De tweede lockdown weegt zwaarder dan de eerste in maart.  Toen we thuis kwamen van onze prachtige reis doorheen Frankrijk en Spanje hebben we de camper voor de deur geparkeerd en we wisten dat het voor lange tijd zou zijn. Campings en camperplaatsen in Duitsland gingen dicht, dus in eigen land een uitstapje doen was uitgesloten. Vervolgens waren we weer niet meer welkom in België. Daar werden ook weer terug zwaardere maatregelen ingevoerd met dat verschil dat camperplaatsen wel geopend beven. Helaas reed ik met de foute nummerplaat want alleen Belgen konden van het lokaal toerisme genieten. De kust en de Ardennen zijn de hele winter heel populaire plaatsen geweest en bovendien hadden veel restaurants aangeboden om bij hen te eten en te overnachten op hun parking. Wat had ik graag mee genoten van deze aanbiedingen, maar helaas, het mocht niet, het kon niet.  
En België deed er nog een schep bovenop : Kerstmis mocht dit jaar niet gevierd worden zoals voorheen wat maakte dat ik voor de eerste keer in meer dan 50 jaar die dag heb moeten doorbrengen zonder mijn ouders. Als bejaard koppel hadden zij het recht om éen persoon uit te nodigen. We zijn met drie…wat doe je dan in zo’n geval ? Thuisblijven dus. We hebben het Kerst-aperitief virtueel samen gedaan via Skype. Gelukkig zijn mijn ouders op 87 en 89 jarige leeftijd nog genoeg op de hoogte van de technologie zodat we tenminste dit moment konden delen.
Het heeft geduurd tot april 2021 vooraleer we met ons huisje op wielen terug terug on the road konden.  Van de Duitse overheid mocht het in principe nog niet, maar Nederland wilde ons al wel verwelkomen en dat hebben we dan maar gedaan.  Zierikzee was onze eerste bestemming en rond eind april zijn we ook naar de Ardennen gereisd. Zalige momenten. We waren net kinderen die hun speelgoedje terug kregen. Restaurants waren nog gesloten maar dat maakte ons niets uit. We hadden alles aan boord en de vrijheid hebben om met je fiets de natuur in te gaan en niet opgesloten te zitten in je dorp was onbeschrijfelijk. We hebben genoten van elke uitstap.
We blijven het wel frappant vinden dat de regeltjes in elk land zo verschillen. Luxemburg, Duitsland, België, Nederland … je moet echt telkens even lezen hoe het er aan toe gaat want soms is de logica ver te zoeken. Daarom dat het virus ook blijft rondtoeren. Het profiteert van de chaos die er heerst onder de mensen in de verschillende landen en het blijft ondertussen rustig zijn gang gaan. Bovendien zien we ook constant echt veel mensen die het absoluut niet nauw nemen met de regeltjes. Daar is het virus natuurlijk ook dankbaar voor. 
In april en mei krijg ik mijn twee vaccinaties. Of ze me volledig gaan beschermen is niet geweten, en ik blijf uiteraard zeer voorzichtig. Afstand, masker, desinfectiemateriaal . . . het blijft een belangrijk onderdeel van ons dagdagelijks leven. Maar we doen het zonder moeite. Als dit nodig is om het virus te verslaan, dan heb ik daar geen probleem mee.