegens drukke camping) nog een weekje terug.
We nemen op 15 oktober weer afscheid van onze dochter en dit keer vermoeden we dat onze wegen elkaar niet meer zullen kruisen vooraleer ze naar de eilanden vertrekt. Maar je weet maar nooit.
15 tot 28 oktober 2022
Bolnuevo
Alhoewel we niet graag op voorhand reserveren hebben we dat in Bolnuevo wel moeten doen. Camping Playa de Mazarron wordt vanaf midden oktober zeer begeerd door de overwinteraars en het is echt vechten voor een plaats. We blijven hier twee weken. Voor ons nog altijd éen van de beste campings van Spanje. Maar we zijn niet alleen…Ruim 80 % van de bezetting rond deze periode van het jaar zijn mensen die hier blijven tot maart volgend jaar. Heel veel Zweden, veel Duitsers en Zwitsers, redelijk wat Britten en ook de Nederlanders en Belgen ontbreken niet.
Bolnuevo is voor ons chillen en lezen en zwemmen en uiteraard lekker eten en drinken. We genieten hier van veel nietsdoen al proberen we wel elke dag wat te wandelen, kwestie van de ingenomen calorieën toch een beetje in balans te houden 🙂
Na twee weken beslissen we om toch terug richting Zuiden te rijden. Zoals hierboven geschreven, hadden we het gevoel dat we onze Tarifa reis niet echt hadden kunnen afsluiten door het vertrek van Suzette en aangezien we nog meer dan 1 maand tijd hebben willen we toch terug naar ginder rijden.
28 oktober tot 2 november 2022
Torremolinos - Benalmadena - Fuengirola
Vooraleer we terug naar het uiterste zuiden rijden stoppen we nog even in Torremolinos. Een beetje uit nostalgie want hier waren we vroeger met onze dochter heel dikwijls voor strandvakanties. Ook deze keer ontmoeten we haar want ze verblijft hier een week bij vrienden. Veel keuze voor een camping hebben we hier niet want de enige die een beetje in de buurt ligt is Camping Torremolinos. Ze is niet echt waw maar we hebben niet veel alternatief. Eigenlijk ligt ze op een notedop van Malaga maar met een bus vlak voor de ingang ben je op een 20 tal minuten in La Carihuela, een oudere wijk van Torremolinos. We blijven er een viertal dagen en wandelen ook rond in Benalmadena, we gaan met een kleine ferry naar Fuengirola en de laatste dag laten we ons ook nog verwennen met een leuke rondvaart op een Catamaran. Allemaal heel toeristisch maar voor een paar dagen vinden we het wel leuk om terug ondergedompeld te worden in die nostalgische sfeer van een aantal jaren geleden.
Op 2 november vertrekken we terug richting Tarifa.
2 tot 14 november 2022
Tarifa
En dan zijn we toch weer aanbeland in Tarifa. Het lijkt alsof we hiernaartoe gezogen worden 🙂 We genieten van lange wandelingen langs het strand, we doen enkele fietstochtjes en we huren een bootje om langs de Strait of Gibraltar te varen richting Torre Guadelmesi. We hebben het al te voet en met de fiets gedaan langs de Colada de la Costa en we vonden het nu tijd om het eens langs het water te doen 🙂 Prachtige panorama’s weer vanuit het andere hoek.
We krijgen ook nog te horen dat onze geliefde tapas bar in Tarifa volgend jaar gesloten zal zijn. Heel erg vinden we dat want voor ons hebben ze daar de lekkerste tapas van heel Spanje 🙂
Op 14 november is het dan weer zover. Het afscheid van Tarifa staat nu definitief voor de deur en ook dit jaar valt het ons zwaar. Als we ’s morgens vertrekken richting Ronda vertrekt onze dochter richting Cadiz voor haar boot naar Fuerteventura. Een moeilijk moment want we weten dat we ze nu voor een paar maanden gaan moeten missen. We koesteren de mooie herinneringen die we samen nog hadden in Calonge, Benalmadena en Tarifa.
14 tot 17 november 2022
Ronda
Ronda stond al even op ons ’to do’ lijstje en dit jaar is het eindelijk gelukt. Vanuit Tarifa rijden we tot net voorbij Estepona en gaan dan landinwaarts langs een prachtige route naar Ronda. We installeren ons eerst op camping El Sur die op zo’n 3 km buiten de stad ligt. Op hun brochure staat slechts 1.2 km, maar dat is heel onjuist. Het is een hele trip naar het oude centrum. De dame aan de receptie (spreekt vloeiend Frans) is supervriendelijk en de camping zelf is bijzonder mooi en echt heel proper. Van Tarifa komende is deze plek toch een beetje een verademing qua camping-luxe.
Ze voorspellen slecht weer dus we beslissen om de fiets te nemen om tijdens die 1ste namiddag nog zoveel mogelijk te kunnen zien in stralende zonneschijn.
Ronda is een prachtige stad met een rijke geschiedenis. Een interessante pagina die veel vertelt over de geschiedenis kan je hier vinden.
Een van de grote trekpleisters van Ronda is de Puente Nuevo (nieuwe brug). De brug die 120 m hoog is werd gebouwd in 1751 en duurde 42 jaar. Ze verbindt het oude Moorse stadsgedeelte met het nieuwere gedeelte El Mercadillo. Hoe meer je richting brug fietst, hoe meer volk je ziet en je weet dus dat je juist zit. Maar de superlatieven die we over deze brug gelezen hebben zijn niet overdreven. Het is prachtig om te zien. Je kijkt op de El Tago kloof die Ronda in tweeën splitst. Deze is ontstaan door de rivier Guadalevín. Indrukwekkend en je weet niet waar eerst kijken. Je kan een wandeling naar beneden maken via de Carretera de los Molinos maar een dame van een winkel in de buurt raadt ons dat af. Er zijn trappen en met de fiets is dat niet haalbaar. Is er dan een andere weg ? Jazeker ! Ze legt ons uit hoe we met de fiets, via een kleine omweg ook beneden geraken en van daaruit een prachtig zicht krijgen op de valei, de kloof en de brug. Het wordt een fietstoer die we niet snel zullen vergeten. Het is, niettegenstaande we elektrische fietsen hebben, een heel zwaar parcours maar we hebben genoten. Als we na heel veel puffen en blazen terug bovenaan de brug komen wordt het al snel donker (het is november en dat maakt de dagen natuurlijk veel korter). We beslissen daarom om ergens een hapje te eten en daarna terug te fietsen naar de camping.
De volgende ochtend is er van een blauwe lucht niet veel meer te merken en is het koud en regenachtig. We beginnen onze tocht, te voet deze keer, aan het uitzichtpunt net voorbij de Plaza de toros. Volgens velen is het museum in de stierenarena een must om te zien, maar wij huiveren bij het woord ‘stierenvechten’ en het zou dus tegen onze principes zijn om hier binnen te stappen.
We kuieren een beetje in de oude straatjes maar al vlug valt de regen met bakken uit de hemel dus we beslissen om een gastronomische lunch te nuttigen. Helaas niet op een terras want je wordt echt weg geblazen maar we komen terecht in Restaurant Puerta Grande waar we genieten van culinaire specialiteiten. Als we buiten komen is het nog altijd guur maar we wandelen toch nog wat rond in de oude stad. We bezoeken de Arabische baden maar hier hadden we meer verwacht. Je betaalt 4.5 euro entrée en je bent redelijk vlug weer buiten.
Ronda heeft ons in elk geval heel aangenaam verrast en we schrappen het zeker niet van ons ’to do’ lijstje want door het slecht weer hebben we niet alles kunnen doen wat we wilden doen. Hier komen we dus zeker nog eens terug.
17 tot 18 november 2022
Los Alcazares
Vanuit Ronda trekken we meer en meer richting noorden en we stoppen één nachtje op Area de Autocaravanas Los Narejos in Los Alcazares. Niet echt een droomplek maar we waren hier in het voorjaar in de buurt op een camping om te geocachen en hadden gezien dat er ook camperplaatsen waren. Waar er in april plaats zat was, bleek het nu toch moeilijker voor een plaatsje te krijgen. Blijkbaar staan er hier enkel overwinteraars die blijven tot eind maart, begin april. Met de camperplaats op zich is niks mis, maar hier maanden aan een stuk staan ? neen dank u. Ik begrijp niet dat mensen hier op een betonnen ondergrond, in een buurt waar niks te zien is, meer dan 4 maanden blijven staan. Maar goed, elk zijn ding. Wij blijven hier 1 nacht op doorreis en gaan morgen verder richting Altea waar we ook een nachtje zullen blijven. Het thuisfront roept stilaan dus we moeten nu echt wel gaan rijden.
Op de camperplaats hier is wel een heel goed restaurant en daar willen we graag van profiteren. Gezellig zitten, lekker eten en warme temperaturen. Zalige avond en nu vroeg in bed want morgen rijden we weer.
18 tot 19 november 2022
Altea
Camping Cap Blanch in Altea ligt op de grens van Altea en Albir. Mooie camping maar ook weer bezet door vele overwinteraars. Heel veel Nederlanders hier en dat merken we ook als we even na aankomst iets gaan eten op de esplanade om de hoek van de camping. We komen als het ware terecht in een Nederlandse enclave 🙂 Maar het is gezellig. Het uitzicht met z’n mooie baai mag er ook best zijn al zit het weer echt niet mee. Regen, wind en redelijk fris voor deze regio. Het oude, en trouwens zeer mooie en authentieke Altea hebben we al bezocht in Februari. Het is dus vandaag niet echt een must om tot daar te stappen want we zitten er toch een eind vandaan en we hebben maar 1 namiddag. We gaan daarom wat geocachen in Albir en dat blijkt dan weer een Brits trekpleister te zijn.
We blijven hier 1 nacht en trekken daarna door naar Peñiscola. Meer en meer richting noorden omdat het nu eenmaal moet 🙂
19 tot 21 november 2022
Peñiscola
Peñiscola was voor ons nog onbekend terrein. We hadden er al veel over gehoord. Mooi en een rijke geschiedenis maar ook heel toeristisch en in de zomer kan je er over de koppen lopen. Als we eind november een wegwijzer Peñiscola zien beslissen we om het pittoreske stadje te gaan verkennen. We vinden plaats op Camping Eden, ongeveer 1.5km van het historisch centrum verwijderd. De camping ziet er netjes uit en is duidelijk bevolkt door langverblijvers. Niettegenstaande de temperatuur in deze streek toch al een pak lager ligt dan midden of zuid Spanje blijkt het toch een populaire plaats te zijn voor overwinteraars. Op deze camping zijn dat vooral Nederlanders en Duitsers.
We stappen te voet naar het oude centrum en gaan op verkenning in de kleine straatjes. In dit seizoen is er al heel veel gesloten maar dat stoort ons niet. We kuieren door de smalle straatjes en proberen ons voor te stellen hoe het hier in de zomer moet krioelen van mensen. Het weer leent zich tot prachtige foto’s en als we eindelijk aan de ingang van het imposante kasteel komen is het eigenlijk al te laat om nog een bezoek te brengen. We stellen het uit tot de volgende dag en dat blijkt een goed idee want we brengen toch meer dan 2 uur door in het Castillo de Peñiscola. Het kasteel werd gebouwd tussen 1294 en 1307 en werd een eeuw later bewoond door Paus Benedictus XIII, ook wel Papa Luna genoemd.
Een interessante site waar je meer kan lezen over de geschiedenis van Peñiscola vind je hier.
We blijven twee nachten op de camping en dan rest er ons nog éen laatste stop in Spanje alvorens we de grens naar Frankrijk oversteken.
21 tot 24 november 2022
s Agaro (Platja d'Aro - Sant Feliu de Guixols)
In deze streek verblijven we meestal in Calonge maar zoals al eerder vermeld is er dit jaar geen enkele camping nog open in het najaar. De enige camping die het hele jaar open bleef, en daardoor ook vele klanten had in dit seizoen, is overgenomen door de groep Senia. Zij hebben doodleuk beslist om de boel te sluiten op 15 oktober.
Platja d’Aro bruist heel het jaar door van het leven, maar je kan er helaas niet meer camperen. Wat blijft er dan nog over ? Je kan in Platja d’Aro op de voorlopige camperplaats gaan staan maar daar is geen enkele voorziening. Sinds kort is deze verhuisd naar een andere locatie en zelfs je chemische toilet ledigen kan enkel op de oude plaats. Je moet dus een paar honderd meter stappen met je cassette. Ik vermoed dat velen dat niet doen en dat er hoop smurrie wordt achtergelaten in de struiken achter de voorlopige camperplaats. Het ziet er echt niet gezellig uit en in plaats van de ’toegelaten’ 48 uur staan mensen hier duidelijk veel langer. Het geheel ziet er niet uitnodigend uit, maar het is gratis en dat is voor velen belangrijker dan de gezelligheid.
Dan maar wat verder gezocht en we hebben een alternatief gevonden in s Agaro. Het is een kleine camperplaats in een heel rustige wijk waar de straat stopt en het fietspad begint. Er is plaats voor ongeveer 10 campers, je kan er water nemen en lozen, er is mogelijkheid (zij het primitief) om je chemische toilet te reinigen en voor diegenen die niet autonoom zijn is er ook een wc en douche. De ontvangst door Anna (’s morgens) of haar man (’s avonds) is heel hartelijk. Het is zeker geen top accomodatie maar het is rustig en je hebt alles wat je nodig hebt. In elk geval een goed alternatief voor de gesloten camping in Calonge.
We hebben hier eigenlijk maar twee doelen en dat is enerzijds gaan wandelen aan de prachtige Cami de Ronda en anderzijds lekker gaan eten in Platja d’Aro. We wandelen de Cami dag 1 van s Agaro naar Platja d’Aro en op dag 2 wandelen we richting San Feliu de Guixols. Niettegenstaande we ze al eerder gedaan hebben blijft de schoonheid ons boeien.
Op donderdag 24 november moeten we Spanje verlaten. Met pijn in het hart maar dankbaar dat we weer in dit prachtige land mochten reizen.
In Frankrijk stoppen we nog een nachtje in Mèze, eentje in Villefranche sur Saone en een laatste in Mirecourt . . . om uiteindelijk terug in Bollendorf aan te komen. Home sweet home zeggen ze maar voor ons is het eerder : Home is where we park our camper . . . dus we gaan maar al terug af tellen om terug te kunnen vertrekken 🙂
