Always on the Road
Spanje 2024 - deel I
Februari 2024
Op 11 februari is het dan zover. We vertrekken met onze camper richting zuiden en als alles goed gaat zullen we pas eind juni 2024 terug in Bollendorf zijn. Een zee van tijd dus. Aangezien het in februari en begin maart in Spanje nog heel druk is met overwinteraars en er op vele plaatsen weinig of zelfs helemaal geen plaats is blijven we eerst even in Frankrijk. Tussen 11 en 26 februari stippelen we in la douce France een aantal stopplaatsen uit om te geocachen. Maar op 26 februari steken we de grens over en komen we aan in ons geliefde Spanje. Onze eerste stop is tradititiegetrouw ‘s Agaro.
26 februari tot 7 maart 2024
's Agaro en omgeving
We hebben aan Anna van Area Autocaravanna in s Agaro gevraagd of ze plaats had want de laatste weken lazen we op verschillende social media dat het zelfs in het noorden waanzinnig druk was. Maar gelukkig is er plaats. We blijven hier minstens een week maar misschien ook wel langer. We zijn beiden verkouden, ik heb een zeer pijnlijke tand en Suzette heeft naast de verkoudheid ook een ontstoken oog. Echt top zijn we dus niet maar hier kennen we het en hier kunnen we dan ook de tijd nemen om rustig beter te worden. We hoeven hier niet zozeer op ontdekking te gaan want de regio kent nog weinig geheimen voor ons. Het is dus een beetje thuiskomen en daarom lijkt ons dit de geschikte plaats om aan te sterken.
We zijn in elk geval super blij om hier terug te zijn. Frankrijk was heel leuk, Frankrijk is een prachtig land met middeleeuwse schilderachtige dorpen en Frankrijk heeft prachtige natuur. Maar als we de grens met Spanje passeren doet ons hart een sprongetje. We weten niet hoe het komt, maar het voelt altijd zo goed om in Spanje te zijn. We houden van het Spaanse landschap, het klimaat, de dorpjes, de steden, de zee, de zalige groenten en fruitmarktjes, de lokale eettentjes, de vriendelijke mensen, de ambiance die je overal treft, enz enz…We voelen alsof we hier thuishoren en als je per jaar de dagen optelt dat we op Spaanse bodem vertoeven, nou ja, dat is bijna zo goed als ‘wonen’.
De eerste dagen doen we niks speciaals. De fiets wordt uit de camper gehaald om boodschappen te doen en we gaan de eerste avond uiteraard eten in Platja d’Aro. Verkoudheid of niet, maar een Martini en een glaasje wijn zal onze hoest wel een paar uur verdoven. Voor de rest blijven we die eerste week redelijk rustig en chillen we veel in onze camper. We doen nog wel een fietstripje Sant Feliu en omgeving en we lunchen in Enjoy It in Platja d’Aro 🙂
Uitstapje met de fiets van S'Agaro naar Santa Christina d'Aro en Solius
De verkoudheid is er nog (ze blijkt hardnekkig) maar we voelen ons beter. Het is mooi weer, we hebben zin om te fietsen en te geocachen en we willen nog plaatsen ontdekken waar we niet eerder waren. Onze keuze valt op het klooster van Solius en de ruïnes van Castillo di Solius,beiden in de buurt van Santa Christina d’Aro. We weten al van eerdere fietstrips dat het zalig fietsen is in deze streek. In Santa Christina d’Aro zoeken we de weg naar het klooster dat in 1967 gesticht werd door Edmon Maria Garreta i Olivella samen met enkele van zijn medebroeders. Volgens de literatuur op Google zouden er nog 9 monniken leven die gespecialiseerd zijn in boekbinden en boekrestauratie. Toen wij hier aankwamen was het kerkje dicht en voor de rest leek het allemaal een beetje uitgestorven. Misschien dat ze enkel in de toeristische maanden geopend zijn voor publiek.
We nemen hier even de tijd om te rusten en een koffiekoek te eten en we krijgen gezelschap van een lieve zachte mastin hond die hier zielsalleen rondloopt.
Na het klooster willen we naar de ruïnes van Castillo de Solius. Daar geraken we niet met de fiets maar we kunnen ze aan de voet van de berg vastzetten. Het is even klimmen en zwoegen en blazen maar we geraken op de top waar je adembenemende zichten hebt op de omgeving. Absoluut de moeite om tot boven te klauteren.
De weg terug naar Santa Christina d’Aro is even moeilijk want we nemen een andere route en die blijkt niet altijd gemakkelijk te zijn om te fietsen. We doen een heel stuk met de fiets aan de hand tot we uiteindelijk terug op berijdbare paden komen. We lunchen in Restaurante Banana Blava waar we al eerder waren. We hebben voor 29 euro beiden een aperitief (twee grote witte martini’s), een warm hoofdgerecht, een frisdrank, twee glazen witte wijn en een koffie. Daar kunnen we in het thuisfront alleen maar van dromen. En als je van de kust verder het binnenland intrekt wordt het nog goedkoper. Je vraagt je soms af hoe ze kunnen overleven aan die prijzen.
We rijden terug naar huis via Platja d’Aro waar we nog een ijsje eten en dan gezellig in onze camper voor de rest van de late namiddag en avond.
Met de fiets van S'Agaro naar de hoogtes van Sant Feliu de Guixols
Uiteraard zijn we er al geweest, maar het is er schoon en we worden het nooit beu, dus fietsen we vandaag vanuit S’Agaro naar Sant Feliu de Guixols. Het is serieus klimmen en zelfs met onze e-bikes is het blazen en puffen maar als we boven komen is het weer ooooh en aaaaaah en staan we weer foto’s te nemen ook al hebben we er al honderden…Leve het digitale tijdperk. Waar is de tijd dat je op vakantie 2 of 3 filmrolletjes bijhad van 36 stuks en dan heel spaarzaam omging met wanneer en waar je een foto nam. Bovendien kon je nooit zien wat je nu eigenlijk getrokken had, dat was ook weer spannend afwachten tot na de reis als je ze liet ontwikkelen. De laatste jaren ging dat redelijk snel maar toen ik jonger was kreeg je een bonnetje met een nummer en kon je 4à5 dagen later pas terugkomen om eindelijk je foto’s te zien. Dat is gelukkig allemaal voorbij en vandaag kan je onbeperkt foto’s trekken en ze dan thuis (of in de camper) selecteren en posten.
Wij zelf gebruiken enerzijds onze iPhone die altijd en overal een trouwe metgezel is en als het vlug moet gaan heel mooie foto’s tevoorschijn tovert. Daarnaast hebben we dit jaar ook een Sony Bridge mee die sommige foto’s naar een hoger level tilt. Vooral Suzette gebruikt dit toestel en we zitten nog in een ‘ontdek- en leerfase’ maar het resultaat van de foto’s mag er best wezen.
Sant Feliu dus . . . We doen een toertje met de fiets en dalen later terug af naar het centrum om daar een kleinigheidje te eten en te drinken en rijden dan terug naar de camperplaats. Het voordeel van heel veel op dezelfde plek terug te komen is dat je niet elke dag van ‘s ochtends tot ‘s avonds actief moet zijn. Je kan ook een aantal ‘chill’ momenten inlassen. Overmorgen is het hier weeral onze laatste dag maar in juni komen we hoogstwaarschijnlijk terug voorbij vooraleer we afscheid nemen van Spanje.
Met de fiets naar Església de Santa Maria de Bell Lloc
Vandaag is het onze laatste dag in S’Agaro en we willen nog een laatste fietstripje doen. Er is nog zoveel te zien en te herzien maar we beslissen toch een punt te kiezen waar we nog niet eerder waren. Dat wordt Eglésia de Santa Maria de Bell Lloc. In de buurt van Santa Christina d’Aro iets de hoogte in ligt een kerkje uit het preromaanse tijdperk dat in de loop der eeuwen veel gedaanteverwisselingen kende. Het is een idyllische plaats waar je even tot rust kan komen. De aangrenzende pastorie is privé en voor zover we kunnen afleiden uit de naam woont hier een Belgisch of Nederlands koppel. Er zijn zo van die plaatsen die een beetje verstopt liggen en waar weinig of geen toeristen komen. Dit is er eentje en het is heerlijk om hier een uurtje te vertoeven.
Morgen rijden we naar een andere bestemming maar als we binnen een paar maanden terug richting noorden rijden komen we zeker terug langs S’Agaro en omgeving. Te mooi om hier niet te stoppen 🙂
7 tot 11 maart 2024
Pals
Al heel veel mensen hebben ons gezegd dat we zeker eens langs het prachtige middeleeuwse dorp Pals moeten gaan. We bekijken de omgeving op de kaart en merken dat er naast Pals ook nog een paar andere mooie dorpjes liggen, dus we betalen onze camping vooraf. Van donderdag tot maandag . . . dat zou ons dan de gelegenheid moeten geven om met de fiets een paar mooie tripjes te maken. Maar de weergoden hebben het anders gewild. Als we donderdagmiddag aankomen beslissen we om toch al zeker naar Pals te rijden, en gelukkig maar. De foto’s hieronder zijn getuige van een mooie middag doorheen de prachtige straatjes en pleintjes. Het is inderdaad een parel. Hadden we een dag later in het dorp rondgelopen, dan hadden onze foto’s er helemaal anders uitgezien. Vrijdag en zaterdag is het andere koek. Vrijdagmiddag klaart het nog even op na een felle nacht met wind en regen maar we merken dat éen van onze fietsremmen olie verliest. We rijden dus voorzichtig tot in Mont Ras waar een heel behulpzaam team van E bike Area ons te woord staat. Dezelfde rem kunnen ze er niet opzetten, maar ze hebben wel een ander merk. Dat is geen 100 % oplossing, maar het is alleszins ok om de rest van onze reis verder te zetten. Helaas kunnen ze het niet direct doen en moeten we de fiets achterlaten tot zaterdag. We laten de tweede fiets ook daar en we nemen een taxi naar de camping. Zaterdagochtend bellen ze ons om te zeggen dat de fiets klaar is. Nemen we weer een taxi en komen we dan met de fiets terug ? Neen, dit zou gewoon gekkenwerk zijn. Er zijn windvlagen van meer dan 70 per uur en het water valt met bakken uit de hemel. Niet gewoon een regenbui maar echt met bakken en bakken en bakken. We beslissen dus om met de camper tot aan de winkel te rijden en we kunnen er gelukkig voor de deur parkeren 🙂
We laden de fiets in onze garage en keren terug naar de camping. En van dan af zitten we een hele dag binnen . . . zelfs het chemisch toilet even gaan reinigen is een helse job, maar wat moet dat moet 🙂
We wachten voorlopig nog af tot zondag en bekijken dan of we nog iets van onze planning kunnen doorvoeren . . .
Met de fiets naar Regencos en Begur
Zondag worden we wakker zonder regen en kijken we vanuit ons camperbed naar een blauwe hemel. Het verschil met de verschrikkelijke stormdag van gisteren is enorm. We ontbijten, we maken de fietsen klaar en doen een uitstap naar Begur maar we stoppen ook nog heel even in Regencos waar we ook voorbij komen. Deze laatste is minder bekend maar heeft een aantal mooie straatjes en een prachtige kerk.
Daarna fietsen we door naar Begur en doen eerst de forse klim naar de restanten van het kasteel. Prachtige vergezichten hier en alhoewel de zon zich laat zien is het daarboven een wind die ons bijna wegblaast. We trekken er enkele foto’s en begeven ons terug naar beneden. We zijn heel goed aangekleed maar de wind snijdt overal door. We fietsen door de kleine straatjes van het centrum en lunchen op een pittoresk pleintje. Begur is misschien niet zo authentiek als Pals, het krijgt ook zeker onze goedkeuring. Wat is Catalonië mooi ! We hebben hier nog veel te ontdekken.
Hieronder de foto’s van Regencos en Begur.
Regencos
Begur
11 tot 13 maart 2024
Vic
Vic ligt in het binnenland van Catalonië en was voor ons tot vandaag onbekend terrein. Maar daar hebben we nu verandering in gebracht. Vanuit Pals rijden we verder het binnenland in en we installeren ons op de gemeente camperplaats van Vic. Leuke plaats en met de fiets heel snel in het oude stadscentrum. We zijn enorm onder de indruk van de historische binnenstad van Vic. Grote pleinen, smalle straatjes, prachtige gebouwen, een impressionante Romeinse Tempel, een kathedraal uit de 11e eeuw en heel veel kerken. Achter elke hoek van een straat schuilt weer wat nieuw moois. Vic heeft de gezellige drukte van een stad maar niet overdreven en het is zalig om hier rond te dwalen.
Lekker eten ontbreekt hier natuurlijk ook niet en op de Plaza Mayor genieten we van een late lunch in het zonnetje. Blij dat we deze stad ontdekt hebben.
13 tot 15 maart 2024
Manresa
We willen eigenlijk doorrijden tot Cervera maar onderweg bij een koffiestop merken we dat er enorm veel adventure caches liggen in Manresa. Dat verandert de zaak en we stoppen dus in deze oude stad op de camperparking aan het sportcomplex. Leuke heel basic gratis plaats om te staan. Netjes en ook verzorgingsplaats aanwezig. We worden omringd door de schoolgaande jeugd die hier heel de dag komen sporten op de buitenvelden maar het brengt leven in de brouwerij. Je voelt je niet alleen 🙂
‘s nachts keert de rust terug en slaap je als een roos.
We verkennen de stad met de fiets maar dat is niet altijd evident. Heel steile klims en veel trappen. Het is een heel oude stad die redelijk authentiek bewaard is gebleven. We vinden ze bijna even mooi als Vic.
We blijven hier twee nachtjes en dan is het weer tijd om verder te reizen.
15 tot 18 maart 2024
Cervera
Cervera . . . Zo op het eerste zicht niet echt een stadje waar we zouden stoppen, maar onze hobby brengt ons weer tot hier. Er is een gratis camperplaats aan het toeristenbureau en vlak over de Mossos d’Esquadra. Dat geeft in elk geval een veilig gevoel 🙂 Verzorgingsplaats is helemaal in orde en het is hier rustig staan.
Als we naar de oude stadskern fietsen worden we verrast door de vroegere prachtige universiteit van Cervera, die gebouwd werd door Filip V in 1717. De gevel overheerst de kleine straat waarin ze zich bevindt. Imposant !
We fietsen door de kleine koele straatjes en als de ochtendmarkt ten einde loopt zie je ook echt de straten allemaal leeglopen. Na de middag lijkt het alsof er hier niemand woont. ‘s avonds komt het leven terug. De ‘siesta’ doet zijn naam eer aan.
We fietsen hier ook naar een aantal kleinere dorpen. Het zijn heuse stijgingen en zelfs met de e-bike een zware opgave. In dorpjes zoals Vergos, Sant Pere dels Arquells, Brianço, Sant Antoli enz… heeft de tijd stilgestaan. Er wonen in sommige gehuchtjes niet meer dan 20 bewoners, maar ze hebben allemaal éen ding gemeen : er staat over een kerk of een restant van een kerk. Prachtig om hier te fiesen (ook al is het puffen en blazen).
We willen graag nog langer in deze streek fietsen maar we mogen op de camperplaats in principe niet langer dan 48 u blijven staan. We hebben gisteren van de toeristendienst toelating gekregen voor een extra nacht, maar we willen die vriendelijkheid niet misbruiken en gaan dus morgenvroeg vertrekken.
We komen hier nog wel eens terug. Zalige omgeving om de kleine dorpjes te ontdekken.
Cervera : de stad
Cervera omgeving met de fiets : Vergos, Sant Pere des Arquells, Brianço . . .
Onze fietstocht vanuit Cervera op zoek naar verlaten dorpjes
18 tot 20 maart 2024
Santa Coloma de Queralt
We blijven in de streek want we willen graag onze fietstochten verder zetten naar de kleine dorpjes in de omgeving. Vanuit Cervera zijn sommigen net iets te ver en bovendien mogen we op de camperplaats daar eigenlijk niet langer blijven staan. We weten dat vele camperaars de regeltjes niet zo nauw nemen, maar wij willen ze toch liever respecteren. We verhuizen dus naar de Camperplaats van Sant Coloma de Queralt op net iets meer dan 20 km verwijderd van Cervera. Leuke rustige plaats waar je moet telefoneren naar het politiebureau die dan direct langskomen om 2 euro per nacht te innen voor stroom.
We fietsen naar dorpjes/gehuchtjes zoals Civit, Bellmunt, Llindars, La Sisquella enz. Het zijn plaatsen waar tussen de 20 en 40 bewoners gevestigd zijn maar de kerk of een overblijfsel ervan is nog overal aanwezig. Het is vermoeiend maar zalig fietsen en de natuur is prachtig. We fietsen de eerste dag zo’n 35 km en de tweede dag net geen 50. Vooral bij de rit van vandaag is het een wonder dat onze batterij het nog zolang heeft uitgehouden. Als we terug aan de camper komen heb ik nog 1 blokje op het display over maar we zijn super blij dat we heel deze toer gedaan hebben. Het is haast uitgestorven gebied en de tijd heeft hier stil gestaan maar het heeft iets. Een aanrader om hier te fietsen.Wel voldoende drank meenemen want je komt onderweg nergens iets tegen om iets verfrissend te drinken.
Onze twee fietsdagen vanuit Sant Coloma de Queralt
20 tot 21 maart 2024
Cervera
Jawel, we passeren nog een keertje bij Cervera. Onze geplande fietsroutes heeft nog twee waypoints waar we langs moeten en we willen alletwee echt heel graag deze geocache trip afwerken. Van hieruit lijken de laatste twee waypoints iets makkelijker bereikbaar. Niets is minder waar want het wordt nogmaals een redelijk moeilijke rit maar we zijn blij dat we ‘s avonds kunnen zeggen dat alles volbracht is. Morgen trekken we verder 🙂
21 tot 23 maart 2024
Almenar (La Portella)
We schuiven een beetje op en installeren ons met de camper in Almenar. We komen naar hier omdat er in het nabijgelegen dorp heel veel te geocachen is, maar eigenlijk valt het een beetje tegen.
De camperplaats in Almenar waar je gratis kan staan en verzorgen is wel dik ok. Goed gelegen, ruime plaatsen en zelfs een mini-atelier voor je fiets te repareren. Leuk initiatief. Maar het dorp zelf is redelijk dood…er is echt niet veel te doen. We fietsen zoals gepland naar La Portella waar al die caches liggen en ook daar komen we in een desolate omgeving terecht. Er is veel fruitteelt in de velden rond het dorp en veel inwoners werken waarschijnlijk in deze sector. Het geeft een arme indruk en er is weinig te beleven. We doen onze geplande fiets/geocachetoer want die is wel leuk natuurlijk. We blijven twee nachtjes en rijden dan weer verder.
23 tot 26 maart 2024
Nuévalos - Monasterio de Piedra
We willen graag Monasterio de Piedra bezoeken en de dichtsbijzijnde camping is Camping Lago Resort in Nuévalos. Ze ligt op 4 km van het oude klooster met zijn prachtige park en dat is met de fiets best te doen.
Even over de camping zelf : Resort vinden we lichtelijk overroepen. Het is een grote camping maar redelijk verouderd. We hadden een maxi plek gevraagd (en daar ook extra voor betaald) maar de toegangsweg daar naartoe was redelijk slijkerig. Geen asfalt op dat stuk en toen het op dag 2 serieus begon te regenen werd het daar heel modderig en vies. De camping heeft ook een restaurant en op al die tijd dat we door Spanje reizen (onze niet camperperiode meegeteld spreken we toch over bijna 15 jaar) hebben we zo’n incompetent personeel nog nooit meegemaakt. Kort verhaal : Je had zo’n drie mensen die in de zaal de service verzorgden (vrouw en twee mannen) maar er waren slechts twee tafels. Ze stonden met z’n drieën constant te staren over het restaurant, af en toe vergezeld van nog twee extra personeelsleden uit de keuken. Een witte martini met ijs en citroen interpreteren zij als een witte martini met ijs en citroenlimonade erbij. We konden nog net achter de toog zien wat er ging gebeuren en halt toeroepen aan de citroenlimonade. Toen we teken teken dat we een stukje citroen wilden hadden ze de boodschap begrepen.
Suzette koos voor de kip met aardappelen en ikzelf koos voor de entrecote met aardappelen maar ik vroeg of de aardappelen bij het stuk vlees kon vervangen worden door frietjes. Dat kon ! De entrecote wilde ik graag ‘poco hecho’. Dat is een term die we overal in Spanje gebruiken, omdat we hem ook zo geleerd hebben…het is een variant op de Franse term : saignant. De man wist absoluut niet wat ik wilde zeggen maar gelukkig scheen de man achter de toog het wel te begrijpen.
Ze brengen na enige tijd onze twee borden en wat blijkt ? We hebben alle twee aardappelen. Ik zeg tegen de ober dat ik frieten had gevraagd en dat dit aardappelen zijn. Hij neemt de twee borden weg, waarna ik zeg : laat de kip staan, want dat bord is juist…die aardappelen zijn zoals gevraagd. Hij neemt toch de twee borden weg en mompelt dat hij het begrepen heeft en wij vermoeden dat hij het doet om de kip met aardappelen warm te houden. Met drie horen we ze praten en gesticuleren over ‘patatas’ en ‘patatas fritos’ en na 10 minuten komen onze borden terug. Je gaat het niet geloven, maar ook de aardappelen van de kip waren verdwenen en vervangen door frieten (terwijl Suzette NOOIT frieten eet). Bovendien was zowel het vlees als de kip koud. We hebben een paar happen gegeten, hebben ons ongenoegen laten blijken en hebben de rekening gevraagd. Achter de toog bleven ze maar praten en gesticuleren dat het een lieve lust was en wilden ze weer alles komen halen. We hebben gezegd dat het niet nodig was, dat we het beu waren en toen werd de uber-ober agressief. Hij mompelde dat we respect moesten hebben als ik over zijn eten praatte (‘t ja, als het koud is, is het koud, daar is niet veel moois over te vertellen).
Ze hebben uiteindelijk enkel de drank aangerekend…We zijn doorgegaan met honger en alle twee zeer verbaasd hoe het mogelijk is dat dit soort mensen in een restaurant werken. Wat in het seizoen als er vele klanten zijn ? Dat moet complete chaos zijn….
Gelukkig waren we niet in deze streek om te eten maar om het mooie 12de eeuwse klooster te bezoeken. Volgens bepaalde berichten op internet zijn het de monniken van dit klooster die in de 15de eeuw als eersten in Europa warme chocolade gemaakt hebben. Vandaag is een groot deel van het klooster omgevormd tot hotel en de ruïnes ernaast zijn nog altijd te bezichtigen. Maar de echte highlight is het park met de indrukwekkende watervallen. Het is een lust voor het oog om gedurende de ongeveer 3 uur durende wandeling zoveel water naar beneden te zien donderen. Ook de grotten zijn impressionant. We hebben veel foto’s genomen maar ik kan iedereen aanraden om het ‘live’ te gaan zien. De foto’s geven niet weer wat je met het blote oog ziet. Hieronder toch een aantal beeldjes 🙂
26 tot 28 maart 2024
Teruel
De stad Teruel, hoofdstad van de provincie Teruel in de regio Aragon wilden we eigenlijk deze week niet bezoeken. Op onze planning stond een wandeling zo’n 8 km buiten de stad, nl de Canon Rojo Teruel. Uiteraard liggen er geocaches wat het bezoek aan deze Canon al direct aantrekkelijker maakt. Maar het weer zit niet mee. Het is wind en regen en heel erg koud. Om dan in een zanderige omgeving 10 km te gaan stappen vonden we toch maar niks. Als we arriveren met de camper op de Area Autocaravanes is er geen plaats. Maar naast de officiële plaats zien we een parking waar minstens 50 campers staan. Het is niet van onze gewoonte om op niet officiële plaatsen te gaan staan, maar dit moet zeker een gedoogplaats zijn. We twijfelen nog even maar zetten ons dan toch tussen al de anderen. En ze blijven maar komen. Blijkbaar is dit een plaats waar velen komen overnachten om ‘s morgens weer verder te rijden, maar er staan er ook die hier duidelijk langer blijven. We hebben een zeer rustige nacht en ‘s morgens bekijken we twee mogelijkheden. Ofwel vinden we een plaats op het officiële gedeelte en trekken we de stad in, ofwel rijden we verder. We voelen ons veiliger om de camper te verlaten en te gaan fietsen als we op een juiste plek staan. En we hebben geluk. Om 8 u ‘s morgens zijn er twee plaatsen vrij. We installeren ons, ontbijten eerst, nemen dan de fietsen en gaan de stad verkennen. Ze heeft ons aangenaam verrast. Prachtige kathedraal, kleurrijke torens, een leuke binnenstad met de nodige terrasjes en winkels en gezellige kleine straten met in de ene straat al mooiere gebouwen dan in de andere. Het is een kleine stad en misschien minder bekend bij de toeristen maar het is zeker de moeite om hier even te stoppen.
‘s avonds is het op de officiële parking van Teruel niet meer leuk. Vanaf de late namiddag tot ver na middernacht rijden er op en aan campers in het rond om te zien of er nog plek is. Ze blijven komen en ik overdrijf niet dat het er honderden zijn. De meesten rijden terug door maar sommigen parkeren zich dubbel en blokkeren zelfs op die manier het wegrijden van reeds geparkeerde campers. Bij ons wilde ook éen dat proberen maar we hebben direct geprotesteerd. Na een korte discussie is de man dan ook vertrokken. En neen, wij zijn niet egoïstisch en we gunnen iedereen een plaats, maar vol is vol. Het gaat hier dan gewoon ook om veiligheid en respect naar anderen toe. Dat is heel heel ver te zoeken vandaag. Als we ‘s morgens om half acht willen vertrekken en langs de loosplaats rijden lukt dat ook niet. Zowel aan de linkerkant als aan de rechterkant is ze geblokkeerd door campers die hier gestopt zijn om te slapen. Water lozen dus onmogelijk…is dit de nieuwe manier om te camperen ? Triest !
28 maart tot 3 april 2024
Los Alcazares (Los Najeros)
Na de toch wat onrustige nacht op de parking van Teruel vertrekken we zo vroeg mogelijk richting Los Najeros. Van mensen die zich in de kuststreek bevinden horen we elke dag maar éen woord en dat is : overvol 🙁 We hadden bij de camperplaats van Los Narejos een paar dagen geleden geïnformeerd of ze plaats hadden voor het Paasweekend en we kregen antwoord : ‘We have place, please visit us’. Ik antwoordde nog dat we op 29 maart zouden arriveren. Maar aangezien we een dag vroeger wilden arriveren belde ik even van onderweg of dat eventueel kon. Mijn verbazing was groot als de dame aan de telefoon doodleuk verkondigde dat ze voor het Paasweekend ‘fully booked’ waren. Toen ik refereerde naar mijn mailtje was het in eerste instantie : ‘Sorry, we hebben ons vergist en fout geantwoord, we zijn echt fully booked’. Na een wat heftige discussie aan de telefoon met een basis Spaans gemengd met Engelse vloeken kreeg ik uiteindelijk te horen : ‘t is ok, we zullen u nog een plaats geven. Toen we later die dag aankwamen aan de receptie heeft ze zich verontschuldigd. Blijkbaar hadden ze niet zoveel volk verwacht en daarom geantwoord dat we gewoon konden komen. Maar goed, we kregen een plaats en dat was het voornaamste, want inderdaad : de kust staat vol….Overal waar je kan zien staan campers. Ze staan op de officiële plaatsen, maar ze staan ook op gewone parkings, ze staan in de straten, ze staan overal. Ik kan me voorstellen dat de lokale bewoners dit niet gaan blijven aanvaarden. Je hoort trouwens al dat er dorpen zijn waar de plaatselijke bevolking hun ongenoegen uit. Ik kan het helemaal begrijpen.
Los Narejos dan : Gelegen aan de Mar Menor is dit niet onze favoriete place to be maar er liggen hier onnoemelijk veel geocaches. Er ligt een reeks van meer dan 500 stuks waar we nog steeds een deel moeten afwerken. Dat alleen al maakt de regio voor ons interessant. En eens je 2 km met de fiets het binnenland ingaat is het leuk rijden in de fruit- en groente straatjes. Heerlijk rustig.
De camperplaats Los Narejos zelf is echt wel ok. Het is een onpersoonlijke grote plaats maar je hebt je afgebakende stukje, je staat op beton (met dit wisselvallig weer en veel regen is dat een voordeel) en de camperplaats heeft een heel goed restaurant met een zeer uitgebreide kaart. Een schot in de roos want er zit van ‘s morgens tot ‘s avonds veel volk aangezien er in de directe omgeving niet veel andere eetgelegenheden. Je moet al een eind weg stappen of fietsen en dat is ‘s avonds na een glaasje wijn niet zo leuk.
Het is veel wind en de voorspellingen voor de eerste dagen zijn niet top, maar we hebben onze plaats en we gaan wel kunnen fietsen tussen de windstoten en de regenvlagen door 🙂
De dag na Pasen begint er vanalles te bewegen. Er komt plots veel plaats op de camperplaats en het drukke winterseizoen lijkt eindelijk plaats te maken voor een rustigere lente. We informeren of er in Bolnuevo plaats is en ook daar is de winterdrukte geluwd. Ze hebben plaats . . . Op 3 april rijden we daar naartoe en daar gaan we een 10-tal dagen chillen 🙂
3 tot 15 april 2024
Bolnuevo en omgeving
Bolnuevo en camping Playa Mazarron zijn geen onbekenden. Sinds 2019 hebben we deze plaats ontdekt en we blijven terugkomen. De camping bevalt ons, alhoewel het moeilijker en moeilijker wordt om hier een plaats te bemachtigen. De overwinteraars palmen alles in tussen november en eind maart en ik heb de indruk dat het zelfs verschuift tot eind april. Maar goed, we klagen niet en we zijn blij dat we een plaatsje hebben gekregen. Want Bolnuveo heeft natuurlijk veel te bieden. Er is het dorpje zelf, maar er is ook de bangelijk mooie omgeving. Puerto Mazarron, Mazarron, Puntas de Calnegre enz enz…de mooie ongerepte natuur en het juiste klimaat blijft ons bekoren.
We blijven hier een 12tal dagen en proberen een mix te vinden tussen rust en een paar goei boeken lezen en de fiets op en gaan ontdekken en herontdekken. De eerste dag rijden we met onze fiets naar Puerto Mazarron naar de top waar het grote standbeeld van Jesus en vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de baai en de stad. We sluiten af met een lekker etentje bij de Marokkaan. Hieronder de foto’s van dag 1.
Boottrip vanuit Puerto Mazarron
We zien toevallig dat er boten varen vanuit Puerto Mazarron naar drie diverse bestemmingen. Het is ons nog nooit eerder opgevallen dat je hier toeristische bootuitstapjes hebt. Het interesseert ons wel en we kiezen voor de langste, een 2 uur durende boottrip richting Isla Plana, La Azohia en het uiterste puntje waar bovenop Bateria de Castillitos ligt. We zijn ooit al boven geweest met de fiets voor de Bateria zelf, maar de ruwe onderkant die uitmondt in de zee hebben we nog niet gezien. Het is prachtig. Het is een verzameling van woeste rotsen en een stuk ongerepte natuur. Hier zijn geen toeristen, hier zijn geen stranden, hier is enkel de natuur en wij hebben de kans om er voorbij te varen en dat moois te zien. We zijn heel blij dat we deze trip gedaan hebben. Prijs is 23 euro per persoon en dat is het dubbel en dik waard.
Met de fiets van Bolnuevo naar Bateria de Castillitos
Bijna drie jaar geleden waren we met de fiets naar deze Bateria gereden. Geen gemakkelijke klus want vanuit Bolnuevo is dat heen en weer 52 km. Op zich niet zo speciaal maar de weg er naartoe is een meer dan pittige klim. Zeker voor mij met de zwakke longen was het een uitdaging. En toch wilden we het deze week graag nog een keer doen. Maar zou het nog lukken zo’n drie jaar later ? En ja ! Het was puffen en blazen maar we zijn boven geraakt. Wat een gevoel ! Zalig gewoon. Onderweg kom je de mooiste sceneries tegen en de natuur is daar zo mooi dat het telkens opniew ontroert. De kleine mens in de grote machtige en krachtige natuur. We voelen ons blij en dankbaar. Bovenaan maken we eerst een hoera-kreet en dan wandelen we rond in de mooi bewaarde bateria’s. Ik kan iedereen aanraden om ze te bezoeken. Enkel mogelijk met fiets of auto en het baantje is in slechte staat maar het landschap maakt alles goed. Zelf gaan kijken is de boodschap want de fotografie kan nooit weergeven wat je met het blote oog ziet en vooral voelt !
Bolnuevo en omgeving : lekker eten 🙂
15 tot 22 april 2024
Valle Del Sol (regio Murcia)
We komen hier terecht door onze geocaching hobby. In deze regio ligt er namelijk een trail van 500 geocaches. De onderste helft hadden we helemaal gedaan en dit telkens vanuit Los Alcazares of Los Narejos. Maar de bovenste helft was vanuit deze twee bestemmingen iets te ver, dus zijn we op zoek gegaan naar een camperplaats van waaruit we dat stuk dus wel kunnen doen. Na lang zoeken gevonden. Het is Country Camping Murcia geworden die gevestigd is in het gehucht Valle del Sol. Je kan het situeren tussen Torre Pacheco en Murcia. De country camping is eigenlijk geen camping maar een camperplaats bij een Brits koppel een beetje in the middle of nowhere. Er is wel een restaurantje vlak ernaast van een Bowl club maar deze zijn helaas in deze periode van het jaar zeer beperkt open. Of beter gezegd : ze zijn wel open maar serveren ‘s avonds enkel op woensdag een ‘à la carte menu’. De rest van de week is het ofwel fish and chips, ofwel doen ze ‘s avonds enkel open voor drankjes. We zijn er 1 keer geweest, jawel, op de woensdag met de ‘à la carte’ optie en dat was best ok. Geen hoogstaande keuken maar gewoon lekkere kost. Alles hier in de regio is in Britse hand. Voor ons doet het allemaal een beetje raar aan, want we missen hier uiteraard de Spaanse authenticiteit. Het ligt hier bezaaid met Golf resorts en urbanisaties. De meesten zijn zelfs afgesloten met muren en een bewaakte ingangspoort. In eentje daarvan zijn we met de fiets binnen gereden want daar bleek een Spar supermarkt gehuisvest te zijn. Ook hier alles in Britse hand. Zelfs de Spaanse kassierster spreekt automatisch iedereen aan in de Engelse taal. Ze hebben hier ook een King’s College en je ziet de Britse schoolgaande jeugd in uniformpjes uit de school komen. Fiets je onderweg van punt A naar punt B dan krijg je geen Spaanse ‘Hola!’ maar een Hello of Good morning.
Niet helemaal ons ding maar we zijn naar hier gekomen om te geocachen en dan fietsen we door de ‘Spaanse’ camino’s waar de groente en fruitteelt heerst. Rondom deze bewerkte gronden zie je enkel lost places en dorre grond. Heel af en toe passeer je een dorpje waar de Spaanse bevolking woont. De volledige streek, zowel de Britse urbanisaties als de armoede rond de groente en fruitteelt staat in schril contrast met het toerisme aan de kust. Maar als we in een dorpje aanbelanden en iets gaan drinken en een hapje eten bij de lokale bevolking voelen we ons thuis. We zitten liever tussen de Spanjaarden dan tussen de Britten. Begrijp me niet verkeerd : wij hebben totaal niets tegen de Britten, tegen geen enkele nationaliteit trouwens. Maar het komt ons niet ‘naturel’ over dat hier complete afgesloten dorpen worden gebouwd waar je dan ook enkel hen ziet. Het zal heus ook wel z’n voordelen hebben voor de Spaanse staat, maar wij voelen ons beter in de dorpjes waar de locals aanwezig zijn.
Fiets uitstap langs de RM-F 13
In de volledige fietsweek dat we hier zijn springt er voor ons eentje echt uit qua schoonheid. De route langs de RM-F13 richting Murcia. Na enkele kilometers voorbij de country camping verandert het platte landschap in impressionante sceneries met bergen en rotsen. Wat een verschil op een paar kilometers. We fietsen tot het laatste dorpje voor Murcia. Het is al laat en deze mooie stad willen we uitgebreid bezichtigen en niet vlug vlug. Het staat gepland voor een volgende keer als we met de camper iets dichter bij de stad staan. Nu moeten we terug fietsen als we nog voor het donker op de camping willen zijn. We genieten van de lanscapes en proberen ze vast te leggen op foto.
