Always on the Road

Spanje 2022- Tweede Reis

Tweede reis naar Spanje in 2022
Maart - April - Mei - Juni 2022

15 tot 16 maart 2022
Bollendorf - Lyon - Besalú

Op 15 maart vertrekken we richting Spanje en de bedoeling is om gedurende 3 maanden te reizen doorheen Spanje en Portugal. Initieel wilden we eerst van Noord naar Zuid Portugal om dan terug te keren via Spanje maar omdat er in Noord Portugal nog vele campings gesloten zijn in deze tijd van het jaar hebben we de route omgedraaid. Eerst Spanje dus om te chillen en te geocachen en dan Portugal. Deze laatste voor ons nog volledig onbekend maar hopelijk even mooi en leuk als Spanje. Na een eerste stop in Lyon om een nachtje te slapen rijden we door naar Besalú. Het is een middeleeuws dorpje in Catalonië en krijgt oprecht de naam om éen van de mooiste plaatsjes te zijn in deze streek. Kleine steegjes, een Romaanse brug uit de 12de eeuw, meerdere kerken . . . kortom een dorp waar je gerust een halve dag kan rondkuieren. We kunnen onze camper parkeren op enkele meters van de oude stadskern en genieten van de middeleeuwse sfeer. Het weer is niet schitterend en dat heeft helaas een donkere invloed op onze foto’s . . . maar we mogen niet klagen . . . de verwachtingen voor de komende dagen zijn nog veel slechter, dus zolang we nog droog blijven zijn we content.
Na Besalú rijden we door naar Calonge waar we 6 nachten zullen blijven alvorens verder door te rijden naar het zuiden. Maar eerst hieronder de mooie (donkere) foto’s van Besalú.

16 tot 28 maart 2022
Calonge en omgeving

Na ons bezoekje aan het prachtige dorp Besalú rijden we diezelfde avond nog door naar Calonge. Ze voorspellen echt slecht weer en we willen dan liever al op de plek staan waar we een paar dagen blijven. We kennen het hier want op doorreis naar Zuid Spanje hebben we op deze Camping internacional de Calonge al vaker gestaan. We vinden de streek heel mooi en we kijken er naar uit om te gaan eten in Platja d’Aro in het Fusion restaurant dat we vorig jaar ontdekt hebben en dat ons enorm beviel.
De eerste twee dagen kunnen we nog fietsen, zij het met dikke kleding  (zie onze geocache avonturen), maar dan is er geen ontkomen meer aan. . .  De regen valt met bakken uit de hemel en als we even naar de supermarkt fietsen om voldoende voorraad in te slagen komen we alle twee terug aan de camper aan als twee verzopen waterkiekens.
Op 21 maart beslissen we om niet, zoals eerder gepland, naar Valencia door te rijden want daar is het blijkbaar nog veel slechter en ondertussen zijn hier de weersvoorspellingen weer iets positiever. Plannen gewijzigd dus en we blijven tot 28 maart in Calonge.
Het blijft wisselvallig maar we slagen er toch in om nog een aantal leuke fietstochten te maken. Zo ontdekken we het ‘echte’ dorp Calonge, dat eigenlijk iets verder van de kust afligt maar een zeer mooie authentieke kern heeft met meer karakter dan de zuster aan de kust Calonge-Sint Antoni.
We maken ook een lange fietstocht naar Llagosteri waar we gaan geocachen en we trekken nog een aantal keer de hoogtes in waar de miradors ons opwachten met waanzinnig mooie panorama’s.
Het is niet goed voor onze lijn maar door het slechte weer laten we ons iets meer gaan en drinken we regelmatiger een glaasje en eten wat lekkers 🙂
Het Fusion restaurant dat ik hierboven al vernoemde en dat ons vorig jaar echt kon bekoren valt dit jaar iets minder in de smaak. De kaart werd drastisch ingekort en Fusion heeft plaats gemaakt voor Sushi. Heel veel kleine hapjes op de kaart en heel veel sushi aan goedkopere prijzen om op die manier klanten aan te trekken. Spijtig dat een man die vorig jaar nog vol idealen zat het concept heeft moeten omgooien om toch voldoende klanten te trekken. We hebben uiteraard lekker gegeten maar we betwijfelen of dit concept op langere termijn zal overleven.
Een andere restaurant in Platja d’Aro dat we enorm appreciëren is Pura Brasa. Op ‘t eerst gezicht een groot etablissement dat mikt op massa toerisme maar waar zeer kwalitatief eten geserveerd wordt. Hun vlees is van topkwaliteit. De bediening is een beetje een gok. We hebben twee of drie maal een superlieve garçon gehad die oog heeft voor detail en we hebben éen keer een brute, tegen het onbeschofte aan, vrouw gehad die beter een andere job zou zoeken. Je diner valt of staat dus ook voor een stuk met de service en niet enkel met de kwaliteit van het eten.

28 tot 29 maart 2022
Torreblanca - Torrenostra

Na een leuk verblijf in Calonge en omgeving zijn we klaar voor het iets zuidelijkere Bolnuevo (Mazarron). Maar aangezien het 750 km rijden is, beslissen we om ongeveer halverwege nog even te stoppen in Torrenostra. We kennen de plaats niet maar er liggen geocaches dus dat maakt het voor ons interessant.
Maar wat een teleurstelling. Als we ‘s middags onze camper geïnstalleerd hebben op Camping Torrenostra (heel vriendelijk onthaal trouwens en niet duur), stappen we op de fiets en rijden naar Torreblanca. Veel is er niet te zien en als we terugfietsen richting kust is het ook daar een dode bedoening. Gelukkig zijn we hier slechts op doorreis en kunnen we morgen verder.

29 maart tot 11 april 2022
Bolnuevo (Mazarron)

Op dinsdag 29 maart 2022 komen we aan in Bolnuevo en dit keer hebben we gereserveerd. In Januari wilde we hier ook al komen maar alles stond vol. Voor heel veel overwinteraars is dit een ideale plek (wat ik ook begrijp wegens het zachte klimaat) en tussen november en maart is het dus quasi onmogelijk om een plaats te vinden bij Camping Playa de Mazarron.
Bij aankomst merken we dat reservatie in deze periode dan weer niet echt nodig had geweest want je ziet de campers bij bosjes vertrekken. De overwinteraars maken plaats voor de gewone reizigers 🙂
Een beetje een traditie geworden als we hier aankomen is onmiddellijk de fiets nemen en richting Puerto Mazarron rijden. Daar bevindt zich namelijk ons favoriet Marokkaans restaurant Alhambra. Het is er heel basic maar enorm lekker. Je hebt de keuze uit Couscous, Tajine of Mixed grill maar meer heeft een mens ook niet nodig om daar, aan de rand van de zee te genieten. Hier moet je ook weer wat ‘chance’ hebben met de bediening. Als de chef aanwezig is valt het nog allemaal wel mee maar als de man er niet is ben je afhankelijk van de serveuse die liever chat op haar smartphone dan te communiceren met de klanten. Wil je dus iets bij bestellen kan je beter het restaurant bellen, dan heb je de kans dat je geholpen wordt. En neen, dat is geen grap. Aangezien ze constant met haar hoofd naar beneden hangt met zicht op haar telefoon kijkt ze nooit naar de klanten.
We hebben de voorbije jaren al een stuk gefietst van de mooie route van Bolnuevo naar Punta de Calnegre en dit jaar willen we ze volledig doen. Echt makkelijk fietsen is het niet . . . het is meer een route voor mountainbikes, maar we willen toch echt tot het einde gaan. De prachtige zichten langs deze route zorgen telkens voor waw momenten. We moeten het eerste stuk wel langs een nog hoger gelegen pad fietsen (helemaal moeilijk) omdat er een stuk afgesloten is wegens zware regenval van de laatste dagen/weken…
Als we in Punta de Calnegre aankomen lijkt het in eerste instantie op een dood dorp. We hadden gehoopt om hier iets te eten en te drinken maar er lijkt niets te beleven. Tot we ineens ‘leven’ opmerken aan de achterkant van drie huisjes en als we gaan kijken en met onze voeten bijna in de zee staan, bruist het daar van vooral Spanjaarden maar ook enkele toeristen die gezellig zitten te tafelen met een indrukwekkend zicht op de middellandse zee. We zetten ons aan een tafeltje in het zand en genieten van een Thun a la plancha en een lekker glas wijn voor een prijs waar je bij ons alleen maar kan van dromen 🙂

Ook in Bolnuevo blijven de donkere weergoden ons achtervolgen. We hebben twee dagen zoveel regen dat we echt niets kunnen doen. Binnen blijven en heel snel naar de winkel is het enige wat ons te doen staat. Op dag 2 gaan we toch uit eten ‘s avonds maar we worden echt zeiknat. We nemen een onnozel filmpje op want zelfs met regen kan het ons vakantiegevoel niet de kop indrukken. Positief blijven is de boodschap 🙂

Na regen komt zonneschijn en zodra dat gebeurt zijn  we terug onderweg (ditmaal zonder onze outfit van Singing in the Rain) 🙂
De regen van de laatste dagen heeft helaas schade aangericht aan de wandelpaden. Heel veel rotsblokken zijn naar beneden gedonderd en eigenlijk vinden we het best wat eng om hier nu te wandelen. Want er hangt nog veel vast, maar hoe vast dat hangt is maar zeer de vraag. Toch genieten we van de zon en stappen die dag 13 km.

Om onze trip in Bolnuevo af te sluiten fietsen we nog éen keer naar de mijnen van Mazarron. We waren er al in 2019 om te geocachen maar toen was het zo verschrikkelijk heet dat we de toer niet volledig gemaakt hebben. Dat hebben we nu wel gedaan met iets aangenamere temperaturen. Het blijft indrukwekkend om daar rond te wandelen. Af en toe ook gevaarlijk en we hebben de indruk dat de staat van het domein op enkele jaren tijd nog verslechterd is. Met kinderen is het dus echt oppassen. Er zijn veel gevaarlijke putten en schachten en sleuven . . .
De rijke en ver teruggaande geschiedenis over de mijnen kan je lezen op de site van Mazarron.

11 tot 26 april 2022
Tarifa en omgeving

En dan is het weer tijd voor Tarifa . . . our place to be.  In de voorbije reisverslagen van 2019, 2020 en 2021 heb ik al uitvoerig beschreven waarom we Tarifa zo speciaal vinden en ook in onze geocache bestemmingen van de jaren voordien staat uitgebreid te lezen dat we een klein beetje fan zijn van deze streek. Ik probeer het hier dus neutraal te houden, al blijft het moeilijk om over Tarifa en omgeving niet met superlatieven te gooien.
Niettegenstaande we de stad ondertussen redelijk goed kennen en we zowel te voet als per fiets de volledige omgeving al dikwijls verkend hebben, waren er dit jaar weer een aantal nieuwe momenten voor ons weggelegd.

1. Semana Santa

Als we in Tarifa aankwamen bleek dat de Semana Santa volop aan de gang was. De feesten en processies die voorafgaan aan Pasen waren ons tot nu toe onbekend. Een beetje googlen leerde ons dat deze Semana santa-week in Spanje enorm belangrijk is en dat er elke dag processies zijn, de ene al indrukwekkender dan de andere. Via deze link kan je meer uitleg vinden over deze oude traditie in Spanje.
We hebben zo’n twee processies bijgewoond en ook al zijn we niet religieus, het is een hele belevenis om dit van dichtbij mee te maken. Hieronder enkele foto’s van de twee processies.

2. Isla de las Palomas

Dit jaar eindelijk een bezoek kunnen brengen aan Isla de las Palomas, Tarifa. We probeerden al jaren een rondleiding mee te pikken, maar we waren er altijd op de foute moment en zonder een vooraf geboekt ticket blijf je onherroepelijk aan het hek staan. Dit jaar waren we erbij en al was het weer niet fantastisch en lag Marokko er in de verte bij met een constante mistige waas en ratelde onze gids twee uur in ’t Spaans waardoor we niet alles konden begrijpen :het was een mooi moment 🙂
Isla de las Palomas is het meest zuidelijke schiereiland van Europa dat sinds 1808 verbonden is door een verhoogde strook met Tarifa. Het heeft iets magisch om hier te staan want aan de vuurtoren achteraan op het eiland ben je echt op het laatste stuk van ons continent en zie je de Mediterraneo en de Atlantico elkaar omarmen.
Het eiland kent een rijke geschiedenis en het wordt wat veel om dat hier neer te pennen 🙂
Toch enkele hoogtepunten :
Er zijn graven terug gevonden van de Feniciërs die dateren tussen de 6de en de 4de eeuw voor Christus. Ze gaan ervan uit dat deze mannen hier al waren om handel te drijven. Helaas mogen we de graven niet zien. Die kant van het eiland is volgens onze gids te gevaarlijk . . .
In meer recentere tijden was het eiland een militaire basis die 3000 soldaten herbergde. In 2001 zijn de laatste soldados vertrokken en in 2003 werd het eiland erkend als een deel van het Parque Natural del Estrecho de Gibraltar met een rijke fauna en flora.
Een tijdje werd het eiland ook gebruikt als opvangplaats voor vluchtelingen die over de Strait of Gibraltar naar het vaste land wilden komen maar gelukkig wordt er vandaag niemand meer gelogeerd. De toestand van de gebouwen laat dat echt niet meer toe.
De ‘faro de Tarifa’ is in 1854 een vuurtoren geworden maar werd daarvoor gebruikt als uitkijkpost om piraten te spotten . . .
Het eiland zit vol meeuwen die in deze periode broeden. Het was af en toe oppassen om hen niet te veel te verstoren. Ze zijn schuwer dan voorheen aangezien ze door covid meer dan twee jaar geen bezoekers op het eiland meer zagen.
De foto’s tonen vooral verval van wat ooit was, maar het blijft fascinerend om er rond te lopen.

3. Parque Natural del Estrecho
Torre Guadelmesi, Mirador del Cerro del Tambor, Buddha wandeling etc...)

Tarifa is omgeven langs alle kanten door het ‘Parque Natural del Estrecho’ en het blijft indrukwekkend om hier te wandelen of te fietsen. Al is fietsen op vele paden niet aangeraden, we proberen toch elk jaar een aantal punten te bereiken met de fiets, al dan niet even afstappend en de fiets aan de hand voortsleurend. Wat meestal op ons programma staat is het vogeluitkijkpunt Observatorio del Estrecho en Torre Guadelmesi. Dit jaar zijn we van aan de toren nog een stuk verder gegaan. Mirador del Cerro del Tambor gaf nog een extra ‘waw’ gevoel aan de anders al prachtige wandeling met uitzicht op de Strait of Gibraltar en Marokko. We moeten ondertussen duizenden foto’s hebben van de Strait met zijn panoramische vergezichten maar we worden het niet beu. Integendeel,  we kunnen er uren zitten en genieten van de schoonheid. De foto’s geven nooit weer wat wij met het blote oog waarnemen en we kunnen dus maar 1 tip geven en dat is zelf gaan wandelen op de Colada de la Costa tussen Tarifa en Algeciras.
In datzelfde nationale park, maar aan de andere kant van Tarifa, richting Punta Paloma hebben we dit jaar een wandeling gemaakt naar de Buddha Cave. De cave zelf stelt niets voor, integendeel . . . het is een soort grot waar niet éen maar een paar Buddha afbeeldingen staan met allerlei prularia eromheen die de natuur meer kwaad dan goed doen. Maar de wandeling ernaartoe is wel de moeite. Je kijkt uit over Tarifa, de Middellandse Zee, de Atlantische oceaan en uiteraard Marokko. Liefst mijden bij warme temperaturen want de route is fysiek zwaar : het is serieus klimmen en heel moeilijk stappen tussen rotsblokken maar je krijgt er wel wat voor in de plaats.
Ook Punta Paloma en Betis hebben we terug bezocht. In Punta hadden de stevige winden ervoor gezorgd dat het zand de enige baan die het gehucht rijk is helemaal had bedekt. Graafwerktuigen waren bezig om terug orde op zaken te stellen maar het leek ons meer dweilen met de kraan open 🙂 Met de fiets was het even oppassen maar we zijn wel in ons favoriet restaurant Justito de Copas geraakt om te genieten van de versgemaakte vis. Ik heb de kwaliteiten van het restaurant al uitvoerig besproken in ons verslag van 2021. We werden ook dit jaar niet teleurgesteld. Het is een waar festijn om daar te genieten met zicht op de Atlantico.
Een fietstocht via de Camino de la Pista bracht ons ook weer tussen de paarden, koeien, varkens, geiten en schapen die daar allemaal hel chill los lopen en het gelukkig aanvaarden dat je in hun biotoop op bezoek komt.
Na een tijd zou je kunnen denken dat we het nu wel allemaal gezien hebben, maar niets is minder waar. We weten nu al dat we bij een volgende reis naar Spanje terug langs hier komen. We kunnen het gewoon niet laten 🙂

4. Tarifa algemeen

En natuurlijk hoort bij een verblijf in Tarifa niet enkel wandelingen en fietstochten in het natuurpark, maar vertoeven we ook veel in de stad zelf met z’n authentieke straatjes, pleintjes, ontelbare restaurants, tapas bars, winkeltjes enz enz…
We proberen ook elk jaar nieuwe restaurantjes uit en dit jaar gaat de hoofdprijs van onze ontdekkingen uit naar Bar El Pasillo waar je de lekkerste tapas kan proeven in z’n typische Tarifiaanse sfeer. Zalig !
Na twee weken nemen we afscheid van Tarifa en gaan we verder reizen . . . Het blijft een moeilijk moment maar we komen terug 🙂

26 tot 28 april 2022
Zahara de los Atunes

Zahara de los Atunes ligt niet zo heel ver van Tarifa en we maken er een tussenstop van 2 nachten omdat we hier ook nog willen geocachen. Bovendien hebben we van een aantal Tarifianen gehoord dat de stranden mooi zijn en dat het hier goed vertoeven is. We installeren op ons camping Bahia de la Plata. Niet echt een topcamping maar voor 2 nachten is dat geen probleem. We fietsen wat rond in de omgeving en gaan ook op verkenning in het centrum. Veel leven is er niet, maar waarschijnlijk is er door de week veel gesloten omdat het nog geen hoogseizoen is. We gaan ook een avondje iets eten in een plaatselijk restaurant maar ook dat kan ons niet echt bekoren. Vlees en vis zijn veel te duur voor wat het is maar gelukkig is de wijn wel lekker. Het contrast met Tarifa is groot en alhoewel de stranden aan de Costa de la Luz mooi zijn krijgen we hier niet dat overweldigende gevoel. Na twee dagen reizen we verder.

28 tot 30 april 2022
El Rocio

El Rocio  is een pelgrimsoord waar vooral tijdens de Pinksterweek honderdduizenden mensen samen komen in dit dorp om er de Romeria del Rocio te vieren. Meer dan 100 broederschappen zijn aangesloten bij de Almonte-moederbroederschap en ze hebben allemaal hun eigen huis. De namen van de broederschappen alsook de stad waar ze vandaan komen staan meestal op de gevel en de verandawoningen zijn allemaal voorzien van speciale palen om paarden vast te maken.
Het zijn mooie huizen maar als de broederschappen er niet zijn staat alles leeg en dat geeft een verlaten indruk. Asfalt is in het dorp niet te bespeuren en de straten zijn bedekt met zand. In het zeer kleine centrum zijn een aantal winkeltjes waar men vooral paardenkledij en flamenco kostuums verkoopt. Op het grote plein aan het meer staan paarden en koetsen klaar om de toeristen te vervoeren. Bij dit laatste hadden wij het wat moeilijk. De paarden staan de hele dag in de brandende zon te wachten op klanten terwijl hun ‘meester’ in de schaduw zit. Voor ons hoeft zo’n ritje niet en ik hoop dat meer en meer mensen gaan beseffen dat deze dieren niet goed behandeld worden. Ze verdienen beter dan daar heel de dag in de zon te staan.
Als je wil gaan eten is het beter om niet op het grote plein te gaan. Daar staan ze echt te trappelen om je binnen te lokken maar de kwaliteit is niet top. Een paar straten verder vindt je ook een aantal restaurantjes waar de locals komen. Dan weet je dat het lekker is 🙂
El Rocio is mooi om éen keer te zien maar meer ook niet. We verbleven er op de mooi verzorgde camping La Aldea dat op 20 minuutjes stappen van het dorpje ligt.

30 april tot 3 mei 2022
Mazagón (Huelva)

Van El Rocio rijden we naar Mazagón dat slechts een 40 tal kilometer verder ligt. We gaan er niet voor de schoonheid van de omgeving maar om te geocachen. Er ligt een fietstrail en die willen we absoluut doen (zie onze geocache avonturen voor meer details).
De camping waar we terecht komen is een triestige bedoening. Camping Playa de Mazagon ligt er verlaten bij. Er zijn vele residenten maar het oogt niet mooi. Het is net een zigeunerkamp.  De zanderige ondergronden zijn echt niet ideaal om je camper te parkeren maar we hebben niet veel keuze. Met een dubbel gevoel checken we in. Die avond zijn vrienden van ons in de buurt en ze komen éen nachtje naast ons staan. Dat brengt een beetje leven in de brouwerij en we zetten ons gezellig samen voor een lekkere BBQ. Na een paar glaasjes wijn vinden we het al minder erg dat we in zo’n levensloze camping terechtkwamen 🙂
We fietsen er twee dagen onze trail en vertrekken dan richting Portugal. Hier eindigt dan ook onze Spanje reis. Portugal is nieuw en moeten we nog volledig ontdekken. We zijn benieuwd 🙂

12 tot 14 mei 2022
Isla Cristina/La Antilla

Het is 12 mei 2022 en dat is nog net geen 10 dagen nadat we hierboven geschreven hebben dat we Spanje achter ons laten en Portugal gaan ontdekken. We hebben ontdekt en beslist 🙂 We willen in Portugal zeker gaan rondreizen maar we hadden geen van beiden de ‘feel’ tijdens onze eerste week aldaar en hebben de grote ontdekkingstocht dus uitgesteld tot het najaar. Eigenlijk wilden we beiden tijdens die laatste maand vakantie nog een beetje relaxen en geocachen.
Onze eerste bestemming over de grens terug in Spanje is er dan ook eentje waar we een hele dag gaan fietsen en cachen. Het is een kort verblijf op camping La Luz in Antilla/Isla Cristina. Goedkope camping maar dat is het dan ook. Gezelligheid is ver te zoeken en proper is het ook niet echt. We staan letterlijk op een terreintje onkruid dat vol mieren zit (die kan je uiteraard overal tegenkomen) en waar viezigheid zoals papiertjes en plastiek op de grond ligt. Er staan enkel vaste klanten die hun caravan zodanig verbouwen en afdekken dat het niet meer lijkt op een camping maar op een zigeunerpark.
Na twee nachten slapen vertrekken we naar onze volgend bestemming, al ligt die bij vertrek op deze camping nog niet 100 procent vast. We gaan onderweg beslissen waar we een tweede stop gaan maken.

14 tot 16 mei 2022
Nerja

Onderweg twijfelen we tussen Balerma en Nerja. Balerma kennen we en dat is een mooie nette camping wat we na Isla Cristina wel kunnen gebruiken. Maar Nerja lijkt ons ook wel wat want daar waren we nog niet en het schijnt mooi te zijn. In Balerma neemt niemand de telefoon op om te bevestigen of er nog plaats is en in Nerja doen ze dat wel. De keuze is dus snel gemaakt. We landen op Camping Cortijo San Miguel waar de receptioniste ons persoonlijk rondleidt langs de vrije plaatsen. Ze heeft kleinere plaatsen (die zijn echt klein) en ze heeft XL plaatsen. We kiezen dus met onze camper voor een XL plaats (het is maar wat je XL noemt want we stonden al op campings waar er slechts éen formaat is en die groter zijn dan deze plek. Maar goed, het oogt wel gezellig en ze hebben plaats en het is al laat . . . dus laten we maar niet zeuren. We boeken en betalen 2 nachten. 70 euro aub . . . en dat wordt dan gelijk onze duurste camping aller tijden. Nog nooit hebben we 35 euro voor een nacht betaald maar de vorige camping was dan weer heel goedkoop dus dat compenseert 🙂
Aangezien we het stadje helemaal niet kennen nemen we een taxi tot in het oude centrum en gaan we wat rondkuieren. Uiteraard zoeken we eerst het bekende ‘balkon van Europa’ op en het moet gezegd : Heel mooie spot ! Er wordt weleens geschreven dat het hier lijkt op het einde van het continent maar dat moeten we natuurlijk ontkennen. Dat is en blijft Tarifa waar je letterlijk op het meest zuidelijke punt staat met zicht op Afrika. Voor de rest zijn we alleen maar enthousiast over de kleine oude en zeer authentieke straatjes van de stad, de prachtige zichten op de stranden met rotsen en de zee en we voelen ons terug ‘thuis’. Raar dat we dat gevoel niet hadden in Portugal maar hier voelen we ons beter. Er zijn hier ook heel veel toeristen maar er zijn ook heel veel locals. Dat hebben we in Portugal een beetje gemist. Daar leken alleen maar toeristen rond te lopen.
De volgende dag trekken we terug de stad in en komen we terecht in een lokaal feest, namelijk de viering van San Isidro. Het is een bedevaartstocht die begint met een mis in de El Salvador kerk in de nabijheid van het Europa balkon. Vervolgens trekt een heel lange stoet van traditioneel versierde ossenkarren door de stad richting de grotten van Nerja in Maro voor een groot feest. De bevolking is gekleed in Andalusische stijl en het is prachtig om te zien. Als we vragen aan een aantal mensen of we foto’s mogen trekken zijn ze stuk voor stuk supervriendelijk en heel fier dat ze op de foto mogen. Het volk is blij om vandaag te kunnen vieren en dat merk je. De stad bruist van energie en de sfeer is fantastisch. We kunnen ons voorstellen dat ze, eens gearriveerd in de grotten zullen vieren tot een stuk in de nacht.
We hebben hier slechts 2 dagen gepland maar we weten nu al dat we hier zeker nog gaan passeren. Er is nog veel te ontdekken. We willen de grotten bezoeken, we willen een rivier afwandelen en we willen in de oude stad nog meer moois ontdekken. Onze eerste indruk van Nerja is alvast positief. Iets duurder dan de andere badsteden, maar ach, als we daar zoveel schoonheid voor in de plaats krijgen dan is het allang goed 🙂

16 tot 30 mei 2022
Bolnuevo (Mazarron)

Na Nerja installeren we ons met de camper op bekend terrein. Terug naar Bolnuevo om twee weken te chillen. We willen hier zwemmen in de zee, lezen, lekker gaan eten, kortom we willen hier de luie toerist uithangen . . . moet ook eens kunnen af en toe 🙂
De camping waar we hier in Bolnuevo altijd staan is Camping Playa de Mazarron, in onze ogen, de beste camping in Spanje. Niet duur (als je de Acsi kaart hebt),  prachtige percelen (allemaal even groot), alle voorzieningen op je plaats, vlak aan de zee, proper, vriendelijke staff, kortom . . . niets, maar dan ook echt niets op aan te merken. Het is hier zalig verblijven.
We ontdekken nog een restaurant (hoe is het mogelijk dat we dat in de voorbije 4 jaar nog nooit gezien hebben) waar we alleen maar superlatieven voor over hebben. Restaurante Con Cierto Sentido in Puerto Mazarron is een aanrader voor een avond van culinair genot gecombineerd met de perfecte bediening.
We houden het echt vol om twee weken niet veel meer te doen dan de hierboven omschreven activiteiten die weinig fysieke inspanningen vergen maar dan wordt het tijd om terug te fietsen, de benen te strekken en te geocachen. Los Alcazares is onze volgende bestemming.
De foto’s hieronder zijn getuige van onze luie 14-daagse 🙂

Een luie vakantie, daar hoort ook wat muziek en sfeer bij. Heel vroeg in de ochtend ga ik naar het strand om op mijn handpan te spelen. Bijna het perfecte scenario ware het niet dat ik de song iets moest inkorten omdat er een grote tractor het strand kwam schoon vegen. Ik vond voor de rest de opname wel redelijk geslaagd, dus hieronder het resultaat 🙂

30 mei 2022 tot 4 juni 2022
Los Alcazares

Op 30 mei is het terug tijd voor wat actie en verhuizen we naar Los Alcazares op camping Mar Menor.
We willen hier vooral komen geocachen (zie aldaar) want er liggen zo’n 500 stuks in de omgeving. Los Alcazares zelf, dat aan het Mar Menor ligt, kan ons niet echt overtuigen. Mocht het niet zijn om te geocachen, dan zouden we hier zeker niet blijven. Het is,  zoals de Algarve in Portugal,  heel Brits en wat de Engelsen gezien hebben in deze omgeving begrijpen we niet zo goed. Nou ja, voor ieder wat wils maar wij zijn niet betoverd door de streek.  Het meer Mar Menor is blijkbaar heel populair maar persoonlijk voelen wij ons meer aangetrokken tot de echte Middellandse zee die een eind verderop ligt. 
De camping ligt naast de militaire basis van San Javier en alhoewel veel mensen zich daarover beklagen heeft het ons niet gestoord. We vonden het wel leuk om af en toe Tom Cruise – Top Gun-achtige toestanden boven ons hoofd te zien.
De prijzen van de camping echter vonden we  serieus overdreven. 30 euro per nacht voor een plaats waar je geen water kan aansluiten en geen water kan lozen (in Bolnuevo, waar je wel die faciliteiten hebt betaal je 18 euro per nacht) vinden we echt te veel. Maar het is een goed en makkelijk uitvalspunt voor onze geocache-opdracht dus zijn we hier maar blijven staan. Een paar dagen later ontdekken we dat er iets verder een mooie camperplek (met alle faciliteiten) ligt voor slechts 11 euro per nacht. Dom van ons dat we dat niet gezien hadden. Eigen schuld dus en volgende keer moeten we beter opletten 🙂
We hebben in Los Alcazes wel twee restaurants ontdekt die zeker de moeite waren. Het ene, Little Sicily was een ware ontdekking en we hadden geluk dat we daar zonder reservatie terecht konden want de twee weken nadien waren ze volledig volgeboekt. Als tweede verrassing hadden we Heming-Way, waar het eten van hoogstaande kwaliteit was.  Naast de camping zelf is er nog een restaurant Kinita waar we éen avond geweest zijn, maar voor ons een grote teleurstelling. Heel kort samengevat want ik wil aan dit restaurant niet te veel woorden verspillen: slechte bediening, slecht stuk vlees, gerechten niet volgens de kaart enz enz). Absoluut zijn geld niet waard ! Je hebt een mooie gezicht maar daar betaal je dan ook heel veel geld voor 🙁
Tijdens onze vierdaagse fietstochten hebben we ‘s middags heel dikwijls halte gehouden voor een verfrissing en een kleine hap in éen van de dorpjes die we passeerden. Zalig weeral om hier bij de locals voor een paar euro veel op je bord te krijgen 🙂
Op de foto’s hieronder ook een kleine selectie uit onze 4 fiets-en geocache dagen met veel fruit en groente velden. Alleen maar respect voor de mensen die hier dagelijks komen werken in ondraaglijke temperaturen. 

4 tot 8 juni 2022
Puçol (Valencia)

Op 4 juni rijden we weer iets noordelijker en installeren we ons op camping Valencia in Puçol. We waren hier al eerder in 2019 en het is een nette camping voor een goedkope prijs (mits Acsi). We staan hier voor 16 euro per nacht en in tegenstelling met de vorige camping in Los Alcazares is onze portemonnee hier heel content 🙂
Eigenlijk zijn we naar hier gekomen om adventure caches te doen in Valencia. Maar al heel vlug veranderen we van gedachte. Het is onze eerste kennismaking met de stad en we zijn eigenlijk heel erg onder de indruk van haar schoonheid. We besluiten dus om het geocachen voor éen keer te laten voor wat het is en ons te concentreren op het kuieren door de straatjes in de oude stadskern. Onmogelijk om Valencia helemaal te ontdekken in de korte tijd die we beschikbaar hebben maar we zetten deze stad wel op onze lijst voor een volgend bezoek. Van zoveel schoonheid krijg je niet snel genoeg.
De eerste dag fietsen we vanuit Puçol via de Via Verde naar Valencia. Een flinke rit van meer dan 20 km maar het is van begin tot einde zeer aangenaam fietsen op een mooi aangelegd en goed onderhouden fietspad. ‘s avonds nemen we de trein terug vanuit het Estación del Norte. Het vinden van de juiste trein is even moeilijk maar uiteindelijk raken we met onze fietsen op het juiste perron en rijden we terug naar Puçol.
De volgende dag beslissen we om onze fietsen thuis te laten en doen we de heen-en terugrit met de trein. Om door de stad te dwalen is het gewoon leuker om alles te voet te doen.
We concentreren ons bij dit eerste Valencia bezoek vooral op de oude stad. We weten dat er veel meer te zien is maar we moeten in deze korte tijd een keuze maken. In de voormiddag bezoeken we de Mercat Central en hier alleen kan je al enkele uren rondlopen. Proeven van al dat lekkers is onmogelijk want dat zou onze maag niet echt appreciëren, maar we nemen wel kleurrijke foto’s.
We bewonderen de prachtige architectuur van de stad, de mooie kerken (onder andere de Sant Catarina Kerk en de kathedraal), het prachtige gebouw la Lonja de la Seda, de vele kleine en authentieke straatjes, de levendige pleintjes en veel meer.
‘s middags kiezen we éen van de pleintjes uit om in de schaduw te genieten van een flesje wijn en heerlijk Spaanse Croquetas gevolgd door een lekkere visschotel.
Als we vertrekken uit Valencia richting noorden (ja helaas, we moeten stilaan naar huis) zijn we al aan het plannen om hier zeker terug te komen en langer te blijven.

8 tot 13 juni 2022
Calonge

Om onze drie maanden op reis af te sluiten stoppen we nog in Calonge alvorens de grens naar Frankrijk over te steken. We kennen het hier, we voelen ons hier goed en we gaan hier mijn verjaardag nog vieren. En dan is het onherroepelijk gedaan en moeten we terug richting Bollendorf. Het zal even pijn doen maar we gaan al plannen voor een volgende reis. Eerst thuis even orde op zaken stellen, een gevecht aangaan met het onkruid  en de nodige doktersbezoekjes voor ons beiden zodat we terug in goede fysieke toestand met de camper kunnen vertrekken 🙂
Van Calonge rijden we op 13 juni naar Aire de Camping car Park Goudargues, La Gambione (department Gard) in Frankrijk, waar we ons onder de bomen zetten. Het is 37 graden en in de zon is het onuithoudbaar. Ik ben ondertussen ook getrakteerd op een verkoudheid en voel me wat flepskes. Gelukkig geen covid (altijd testen aan boord van onze camper) maar met zo’n warm weer kan je je van een verkoudheid ook belabberd voelen. ‘s avonds als de zon bijna ondergaat maken we nog een kleine wandeling in het pittoreske dorp Goudargues. Maar we kruipen vroeg in ons bedje . . . morgen nog een heel eind te rijden . . . 
Een dag later rijden we door naar Aire de Camping car Park de Contrexéville voor een allerlaatste stop. En op woensdagmiddag 15 juni arriveren we in Bollendorf. Ondertussen alle twee verkouden maar toch een beetje blij dat dit nu gebeurt en niet tijdens onze prachtige reis.
Hieronder nog de laatste foto’s van Spanje. Een paar gekke ook als we op een avond de Ale Hop binnen stappen en een beetje onnozel doen 🙂

Verslag van onze eerste reis in Spanje 2022 (januari-februari)  vindt U hier.