Always on the Road
Spanje 2024 - deel I
Februari 2024
Op 11 februari is het dan zover. We vertrekken met onze camper richting zuiden en als alles goed gaat zullen we pas eind juni 2024 terug in Bollendorf zijn. Een zee van tijd dus. Aangezien het in februari en begin maart in Spanje nog heel druk is met overwinteraars en er op vele plaatsen weinig of zelfs helemaal geen plaats is blijven we eerst even in Frankrijk. Tussen 11 en 26 februari stippelen we in la douce France een aantal stopplaatsen uit om te geocachen. Maar op 26 februari steken we de grens over en komen we aan in ons geliefde Spanje. Onze eerste stop is tradititiegetrouw ‘s Agaro.
26 februari tot 7 maart 2024
's Agaro en omgeving
We hebben aan Anna van Area Autocaravanna in s Agaro gevraagd of ze plaats had want de laatste weken lazen we op verschillende social media dat het zelfs in het noorden waanzinnig druk was. Maar gelukkig is er plaats. We blijven hier minstens een week maar misschien ook wel langer. We zijn beiden verkouden, ik heb een zeer pijnlijke tand en Suzette heeft naast de verkoudheid ook een ontstoken oog. Echt top zijn we dus niet maar hier kennen we het en hier kunnen we dan ook de tijd nemen om rustig beter te worden. We hoeven hier niet zozeer op ontdekking te gaan want de regio kent nog weinig geheimen voor ons. Het is dus een beetje thuiskomen en daarom lijkt ons dit de geschikte plaats om aan te sterken.
We zijn in elk geval super blij om hier terug te zijn. Frankrijk was heel leuk, Frankrijk is een prachtig land met middeleeuwse schilderachtige dorpen en Frankrijk heeft prachtige natuur. Maar als we de grens met Spanje passeren doet ons hart een sprongetje. We weten niet hoe het komt, maar het voelt altijd zo goed om in Spanje te zijn. We houden van het Spaanse landschap, het klimaat, de dorpjes, de steden, de zee, de zalige groenten en fruitmarktjes, de lokale eettentjes, de vriendelijke mensen, de ambiance die je overal treft, enz enz…We voelen alsof we hier thuishoren en als je per jaar de dagen optelt dat we op Spaanse bodem vertoeven, nou ja, dat is bijna zo goed als ‘wonen’.
De eerste dagen doen we niks speciaals. De fiets wordt uit de camper gehaald om boodschappen te doen en we gaan de eerste avond uiteraard eten in Platja d’Aro. Verkoudheid of niet, maar een Martini en een glaasje wijn zal onze hoest wel een paar uur verdoven. Voor de rest blijven we die eerste week redelijk rustig en chillen we veel in onze camper. We doen nog wel een fietstripje Sant Feliu en omgeving en we lunchen in Enjoy It in Platja d’Aro 🙂
Uitstapje met de fiets van S'Agaro naar Santa Christina d'Aro en Solius
De verkoudheid is er nog (ze blijkt hardnekkig) maar we voelen ons beter. Het is mooi weer, we hebben zin om te fietsen en te geocachen en we willen nog plaatsen ontdekken waar we niet eerder waren. Onze keuze valt op het klooster van Solius en de ruïnes van Castillo di Solius,beiden in de buurt van Santa Christina d’Aro. We weten al van eerdere fietstrips dat het zalig fietsen is in deze streek. In Santa Christina d’Aro zoeken we de weg naar het klooster dat in 1967 gesticht werd door Edmon Maria Garreta i Olivella samen met enkele van zijn medebroeders. Volgens de literatuur op Google zouden er nog 9 monniken leven die gespecialiseerd zijn in boekbinden en boekrestauratie. Toen wij hier aankwamen was het kerkje dicht en voor de rest leek het allemaal een beetje uitgestorven. Misschien dat ze enkel in de toeristische maanden geopend zijn voor publiek.
We nemen hier even de tijd om te rusten en een koffiekoek te eten en we krijgen gezelschap van een lieve zachte mastin hond die hier zielsalleen rondloopt.
Na het klooster willen we naar de ruïnes van Castillo de Solius. Daar geraken we niet met de fiets maar we kunnen ze aan de voet van de berg vastzetten. Het is even klimmen en zwoegen en blazen maar we geraken op de top waar je adembenemende zichten hebt op de omgeving. Absoluut de moeite om tot boven te klauteren.
De weg terug naar Santa Christina d’Aro is even moeilijk want we nemen een andere route en die blijkt niet altijd gemakkelijk te zijn om te fietsen. We doen een heel stuk met de fiets aan de hand tot we uiteindelijk terug op berijdbare paden komen. We lunchen in Restaurante Banana Blava waar we al eerder waren. We hebben voor 29 euro beiden een aperitief (twee grote witte martini’s), een warm hoofdgerecht, een frisdrank, twee glazen witte wijn en een koffie. Daar kunnen we in het thuisfront alleen maar van dromen. En als je van de kust verder het binnenland intrekt wordt het nog goedkoper. Je vraagt je soms af hoe ze kunnen overleven aan die prijzen.
We rijden terug naar huis via Platja d’Aro waar we nog een ijsje eten en dan gezellig in onze camper voor de rest van de late namiddag en avond.
Met de fiets van S'Agaro naar de hoogtes van Sant Feliu de Guixols
Uiteraard zijn we er al geweest, maar het is er schoon en we worden het nooit beu, dus fietsen we vandaag vanuit S’Agaro naar Sant Feliu de Guixols. Het is serieus klimmen en zelfs met onze e-bikes is het blazen en puffen maar als we boven komen is het weer ooooh en aaaaaah en staan we weer foto’s te nemen ook al hebben we er al honderden…Leve het digitale tijdperk. Waar is de tijd dat je op vakantie 2 of 3 filmrolletjes bijhad van 36 stuks en dan heel spaarzaam omging met wanneer en waar je een foto nam. Bovendien kon je nooit zien wat je nu eigenlijk getrokken had, dat was ook weer spannend afwachten tot na de reis als je ze liet ontwikkelen. De laatste jaren ging dat redelijk snel maar toen ik jonger was kreeg je een bonnetje met een nummer en kon je 4à5 dagen later pas terugkomen om eindelijk je foto’s te zien. Dat is gelukkig allemaal voorbij en vandaag kan je onbeperkt foto’s trekken en ze dan thuis (of in de camper) selecteren en posten.
Wij zelf gebruiken enerzijds onze iPhone die altijd en overal een trouwe metgezel is en als het vlug moet gaan heel mooie foto’s tevoorschijn tovert. Daarnaast hebben we dit jaar ook een Sony Bridge mee die sommige foto’s naar een hoger level tilt. Vooral Suzette gebruikt dit toestel en we zitten nog in een ‘ontdek- en leerfase’ maar het resultaat van de foto’s mag er best wezen.
Sant Feliu dus . . . We doen een toertje met de fiets en dalen later terug af naar het centrum om daar een kleinigheidje te eten en te drinken en rijden dan terug naar de camperplaats. Het voordeel van heel veel op dezelfde plek terug te komen is dat je niet elke dag van ‘s ochtends tot ‘s avonds actief moet zijn. Je kan ook een aantal ‘chill’ momenten inlassen. Overmorgen is het hier weeral onze laatste dag maar in juni komen we hoogstwaarschijnlijk terug voorbij vooraleer we afscheid nemen van Spanje.
Met de fiets naar Església de Santa Maria de Bell Lloc
Vandaag is het onze laatste dag in S’Agaro en we willen nog een laatste fietstripje doen. Er is nog zoveel te zien en te herzien maar we beslissen toch een punt te kiezen waar we nog niet eerder waren. Dat wordt Eglésia de Santa Maria de Bell Lloc. In de buurt van Santa Christina d’Aro iets de hoogte in ligt een kerkje uit het preromaanse tijdperk dat in de loop der eeuwen veel gedaanteverwisselingen kende. Het is een idyllische plaats waar je even tot rust kan komen. De aangrenzende pastorie is privé en voor zover we kunnen afleiden uit de naam woont hier een Belgisch of Nederlands koppel. Er zijn zo van die plaatsen die een beetje verstopt liggen en waar weinig of geen toeristen komen. Dit is er eentje en het is heerlijk om hier een uurtje te vertoeven.
Morgen rijden we naar een andere bestemming maar als we binnen een paar maanden terug richting noorden rijden komen we zeker terug langs S’Agaro en omgeving. Te mooi om hier niet te stoppen 🙂
7 tot 11 maart 2024
Pals
Al heel veel mensen hebben ons gezegd dat we zeker eens langs het prachtige middeleeuwse dorp Pals moeten gaan. We bekijken de omgeving op de kaart en merken dat er naast Pals ook nog een paar andere mooie dorpjes liggen, dus we betalen onze camping vooraf. Van donderdag tot maandag . . . dat zou ons dan de gelegenheid moeten geven om met de fiets een paar mooie tripjes te maken. Maar de weergoden hebben het anders gewild. Als we donderdagmiddag aankomen beslissen we om toch al zeker naar Pals te rijden, en gelukkig maar. De foto’s hieronder zijn getuige van een mooie middag doorheen de prachtige straatjes en pleintjes. Het is inderdaad een parel. Hadden we een dag later in het dorp rondgelopen, dan hadden onze foto’s er helemaal anders uitgezien. Vrijdag en zaterdag is het andere koek. Vrijdagmiddag klaart het nog even op na een felle nacht met wind en regen maar we merken dat éen van onze fietsremmen olie verliest. We rijden dus voorzichtig tot in Mont Ras waar een heel behulpzaam team van E bike Area ons te woord staat. Dezelfde rem kunnen ze er niet opzetten, maar ze hebben wel een ander merk. Dat is geen 100 % oplossing, maar het is alleszins ok om de rest van onze reis verder te zetten. Helaas kunnen ze het niet direct doen en moeten we de fiets achterlaten tot zaterdag. We laten de tweede fiets ook daar en we nemen een taxi naar de camping. Zaterdagochtend bellen ze ons om te zeggen dat de fiets klaar is. Nemen we weer een taxi en komen we dan met de fiets terug ? Neen, dit zou gewoon gekkenwerk zijn. Er zijn windvlagen van meer dan 70 per uur en het water valt met bakken uit de hemel. Niet gewoon een regenbui maar echt met bakken en bakken en bakken. We beslissen dus om met de camper tot aan de winkel te rijden en we kunnen er gelukkig voor de deur parkeren 🙂
We laden de fiets in onze garage en keren terug naar de camping. En van dan af zitten we een hele dag binnen . . . zelfs het chemisch toilet even gaan reinigen is een helse job, maar wat moet dat moet 🙂
We wachten voorlopig nog af tot zondag en bekijken dan of we nog iets van onze planning kunnen doorvoeren . . .
Met de fiets naar Regencos en Begur
Zondag worden we wakker zonder regen en kijken we vanuit ons camperbed naar een blauwe hemel. Het verschil met de verschrikkelijke stormdag van gisteren is enorm. We ontbijten, we maken de fietsen klaar en doen een uitstap naar Begur maar we stoppen ook nog heel even in Regencos waar we ook voorbij komen. Deze laatste is minder bekend maar heeft een aantal mooie straatjes en een prachtige kerk.
Daarna fietsen we door naar Begur en doen eerst de forse klim naar de restanten van het kasteel. Prachtige vergezichten hier en alhoewel de zon zich laat zien is het daarboven een wind die ons bijna wegblaast. We trekken er enkele foto’s en begeven ons terug naar beneden. We zijn heel goed aangekleed maar de wind snijdt overal door. We fietsen door de kleine straatjes van het centrum en lunchen op een pittoresk pleintje. Begur is misschien niet zo authentiek als Pals, het krijgt ook zeker onze goedkeuring. Wat is Catalonië mooi ! We hebben hier nog veel te ontdekken.
Hieronder de foto’s van Regencos en Begur.
Regencos
Begur
11 tot 13 maart 2024
Vic
Vic ligt in het binnenland van Catalonië en was voor ons tot vandaag onbekend terrein. Maar daar hebben we nu verandering in gebracht. Vanuit Pals rijden we verder het binnenland in en we installeren ons op de gemeente camperplaats van Vic. Leuke plaats en met de fiets heel snel in het oude stadscentrum. We zijn enorm onder de indruk van de historische binnenstad van Vic. Grote pleinen, smalle straatjes, prachtige gebouwen, een impressionante Romeinse Tempel, een kathedraal uit de 11e eeuw en heel veel kerken. Achter elke hoek van een straat schuilt weer wat nieuw moois. Vic heeft de gezellige drukte van een stad maar niet overdreven en het is zalig om hier rond te dwalen.
Lekker eten ontbreekt hier natuurlijk ook niet en op de Plaza Mayor genieten we van een late lunch in het zonnetje. Blij dat we deze stad ontdekt hebben.
13 tot 15 maart 2024
Manresa
We willen eigenlijk doorrijden tot Cervera maar onderweg bij een koffiestop merken we dat er enorm veel adventure caches liggen in Manresa. Dat verandert de zaak en we stoppen dus in deze oude stad op de camperparking aan het sportcomplex. Leuke heel basic gratis plaats om te staan. Netjes en ook verzorgingsplaats aanwezig. We worden omringd door de schoolgaande jeugd die hier heel de dag komen sporten op de buitenvelden maar het brengt leven in de brouwerij. Je voelt je niet alleen 🙂
‘s nachts keert de rust terug en slaap je als een roos.
We verkennen de stad met de fiets maar dat is niet altijd evident. Heel steile klims en veel trappen. Het is een heel oude stad die redelijk authentiek bewaard is gebleven. We vinden ze bijna even mooi als Vic.
We blijven hier twee nachtjes en dan is het weer tijd om verder te reizen.
15 tot 18 maart 2024
Cervera
Cervera . . . Zo op het eerste zicht niet echt een stadje waar we zouden stoppen, maar onze hobby brengt ons weer tot hier. Er is een gratis camperplaats aan het toeristenbureau en vlak over de Mossos d’Esquadra. Dat geeft in elk geval een veilig gevoel 🙂 Verzorgingsplaats is helemaal in orde en het is hier rustig staan.
Als we naar de oude stadskern fietsen worden we verrast door de vroegere prachtige universiteit van Cervera, die gebouwd werd door Filip V in 1717. De gevel overheerst de kleine straat waarin ze zich bevindt. Imposant !
We fietsen door de kleine koele straatjes en als de ochtendmarkt ten einde loopt zie je ook echt de straten allemaal leeglopen. Na de middag lijkt het alsof er hier niemand woont. ‘s avonds komt het leven terug. De ‘siesta’ doet zijn naam eer aan.
We fietsen hier ook naar een aantal kleinere dorpen. Het zijn heuse stijgingen en zelfs met de e-bike een zware opgave. In dorpjes zoals Vergos, Sant Pere dels Arquells, Brianço, Sant Antoli enz… heeft de tijd stilgestaan. Er wonen in sommige gehuchtjes niet meer dan 20 bewoners, maar ze hebben allemaal éen ding gemeen : er staat over een kerk of een restant van een kerk. Prachtig om hier te fiesen (ook al is het puffen en blazen).
We willen graag nog langer in deze streek fietsen maar we mogen op de camperplaats in principe niet langer dan 48 u blijven staan. We hebben gisteren van de toeristendienst toelating gekregen voor een extra nacht, maar we willen die vriendelijkheid niet misbruiken en gaan dus morgenvroeg vertrekken.
We komen hier nog wel eens terug. Zalige omgeving om de kleine dorpjes te ontdekken.
Cervera : de stad
Cervera omgeving met de fiets : Vergos, Sant Pere des Arquells, Brianço . . .
Onze fietstocht vanuit Cervera op zoek naar verlaten dorpjes
18 tot 20 maart 2024
Santa Coloma de Queralt
We blijven in de streek want we willen graag onze fietstochten verder zetten naar de kleine dorpjes in de omgeving. Vanuit Cervera zijn sommigen net iets te ver en bovendien mogen we op de camperplaats daar eigenlijk niet langer blijven staan. We weten dat vele camperaars de regeltjes niet zo nauw nemen, maar wij willen ze toch liever respecteren. We verhuizen dus naar de Camperplaats van Sant Coloma de Queralt op net iets meer dan 20 km verwijderd van Cervera. Leuke rustige plaats waar je moet telefoneren naar het politiebureau die dan direct langskomen om 2 euro per nacht te innen voor stroom.
We fietsen naar dorpjes/gehuchtjes zoals Civit, Bellmunt, Llindars, La Sisquella enz. Het zijn plaatsen waar tussen de 20 en 40 bewoners gevestigd zijn maar de kerk of een overblijfsel ervan is nog overal aanwezig. Het is vermoeiend maar zalig fietsen en de natuur is prachtig. We fietsen de eerste dag zo’n 35 km en de tweede dag net geen 50. Vooral bij de rit van vandaag is het een wonder dat onze batterij het nog zolang heeft uitgehouden. Als we terug aan de camper komen heb ik nog 1 blokje op het display over maar we zijn super blij dat we heel deze toer gedaan hebben. Het is haast uitgestorven gebied en de tijd heeft hier stil gestaan maar het heeft iets. Een aanrader om hier te fietsen.Wel voldoende drank meenemen want je komt onderweg nergens iets tegen om iets verfrissend te drinken.
Onze twee fietsdagen vanuit Sant Coloma de Queralt
20 tot 21 maart 2024
Cervera
Jawel, we passeren nog een keertje bij Cervera. Onze geplande fietsroutes heeft nog twee waypoints waar we langs moeten en we willen alletwee echt heel graag deze geocache trip afwerken. Van hieruit lijken de laatste twee waypoints iets makkelijker bereikbaar. Niets is minder waar want het wordt nogmaals een redelijk moeilijke rit maar we zijn blij dat we ‘s avonds kunnen zeggen dat alles volbracht is. Morgen trekken we verder 🙂
21 tot 23 maart 2024
Almenar (La Portella)
We schuiven een beetje op en installeren ons met de camper in Almenar. We komen naar hier omdat er in het nabijgelegen dorp heel veel te geocachen is, maar eigenlijk valt het een beetje tegen.
De camperplaats in Almenar waar je gratis kan staan en verzorgen is wel dik ok. Goed gelegen, ruime plaatsen en zelfs een mini-atelier voor je fiets te repareren. Leuk initiatief. Maar het dorp zelf is redelijk dood…er is echt niet veel te doen. We fietsen zoals gepland naar La Portella waar al die caches liggen en ook daar komen we in een desolate omgeving terecht. Er is veel fruitteelt in de velden rond het dorp en veel inwoners werken waarschijnlijk in deze sector. Het geeft een arme indruk en er is weinig te beleven. We doen onze geplande fiets/geocachetoer want die is wel leuk natuurlijk. We blijven twee nachtjes en rijden dan weer verder.
23 tot 26 maart 2024
Nuévalos - Monasterio de Piedra
We willen graag Monasterio de Piedra bezoeken en de dichtsbijzijnde camping is Camping Lago Resort in Nuévalos. Ze ligt op 4 km van het oude klooster met zijn prachtige park en dat is met de fiets best te doen.
Even over de camping zelf : Resort vinden we lichtelijk overroepen. Het is een grote camping maar redelijk verouderd. We hadden een maxi plek gevraagd (en daar ook extra voor betaald) maar de toegangsweg daar naartoe was redelijk slijkerig. Geen asfalt op dat stuk en toen het op dag 2 serieus begon te regenen werd het daar heel modderig en vies. De camping heeft ook een restaurant en op al die tijd dat we door Spanje reizen (onze niet camperperiode meegeteld spreken we toch over bijna 15 jaar) hebben we zo’n incompetent personeel nog nooit meegemaakt. Kort verhaal : Je had zo’n drie mensen die in de zaal de service verzorgden (vrouw en twee mannen) maar er waren slechts twee tafels. Ze stonden met z’n drieën constant te staren over het restaurant, af en toe vergezeld van nog twee extra personeelsleden uit de keuken. Een witte martini met ijs en citroen interpreteren zij als een witte martini met ijs en citroenlimonade erbij. We konden nog net achter de toog zien wat er ging gebeuren en halt toeroepen aan de citroenlimonade. Toen we teken teken dat we een stukje citroen wilden hadden ze de boodschap begrepen.
Suzette koos voor de kip met aardappelen en ikzelf koos voor de entrecote met aardappelen maar ik vroeg of de aardappelen bij het stuk vlees kon vervangen worden door frietjes. Dat kon ! De entrecote wilde ik graag ‘poco hecho’. Dat is een term die we overal in Spanje gebruiken, omdat we hem ook zo geleerd hebben…het is een variant op de Franse term : saignant. De man wist absoluut niet wat ik wilde zeggen maar gelukkig scheen de man achter de toog het wel te begrijpen.
Ze brengen na enige tijd onze twee borden en wat blijkt ? We hebben alle twee aardappelen. Ik zeg tegen de ober dat ik frieten had gevraagd en dat dit aardappelen zijn. Hij neemt de twee borden weg, waarna ik zeg : laat de kip staan, want dat bord is juist…die aardappelen zijn zoals gevraagd. Hij neemt toch de twee borden weg en mompelt dat hij het begrepen heeft en wij vermoeden dat hij het doet om de kip met aardappelen warm te houden. Met drie horen we ze praten en gesticuleren over ‘patatas’ en ‘patatas fritos’ en na 10 minuten komen onze borden terug. Je gaat het niet geloven, maar ook de aardappelen van de kip waren verdwenen en vervangen door frieten (terwijl Suzette NOOIT frieten eet). Bovendien was zowel het vlees als de kip koud. We hebben een paar happen gegeten, hebben ons ongenoegen laten blijken en hebben de rekening gevraagd. Achter de toog bleven ze maar praten en gesticuleren dat het een lieve lust was en wilden ze weer alles komen halen. We hebben gezegd dat het niet nodig was, dat we het beu waren en toen werd de uber-ober agressief. Hij mompelde dat we respect moesten hebben als ik over zijn eten praatte (‘t ja, als het koud is, is het koud, daar is niet veel moois over te vertellen).
Ze hebben uiteindelijk enkel de drank aangerekend…We zijn doorgegaan met honger en alle twee zeer verbaasd hoe het mogelijk is dat dit soort mensen in een restaurant werken. Wat in het seizoen als er vele klanten zijn ? Dat moet complete chaos zijn….
Gelukkig waren we niet in deze streek om te eten maar om het mooie 12de eeuwse klooster te bezoeken. Volgens bepaalde berichten op internet zijn het de monniken van dit klooster die in de 15de eeuw als eersten in Europa warme chocolade gemaakt hebben. Vandaag is een groot deel van het klooster omgevormd tot hotel en de ruïnes ernaast zijn nog altijd te bezichtigen. Maar de echte highlight is het park met de indrukwekkende watervallen. Het is een lust voor het oog om gedurende de ongeveer 3 uur durende wandeling zoveel water naar beneden te zien donderen. Ook de grotten zijn impressionant. We hebben veel foto’s genomen maar ik kan iedereen aanraden om het ‘live’ te gaan zien. De foto’s geven niet weer wat je met het blote oog ziet. Hieronder toch een aantal beeldjes 🙂
26 tot 28 maart 2024
Teruel
De stad Teruel, hoofdstad van de provincie Teruel in de regio Aragon wilden we eigenlijk deze week niet bezoeken. Op onze planning stond een wandeling zo’n 8 km buiten de stad, nl de Canon Rojo Teruel. Uiteraard liggen er geocaches wat het bezoek aan deze Canon al direct aantrekkelijker maakt. Maar het weer zit niet mee. Het is wind en regen en heel erg koud. Om dan in een zanderige omgeving 10 km te gaan stappen vonden we toch maar niks. Als we arriveren met de camper op de Area Autocaravanes is er geen plaats. Maar naast de officiële plaats zien we een parking waar minstens 50 campers staan. Het is niet van onze gewoonte om op niet officiële plaatsen te gaan staan, maar dit moet zeker een gedoogplaats zijn. We twijfelen nog even maar zetten ons dan toch tussen al de anderen. En ze blijven maar komen. Blijkbaar is dit een plaats waar velen komen overnachten om ‘s morgens weer verder te rijden, maar er staan er ook die hier duidelijk langer blijven. We hebben een zeer rustige nacht en ‘s morgens bekijken we twee mogelijkheden. Ofwel vinden we een plaats op het officiële gedeelte en trekken we de stad in, ofwel rijden we verder. We voelen ons veiliger om de camper te verlaten en te gaan fietsen als we op een juiste plek staan. En we hebben geluk. Om 8 u ‘s morgens zijn er twee plaatsen vrij. We installeren ons, ontbijten eerst, nemen dan de fietsen en gaan de stad verkennen. Ze heeft ons aangenaam verrast. Prachtige kathedraal, kleurrijke torens, een leuke binnenstad met de nodige terrasjes en winkels en gezellige kleine straten met in de ene straat al mooiere gebouwen dan in de andere. Het is een kleine stad en misschien minder bekend bij de toeristen maar het is zeker de moeite om hier even te stoppen.
‘s avonds is het op de officiële parking van Teruel niet meer leuk. Vanaf de late namiddag tot ver na middernacht rijden er op en aan campers in het rond om te zien of er nog plek is. Ze blijven komen en ik overdrijf niet dat het er honderden zijn. De meesten rijden terug door maar sommigen parkeren zich dubbel en blokkeren zelfs op die manier het wegrijden van reeds geparkeerde campers. Bij ons wilde ook éen dat proberen maar we hebben direct geprotesteerd. Na een korte discussie is de man dan ook vertrokken. En neen, wij zijn niet egoïstisch en we gunnen iedereen een plaats, maar vol is vol. Het gaat hier dan gewoon ook om veiligheid en respect naar anderen toe. Dat is heel heel ver te zoeken vandaag. Als we ‘s morgens om half acht willen vertrekken en langs de loosplaats rijden lukt dat ook niet. Zowel aan de linkerkant als aan de rechterkant is ze geblokkeerd door campers die hier gestopt zijn om te slapen. Water lozen dus onmogelijk…is dit de nieuwe manier om te camperen ? Triest !
28 maart tot 3 april 2024
Los Alcazares (Los Najeros)
Na de toch wat onrustige nacht op de parking van Teruel vertrekken we zo vroeg mogelijk richting Los Najeros. Van mensen die zich in de kuststreek bevinden horen we elke dag maar éen woord en dat is : overvol 🙁 We hadden bij de camperplaats van Los Narejos een paar dagen geleden geïnformeerd of ze plaats hadden voor het Paasweekend en we kregen antwoord : ‘We have place, please visit us’. Ik antwoordde nog dat we op 29 maart zouden arriveren. Maar aangezien we een dag vroeger wilden arriveren belde ik even van onderweg of dat eventueel kon. Mijn verbazing was groot als de dame aan de telefoon doodleuk verkondigde dat ze voor het Paasweekend ‘fully booked’ waren. Toen ik refereerde naar mijn mailtje was het in eerste instantie : ‘Sorry, we hebben ons vergist en fout geantwoord, we zijn echt fully booked’. Na een wat heftige discussie aan de telefoon met een basis Spaans gemengd met Engelse vloeken kreeg ik uiteindelijk te horen : ‘t is ok, we zullen u nog een plaats geven. Toen we later die dag aankwamen aan de receptie heeft ze zich verontschuldigd. Blijkbaar hadden ze niet zoveel volk verwacht en daarom geantwoord dat we gewoon konden komen. Maar goed, we kregen een plaats en dat was het voornaamste, want inderdaad : de kust staat vol….Overal waar je kan zien staan campers. Ze staan op de officiële plaatsen, maar ze staan ook op gewone parkings, ze staan in de straten, ze staan overal. Ik kan me voorstellen dat de lokale bewoners dit niet gaan blijven aanvaarden. Je hoort trouwens al dat er dorpen zijn waar de plaatselijke bevolking hun ongenoegen uit. Ik kan het helemaal begrijpen.
Los Narejos dan : Gelegen aan de Mar Menor is dit niet onze favoriete place to be maar er liggen hier onnoemelijk veel geocaches. Er ligt een reeks van meer dan 500 stuks waar we nog steeds een deel moeten afwerken. Dat alleen al maakt de regio voor ons interessant. En eens je 2 km met de fiets het binnenland ingaat is het leuk rijden in de fruit- en groente straatjes. Heerlijk rustig.
De camperplaats Los Narejos zelf is echt wel ok. Het is een onpersoonlijke grote plaats maar je hebt je afgebakende stukje, je staat op beton (met dit wisselvallig weer en veel regen is dat een voordeel) en de camperplaats heeft een heel goed restaurant met een zeer uitgebreide kaart. Een schot in de roos want er zit van ‘s morgens tot ‘s avonds veel volk aangezien er in de directe omgeving niet veel andere eetgelegenheden. Je moet al een eind weg stappen of fietsen en dat is ‘s avonds na een glaasje wijn niet zo leuk.
Het is veel wind en de voorspellingen voor de eerste dagen zijn niet top, maar we hebben onze plaats en we gaan wel kunnen fietsen tussen de windstoten en de regenvlagen door 🙂
De dag na Pasen begint er vanalles te bewegen. Er komt plots veel plaats op de camperplaats en het drukke winterseizoen lijkt eindelijk plaats te maken voor een rustigere lente. We informeren of er in Bolnuevo plaats is en ook daar is de winterdrukte geluwd. Ze hebben plaats . . . Op 3 april rijden we daar naartoe en daar gaan we een 10-tal dagen chillen 🙂
3 tot 15 april 2024
Bolnuevo en omgeving
Bolnuevo en camping Playa Mazarron zijn geen onbekenden. Sinds 2019 hebben we deze plaats ontdekt en we blijven terugkomen. De camping bevalt ons, alhoewel het moeilijker en moeilijker wordt om hier een plaats te bemachtigen. De overwinteraars palmen alles in tussen november en eind maart en ik heb de indruk dat het zelfs verschuift tot eind april. Maar goed, we klagen niet en we zijn blij dat we een plaatsje hebben gekregen. Want Bolnuveo heeft natuurlijk veel te bieden. Er is het dorpje zelf, maar er is ook de bangelijk mooie omgeving. Puerto Mazarron, Mazarron, Puntas de Calnegre enz enz…de mooie ongerepte natuur en het juiste klimaat blijft ons bekoren.
We blijven hier een 12tal dagen en proberen een mix te vinden tussen rust en een paar goei boeken lezen en de fiets op en gaan ontdekken en herontdekken. De eerste dag rijden we met onze fiets naar Puerto Mazarron naar de top waar het grote standbeeld van Jesus en vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de baai en de stad. We sluiten af met een lekker etentje bij de Marokkaan. Hieronder de foto’s van dag 1.
Boottrip vanuit Puerto Mazarron
We zien toevallig dat er boten varen vanuit Puerto Mazarron naar drie diverse bestemmingen. Het is ons nog nooit eerder opgevallen dat je hier toeristische bootuitstapjes hebt. Het interesseert ons wel en we kiezen voor de langste, een 2 uur durende boottrip richting Isla Plana, La Azohia en het uiterste puntje waar bovenop Bateria de Castillitos ligt. We zijn ooit al boven geweest met de fiets voor de Bateria zelf, maar de ruwe onderkant die uitmondt in de zee hebben we nog niet gezien. Het is prachtig. Het is een verzameling van woeste rotsen en een stuk ongerepte natuur. Hier zijn geen toeristen, hier zijn geen stranden, hier is enkel de natuur en wij hebben de kans om er voorbij te varen en dat moois te zien. We zijn heel blij dat we deze trip gedaan hebben. Prijs is 23 euro per persoon en dat is het dubbel en dik waard.
Met de fiets van Bolnuevo naar Bateria de Castillitos
Bijna drie jaar geleden waren we met de fiets naar deze Bateria gereden. Geen gemakkelijke klus want vanuit Bolnuevo is dat heen en weer 52 km. Op zich niet zo speciaal maar de weg er naartoe is een meer dan pittige klim. Zeker voor mij met de zwakke longen was het een uitdaging. En toch wilden we het deze week graag nog een keer doen. Maar zou het nog lukken zo’n drie jaar later ? En ja ! Het was puffen en blazen maar we zijn boven geraakt. Wat een gevoel ! Zalig gewoon. Onderweg kom je de mooiste sceneries tegen en de natuur is daar zo mooi dat het telkens opniew ontroert. De kleine mens in de grote machtige en krachtige natuur. We voelen ons blij en dankbaar. Bovenaan maken we eerst een hoera-kreet en dan wandelen we rond in de mooi bewaarde bateria’s. Ik kan iedereen aanraden om ze te bezoeken. Enkel mogelijk met fiets of auto en het baantje is in slechte staat maar het landschap maakt alles goed. Zelf gaan kijken is de boodschap want de fotografie kan nooit weergeven wat je met het blote oog ziet en vooral voelt !
Bolnuevo en omgeving : lekker eten 🙂
15 tot 22 april 2024
Valle Del Sol (regio Murcia)
We komen hier terecht door onze geocaching hobby. In deze regio ligt er namelijk een trail van 500 geocaches. De onderste helft hadden we helemaal gedaan en dit telkens vanuit Los Alcazares of Los Narejos. Maar de bovenste helft was vanuit deze twee bestemmingen iets te ver, dus zijn we op zoek gegaan naar een camperplaats van waaruit we dat stuk dus wel kunnen doen. Na lang zoeken gevonden. Het is Country Camping Murcia geworden die gevestigd is in het gehucht Valle del Sol. Je kan het situeren tussen Torre Pacheco en Murcia. De country camping is eigenlijk geen camping maar een camperplaats bij een Brits koppel een beetje in the middle of nowhere. Er is wel een restaurantje vlak ernaast van een Bowl club maar deze zijn helaas in deze periode van het jaar zeer beperkt open. Of beter gezegd : ze zijn wel open maar serveren ‘s avonds enkel op woensdag een ‘à la carte menu’. De rest van de week is het ofwel fish and chips, ofwel doen ze ‘s avonds enkel open voor drankjes. We zijn er 1 keer geweest, jawel, op de woensdag met de ‘à la carte’ optie en dat was best ok. Geen hoogstaande keuken maar gewoon lekkere kost. Alles hier in de regio is in Britse hand. Voor ons doet het allemaal een beetje raar aan, want we missen hier uiteraard de Spaanse authenticiteit. Het ligt hier bezaaid met Golf resorts en urbanisaties. De meesten zijn zelfs afgesloten met muren en een bewaakte ingangspoort. In eentje daarvan zijn we met de fiets binnen gereden want daar bleek een Spar supermarkt gehuisvest te zijn. Ook hier alles in Britse hand. Zelfs de Spaanse kassierster spreekt automatisch iedereen aan in de Engelse taal. Ze hebben hier ook een King’s College en je ziet de Britse schoolgaande jeugd in uniformpjes uit de school komen. Fiets je onderweg van punt A naar punt B dan krijg je geen Spaanse ‘Hola!’ maar een Hello of Good morning.
Niet helemaal ons ding maar we zijn naar hier gekomen om te geocachen en dan fietsen we door de ‘Spaanse’ camino’s waar de groente en fruitteelt heerst. Rondom deze bewerkte gronden zie je enkel lost places en dorre grond. Heel af en toe passeer je een dorpje waar de Spaanse bevolking woont. De volledige streek, zowel de Britse urbanisaties als de armoede rond de groente en fruitteelt staat in schril contrast met het toerisme aan de kust. Maar als we in een dorpje aanbelanden en iets gaan drinken en een hapje eten bij de lokale bevolking voelen we ons thuis. We zitten liever tussen de Spanjaarden dan tussen de Britten. Begrijp me niet verkeerd : wij hebben totaal niets tegen de Britten, tegen geen enkele nationaliteit trouwens. Maar het komt ons niet ‘naturel’ over dat hier complete afgesloten dorpen worden gebouwd waar je dan ook enkel hen ziet. Het zal heus ook wel z’n voordelen hebben voor de Spaanse staat, maar wij voelen ons beter in de dorpjes waar de locals aanwezig zijn.
Fiets uitstap langs de RM-F 13
In de volledige fietsweek dat we hier zijn springt er voor ons eentje echt uit qua schoonheid. De route langs de RM-F13 richting Murcia. Na enkele kilometers voorbij de country camping verandert het platte landschap in impressionante sceneries met bergen en rotsen. Wat een verschil op een paar kilometers. We fietsen tot het laatste dorpje voor Murcia. Het is al laat en deze mooie stad willen we uitgebreid bezichtigen en niet vlug vlug. Het staat gepland voor een volgende keer als we met de camper iets dichter bij de stad staan. Nu moeten we terug fietsen als we nog voor het donker op de camping willen zijn. We genieten van de lanscapes en proberen ze vast te leggen op foto.
22 april tot 7 mei 2024
Bolnuevo en omgeving
We zitten terug in Bolnuevo. Het blijft toch éen van onze favoriete bestemmingen en na een week fietsen en geocachen hebben we beslist om nu eerst twee weken niks te doen behalve een boek lezen, lekker eten en drinken (alsof we dat anders niet doen lol). De camping wordt drukker en drukker bezet en we willen er nu nog van profiteren. Binnen een paar jaar is er hier misschien geen plaats meer te krijgen want ook lente lijkt ons nu een pak drukker dan voorheen. Reserveren voor de lente van een volgend jaar kan, maar dat willen we niet doen. Dat is ons echt te lang op voorhand. Aan de andere kant merken we dat meer en meer mensen het wel doen, dus een ‘passanten’ camping is het al lang niet meer. De winterperiode is al jaren op voorhand volgeboekt en nu schuift het ook door naar lente, zomer en herfst. Maar goed, we zijn er nu en genieten !
Fietstochten behalve naar Puerto Mazarron zijn deze twee weken eerder zeldzaam. We fietsen éen keer richting Mazarron/Las Moreras om wat geocaches te zoeken en éen keer fietsen we via de kronkelende RM-E19 tussen Mazarron en La Pinilla. Deze route is prachtig. In La Pinilla drinken we iets in een locaal café waar we 1,40 € betalen voor een cola MET ijs. Aan de kust, slechts 20 km verder betalen we tussen de 2 € en 2,50 € voor net hetzelfde.
Vanuit La Pinilla beslissen we om nog verder te fietsen naar Camposol want ook daar willen we nog wat geocaches zoeken. Maar net zoals de eerste keer valt Camposol echt tegen. Het is Brits en er is weinig terug te vinden van enige Spaanse authenticiteit. Een kunstmatig dorp verdeeld in secties met weinig smaak. Maar waarschijnlijk goedkoop wonen.
Verder genieten we deze twee weken nog van wederom een fantastische avond in ons favoriet restaurant Con Cierto Sentido, passeren we ook nog een tweetal keer bij de Marokkaan en in Bolnuevo eten we nog een lekkere Sollomillo de Ternera in Restaurant La Siesta. Aan culinaire verwennerij geen gebrek 🙂
Fietstochtje naar Mazarron en La Pinilla
Fietstocht Bolnuevo - Puntas de Calnegre
Onze laatste dag in Bolnuevo sluiten we af met de traditionele fietstocht naar Puntas de Calnegre. We hebben ze al een paar keer gedaan en niettegenstaande het moeilijk fietsen is op deze aarde ondergrond met veel te veel stenen blijft het de moeite om het te doen. Puntas de Calnegre is ons eindpunt en dan keren we steeds terug langs de baan die een pak langer is maar wel gemakkelijker fietsen. We passeren dan via Canada de Gallego en Mazarron. Op de heenweg zijn we even gaan kijken of de camperplaats op Playa Percheles inderdaad verdwenen is. Het zat er al even aan te komen maar nu heeft de eigenaar blijkbaar verloren van het politieke spelletje (naar wat we gehoord hebben) met de gemeente. Spijtig want dit was een officiële betalende plaats zonder al te veel luxe maar wel eentje waar je kon verzorgen. En dan het idyllisch uitzicht…prachtig ! Helaas is het vandaag een leeg terrein waar je nog wel de mooie beplanting kan zien van wat ooit een camperplaats was. Schrijnend is dan om te zien dat de gedoogplaats Ziegenwiese nog wel getolereerd wordt. Hier staan veel Duitsers, enkele Spanjaarden en een paar Nederlanders. Veel lang-verblijvers ook en ze nemen het helaas niet zo nauw met het respecteren van de camper regels. Ik wil niet weten waar ze hun toilet ledigen maar als het officieel nergens kan behoeft dat geen uitleg. Op heel dat stuk ligt het ook vol blikjes, plastiek afval, papiertjes, kortom, niets maar dan ook absoluut niets wat aan deze prachtige stranden en zee zou mogen liggen. Wij kunnen alleen maar hopen dat de politie ooit strenger wordt. De natuur is er om gerespecteerd te worden, niet om te misbruiken.
In Puntas de Calnegres eten we voor de eerste keer niet in het dorp maar proberen we Chiringuito Parazuelos 16. Het is er heel gezellig zitten en het eten is verrassend lekker. Een pak beter eigenlijk dan onze laatste keer in het dorpje zelf vorig jaar. Een adresje om te onthouden !
7 tot 14 mei 2024
Huerta de Murcia
In het kader van een geocache trail tussen deze camperplaats en Murcia in éen richting en Orihuela in de andere richting zijn we hier geland voor een week. De camperplaats Huerta de Murcia kenden we nog niet maar bij aankomst hadden we direct een ‘feel good’ gevoel. Vriendelijke ontvangst door Trini en Juan, rustig gelegen tussen de citroenbomen, proper sanitair en alles met kleine en mooie details gedecoreerd. We blijven hier ongeveer 1 week want naast geocachen willen we ook Murcia en Orihuela bezoeken.
Citroentjes van klein naar groot
We zitten midden in de citroen plantages maar we merken dat ze niet geplukt worden. Waar we de laatste weken fietsen zien we tienduizenden, misschien wel honderdduizenden citroenen op de grond liggen. De boeren krijgen niet genoeg geld voor hun citroenen en personeel betalen om ze te plukken kost hen meer dan wat ze er voor terug krijgen. Ze laten ze dus liever hangen en liggen. Een spijtige zaak 🙁
Op de camperplaats staat elke dag een mand waaruit je gratis citroentjes kan nemen en rond je camper struikel je letterlijk over de gevallen citroenen. Aan vitamientjes geen gebrek 🙂
Hieronder de citroentjes van heel klein naar groot.
Met de fiets van Huerta Murcia Camperplaats naar Orihuela en omgeving.
Als we onderweg zijn met de camper is fietsen onmisbaar. We leggen dan ook heel wat kilometers af onderweg. Soms zijn de fietspaden netjes en soms is het echt afzien op de slechte ondergronden met ongelijke stenen maar we pakken alles mee. Mede door onze hobby geocachen komen we toch regelmatig op paadjes waarvan we denken : dit doen we geen 10 jaar meer 🙂
Maar hier in Murcia zijn de fietspaden in éen woord zalig. Helemaal zoals we het graag hebben. We hebben deze week hier dan ook van geprofiteerd om in beide richtingen te fietsen. De eerste en tweede ritjes gingen richting Orihuela en omgeving. Prachtige sceneries onderweg en ook het stadje heeft zijn charmes. Niet te vergelijken met Murcia, maar het heeft best wel leuke plekjes .
Fietsuitstap van Huerta Murcia Camperplaats naar Murcia
Murcia was ook een stad die eigenlijk al redelijk lang op ons verlanglijstje stond maar tot nu toe nog nooit gelukt. Dat hebben we dan nu veranderd 🙂
Met de fiets vanop de camperplaats is het ongeveer 9 km tot in het centrum van Murcia. Aangenaam fietsen naast de Rio Segura en voor je ‘t weet zit je op éen van de vele aantrekkelijke terrasjes in het oude stadscentrum. De stad heeft ons echt aangenaam verrast. Het oude stadscentrum, zoals dat in Spanje zo common is, bruist van het leven. Kleine straatjes met café’s, winkeltjes, restaurantjes, bars…kortom, je kan ‘s middags echt niet kiezen waar je nu gaat tapa’s eten. Het ene is al uitnodigender dan het andere. Denk daar nog de prachtige gebouwen en kerken bij, de smalle straatjes en pleintjes en je weet dat Murcia op ons favoriete lijstje komt van schoonheid en gezelligheid.
Als we ‘s middags op het plein van de Teatro Romea gaan lunchen weet ik na éen blik op de kaart wat ik hier ga eten : Tataki de atun rojo. Het laatst (en ook voor het eerst) gegeten in Tarifa en nu staat het ook hier op de kaart. Niet twijfelen : bestellen ! Het is overheerlijk. Maar ook de andere hapjes zijn superlekker. Genieten met een hoofdletter.
Naast het culinaire aanbod van Murcia beleven we onze grootste verrassing in een plaatselijk restaurantje in Alquerias, het dorp naast het camperpark.
In La Esquina – El Pantala hebben ze geen kaart. De ober komt opsommen wat de keuken serveert en je kan hier best toch een heel klein beetje Spaans begrijpen want anders wordt het moeilijk 🙂
We eten hier bangelijk lekker maar als we op het einde de rekening krijgen zou je zeggen dat ze een fout gemaakt hebben. Een Martini (en het was een driedubbel formaat) kost 2 euro. Een glas frisse Verdejo wijn eveneens 2 euro. De grote Solomillo Cerdo Iberico die we zelfs niet helemaal opkregen kost 10 euro. We konden onze ogen niet geloven. Spanje is uiteraard goedkoper als bij ons maar aan de kust kennen ze toch hun prijzen. In het binnenland echter, en dan zeker in de kleinste niet toeristische dorpjes eet je heel lekker en betaal je de prijs die ook de Spanjaard betaalt. Absoluut een aanrader 🙂
14 tot 21 mei 2024
Rojales
We zijn gearriveerd bij de B&B/Camperplaats Todo Cambia in Rojales. Administratief is dit adres in Rojales maar we zitten eigenlijk tussen het zoutmeer La Mata en het zoutmeer Torrevieja en op zeer korte afstand van Quesada.
De B&B/camperplaats wordt gerund door een Nederlands koppel, Lien en Rik. Er zijn vier camperplaatsen ter beschikking achter het huis en je hebt toegang tot het zwembad. Vooral dat laatste was voor mij een grote plus. ‘s morgens om 8 uur een duik in het zwembad nemen…dat kan op weinig plaatsen. Op campings gaan zwembaden soms pas open rond 10 u. Dan zitten wij gewoonlijk al op de fiets 🙂
De dichtstbijzijnde supermarkten bevinden zich in Quesada…en dat is ook zoals we in de regio hier al meer ondervonden hebben tijdens deze reis, helemaal Brits. Van gewone huisjes tot prachtige villa’s…het staat er allemaal. In de supermarkten hoor je voornamelijk Engels en af en toe Nederlands of Vlaams. Deze dorpjes hebben absoluut geen authenticiteit maar dat zullen de inwoners geen probleem vinden, integendeel..Men profiteert hier van het prachtige klimaat en het goedkope leven maar integreren lijkt toch een stap te ver. We wilden de eerste dag in Quesada iets gaan eten maar de Engelse pubs/restaurants met fish & chips of kebab op het menu kon ons niet inspireren.
We zijn hier uiteraard weer om volop te geocachen dus de minder leuke omgeving nemen we erbij. Als we met de fiets in La Mata aan de kust belanden blijkt het daar ook heel toeristisch maar we vinden er tenminste een Spaans restaurant met fantastische Tataki van rode tonijn en gegrilde octopus. Een welverdiende lekkernij na een dag geocachen 🙂
We blijven hier een week en dan trekken we verder naar het zuiden.
21 tot 23 mei 2024
Vera
Vera is onze eerste stop in Andalusië. Het dient eigenlijk als een tussenstopje en we willen een aantal geocaches doen in de buurt.
We arriveren op de camperplaats Carpe Diem en we worden daar vriendelijk ontvangen door Gabriel. De camperplaats wordt gerund door moeder/vader en de twee zonen Gabriel en Pedro. Vriendelijker als zij kun je ze niet hebben. Het is lang geleden dat ik nog zo onder de indruk was van de oprechte interesse en spontaniteit van deze mensen. En dan de plaats zelf. . . wat een werk en tijd hebben ze hierin gestoken. De plaatsen zijn allemaal netjes gescheiden door ruwe grote stenen en het geheel wordt afgewerkt met oleanders. Toiletten, douches, zeer nette verzorgingsplaats, kortom, voor ons een pareltje. Vanaf 1 december hebben ze ook hier nog amper plaats vrij wegens de overwinteraars maar nu was het zalig staan.
We fietsen vanuit Vera naar de kust en de gehele lengte is via fietspad. Tijdens onze tweede dag verkennen we heel kort het oude stadscentrum en we brengen een bezoek aan de kapper. We gaan op goed geluk af en ja hoor, we mogen direct binnen. We betalen elk 14 euro. Daar kunnen we bij ons enkel maar van dromen.
Vera vinden we goed voor éen keer, want (behalve de perfecte camperplaats dan) de omgeving kan ons niet echt boeien. Toch zie ik ons hier nog wel eens langskomen op doorreis om een paar dagen tot rust te komen op deze Carpe Diem plek 🙂
23 tot 27 mei 2024
Torremolinos
Torremolinos . . . hier stoppen we puur voor de nostalgie. We waren hier vroeger met onze dochter een aantal jaren op rij tot we dit soort vakanties een beetje beu waren. Het was voor we met de camper reisden en we hadden slechts 3 weken en bovendien waren we gebonden aan schoolvakanties. Een strandvakantie was toen heel leuk, we gaan er niet om liegen. De dochter werd volwassen en ging apart reizen en wij kochten een camper en gingen op een heel andere manier reizen. Maar Torremolinos blijft een mooie herinnering en als we hier met de camper passeren proberen we toch even te stoppen. De enige camping hier in de buurt is Camping Torremolinos, die heel dicht tegen de luchthaven van Malaga ligt. Het is geen topcamping, maar voor een paar dagen best ok en uiteindelijk zijn we hier niet om op de camping te blijven maar begeven we ons elke dag naar La Carihuela, een populaire wijk van Torremolinos en Benalmadena met zijn mooie marina. Het is prettig om hier weer een paar dagen te vertoeven ook al is het TE toeristisch. La Carihuela is eigenlijk bijna compleet ingepalmd door Nederlanders en wanneer je van Torre naar Benalmadena stapt kom je ineens in UK. Straf hoe elke wijk ook z’n nationaliteiten heeft.
We kuieren wat rond, gaan lekker eten en traditiegetrouw gaan we ook aan boord van een boot die wat rondvaart op de Middellandse zee. Een aangename afkoeling voor de hitte aan land. Op twee dagen tijd nemen we drie keer een bootje 🙂
Na een paar dagen reizen we verder. Blij dat we hier weer even waren.
27 mei tot 3 juni 2024
Manilva
Vooraleer we naar Tarifa afzakken willen we nog éen keer stoppen op een plaats waar ook nog veel geocaches liggen (In Tarifa hebben we ze namelijk al allemaal gevonden). Onze keuze valt op Manilva. Er is een camping vlak aan de zee en ze heeft een zwembad…Wat wil een mens nog meer….De camping La Bella Vista is tot nu toe de duurste camping op onze reis en we zijn eigenlijk teleurgesteld als we in werkelijkheid zien wat ze voorstelt. Het zwembad is heel klein en is goed voor peuters, kleuters en lieve mama’s en papa’s die met hun kids in het water willen spelen maar voor mij is het niet de naam zwembad waardig. Spijtig. De plaatsen voor de camper zijn ok, maar niet meer of niet minder. Er liggen nog restanten papiertjes van de vorige verblijvers en het oogt gewoon niet echt proper. En waterpas staan is hier ook niet aan de orde. Ben ik nu aan ‘t muggeziften ? Misschien wel, maar voor de prijs van 36 euro per nacht verwacht ik wel de perfectie. Als je ziet dat we in Bolnuevo voor minder dan de helft op een perfecte camping staan en in Vera op een pareltje van een camperplaats dan ben ik hier inderdaad niet tevreden. Luxe hoef ik helemaal niet want we hebben alles aan boord en we zijn flexibel, maar als ik voor luxe betaal dan wil ik ze ook in return. Hier dus niet 🙁
We doen hier een aantal geocache related fietstochtjes en we gaan een paar keer eten in het haventje La Duquesa. Het leeft en het is niet onaangenaam, maar we hebben geen klik met deze plaats. Als onze geocache doelen bereikt zijn zullen we hier niet meer passeren 🙂
3 tot 20 juni 2024
Tarifa
En we zijn weer ‘where we belong’ 🙂
Thuiskomen in Tarifa, altijd een feest, altijd emoties, altijd een moment van opperste geluk !
Voor de nieuwkomers op deze site : Als je alles wil lezen over deze streek en een hoop superlatieven wil ontdekken dan verwijzen we je naar onze camperreizen Spanje van de vorige jaren. Vanaf 2019 kan je elk jaar in onze Spanje reis minstens 2 verslagen over Tarifa vinden. Naast onze persoonlijke ervaringen vind je er ook nuttige tips en heel veel foto’s !
Deze keer brengt Tarifa ons nog een leuke extra want we zien hier ook weer onze dochter terug. Zij reist met de auto van Fuerteventura naar Huelva en komt dan een 10tal dagen naar Tarifa. We hebben voor haar een luxe hotel geboekt zodat ze haar autootje waar ze in woont een weekje aan de kant kan zetten 🙂 Ze geniet dan ook met volle teugen van deze week in haar favoriet hotel Los Lances. Wij houden het iets meer basic en verblijven op camping Rio Jara 🙂
Niettegenstaande het geen topcamping is blijft het voor ons de ideale plaats. Als je slechts 2 à 3 dagen in Tarifa verblijft is ook de camperplaats in de stad heel praktisch maar voor langere periodes is de camping interessanter. We zijn aangenaam verrast als we zien dat de brug naar het strand, die al meer dan een jaar was ingestort, hersteld is. Op de brokstukken van de betonnen brug is een houten verbinding gelegd. Of deze lang zal overleven blijft de vraag, maar het is in elk geval een flinke verbetering tegenover het kwakkele overzetvlotje van vorig jaar.
Het weerzien met onze dochter is zalig. We genieten alle drie van elk moment.
Helaas is er ook een kleine mineur tijdens ons verblijf in Tarifa wanneer Suzette bij een foute beweging een geblokkeerde rug krijgt.
We hebben net een grote fietstocht achter de rug van Tarifa naar Bolonia via het prachtige nieuwe fietspad en dat wordt letterlijk onze laatste actieve daad. Medicatie die we aan boord hebben schijnt niet echt te helpen dus we begeven ons 2 dagen later naar een Centro Medico waar ze gespecialiseerd zijn in het verzorgen van gewonde kitesurfers. Zo slecht kan dat niet zijn 🙂
Lang verhaal kort : We worden geholpen door een ervaren dokter maar die weigert om een injectie te geven (al weten we uit ervaring dat deze altijd goed helpen). Hij geeft 4 soorten medicatie (pijnstiller, spierontspanner, cortisone en een maagbeschermer) en dat zou het moeten doen. Suzette passeert ook nog langs de dokter zijn fysiotherapeut maar die doet meer kwaad dan goed.
Stappen, zitten, liggen . . . het gaat allemaal zeer moeizaam en het is zeer pijnlijk. Na een paar dagen begint de medicatie iets te helpen maar we blijven heel voorzichtig. We beslissen om geen avontuurlijke uitstappen te doen. We waren hier al zo dikwijls en het is ook goed zonder elke dag te fietsen of te stappen.
Ik ga wel een paar dagen op stap met de dochter om te shoppen in Tarifa en we gaan ook éen keertje naar Tanger. Zonder Suzette weliswaar want alhoewel het beter is lijkt een hele dag rondslenteren in de souks van Tanger niet echt een goed idee.
Het gaat weer veel te vlug voorbij en op 20 juni moeten we echt richting noorden gaan rijden. Triest en tegen onze zin starten we onze camper en rijden we langzaam, met een laatste blik op de oceaan, van Tarifa weg.
Hieronder een aantal foto-reeksen van ons verblijf in Tarifa.
Fietsuitstap naar Bolonia
Vanuit Tarifa naar Bolonia fietsen was tot dit jaar een serieuze fysieke inspanning. We moesten de berg van Bétis over en dat was niet niks. Ze waren vorig jaar al bezig met een rechtstreekse verbinding tussen Punta Paloma en Bolonia langs de duinen en dit jaar konden we deze helemaal benutten. Fantastisch initiatief. Je hebt nog hier en daar een stevige helling, maar het fietst heerlijk.
In Punta Paloma hebben we eerst nog een zandberg te overwinnen. De dag voordien was er verschrikkelijk veel wind (niet zo abnormaal voor deze streek) en dat maakt dat de weg heel dikwijls compleet bedekt is met zand. Tractors zijn dan ijverig bezig om het zand terug opzij te schuiven maar toen wij ‘s morgens voorbij fietsten waren we nog getuige van prachtige beelden met veel te veel zand. .
Tarifa : Viool concertje
Als ik jarig ben gaan we uit eten en ik krijg van mijn dochter een hele mooie armband maar ze zegt dat er nog iets komt. Ik ben nieuwsgierig maar gedurende een aantal dagen hoor ik niets meer . . .
Tot ik op een avond naar het strand wordt gelokt door Suzette, ik mijn ogen moet sluiten en ze pas terug mag openen als ik prachtige vioolklanken hoor. Mijn lieve dochter speelt een prachtige song voor mij bij zonsondergang. Ik ben ontroerd. Tarifa, de oceaan, de zonsondergang en daar deze verrassing bij . . . emoties te over . . .
Ik ben een gelukkig mens !
Tarifa : Brand
Als we op 3 juni in Tarifa arriveren zien we in de loop van de namiddag enorme rookwolken opstijgen aan de overkant van de hoofdbaan richting La Pena. Waar we de eerste seconden nog even dachten dat het om gewone wolken ging die wel heel vlug voorbij dreven en erg donker waren beseften we al vlug dat het om een brand ging in het natuurgebied 🙁
Vanop de camping konden we een deel van de operatie volgen. Helikopters vlogen aan en af om water op te pikken in de rivier Rio Jara. Meer dan 4 dagen hebben 216 troepen en 18 luchtmachten gewerkt om te verhinderen dat de brand de woongebieden zou bereiken. Volgens de pers is deze brand de grootste dit jaar in de provincie Cadiz.
Er zijn ‘verboden’ boswerkzaamheden uitgevoerd op privé terrein die de brand veroorzaakten. Gelukkig zijn de 4 mogelijke werkmannen die nalatig te werk gingen opgepakt. Het is sinds eind mei verboden om in de regio bepaalde werken uit te voeren. Helaas is het weer menselijke nonchalance die er nu voor zorgde dat meer dan 600 hectare afgebrand is 
Tarifa stad
Tarifa stad bruist in deze tijd van het jaar. De winkeltjes zijn allemaal open, de restaurants zitten overvol, de toeristen kuieren doorheen de stad naast de locals die ‘s ochtends vroeg op de terrasjes hun koffie drinken. Het is in Tarifa zo anders dan de Costa’s. Het is een mix van culturen die hier samenkomt op een steenworp van Afrika. Je voelt de Afrikaanse sfeer tot hier. Het blijft ons boeien, jaar na jaar. Aangezien we iets minder fietstochten hebben gedaan vanwege de pijnlijke rug hebben we iets meer tijd doorgebracht in de stad zelf. Hieronder enkele sfeerbeelden.
Tarifa haven, strand en camping
De haven van Tarifa met de ‘pier’ zoals we het in de volksmond noemen blijft speciaal. De ‘pier’ is een verhoogde weg die sinds 1808 het vasteland verbindt met het eilandje. In een vorige reportage heb ik uitgebreid geschreven over de geschiedenis van dit eiland. (camperreizen 2022, deel I)
De pier blijft een aantrekkelijke plaats om te wandelen. Je ziet links de Middellandse zee en rechts de Atlantische oceaan. Ze komen hier als het ware samen en het is mooi om te zien. De Middellandse (Mediterraneo) is veel rustiger dan de Atlantische (Atlantico) en dat uit zich ook in het soort activiteiten die zich daar afspelen. De Atlantico is gereserveerd voor de kitesurfers terwijl de Meditteraneo met zijn Playa Chica voor de zonnekloppers en de zwemmers is.
Hieronder een aantal foto’s van haven en strand alsook van de camping die aan het strand ligt van de Atlantische oceaan.
Tarifa : uitstap naar Tanger
Naar jaarlijkse gewoonte gaan we een dagje op en af naar Tanger. Suzette blijft in Tarifa om de rug niet te veel te overbelasten en ik vertrek met mijn dochter richting Marokko.
Als we ginder aankomen en een taxi nemen naar de fruit en groente soeks verwittigt de chauffeur ons al dat vandaag alles dicht is wegens le ‘fête du mouton’.
We denken nog dat de man overdrijft, maar als hij ons afzet op de Place 9 avril waar het normaal gonst van het leven zien we vandaag slechts hier en daar een verloren ziel rondlopen. We stappen uit en gaan toch even de soeks verkennen. Er zijn een paar kraampjes open maar de anders zo typische sfeer ontbreekt. We vragen hier en daar nog wat rond of dat echt voor de hele dag geldt maar de meesten antwoorden hetzelfde : Er zullen tegen de middag wel wat winkeltjes open gaan maar er blijft veel dicht. Heel spijtig dat de verkopers van onze tickets in Tarifa niets gezegd hebben. Verkoop is blijkbaar belangrijker dan service.
Van de soeks wandelen we naar de Petit Socco en het is rustiger dan ooit. Mijn dochter vindt het echter geen nadeel. Ze fotografeert erop los en vindt het zo ook wel leuk. Het grote verschil tussen ons twee : zij probeert altijd het positieve te zien terwijl ik al van mijn oren maak omdat mij tickets werden verkocht zonder voldoende informatie.
Al bij al wordt het een heel leuke dag. We drinken iets in Café Baba dat op zijn minst uitzonderlijk kan genoemd worden. We blijven hier zeker een uur zitten en genieten van de speciale sfeer die hier hangt.
‘s middags eten we een tajine in de Café Central omdat er voor de rest niet veel open is. Geen echte authentieke tajine maar onze honger is gestild.
We kuieren de rest van de dag door de straatjes en genieten van de Marokkaanse sfeer.
‘s Avonds nemen we een boot terug naar Tarifa. Het is ons laatste samenzijn. Morgen vertrekt Imani richting Mijas en wij vertrekken een dag later richting Noorden. Het afscheid gaat gepaard met traantjes maar we weten dat we elkaar binnen enkele maanden terugzien.
20 tot 21 juni 2024
Los Narejos (Los Alcazares)
Vandaag rijden we 600 km naar Los Narejos. We waren hier al enkele keren op de area autocaravana en voor 1 nacht is dit een prima stopplaats. Restaurant vlakbij dus na een dag rijden ‘s avonds gezellig gegeten. Slapen en weer verder. Het noorden roept 🙂
21 tot 24 juni 2024
Villajoyosa
Vandaag rijden we niet zo lang. We zoeken een camping met zwembad om de rugspieren een beetje te relaxen. We weten ook dat dit weekend een heel belangrijke feestdag wordt gevierd en we vermoeden dat heel Spanje on the road zal zijn. Dus beslissen we om 3 dagen in Villajoyosa te blijven op Camping Alicante Imperium. Er zijn gelukkig nog enkele plekjes vrij. We staan vlak bij het zwembad en daar profiteren we ook van.
Even relaxen hier en dan weer verder.
24 tot 25 juni 2024
Sitges
We wilden hier aanvankelijk een nachtje stoppen om in de loop van de namiddag even rond te wandelen in Sitges maar het liep allemaal wat anders.
In de loop van de ochtend twee keer een monsterfile gehad voor Valencia. Daar zijn we in totaal zo’n 2 uur verloren. In de namiddag nog een aantal keer gestopt omdat we onze dochter, die 1000 km verder stond en autopech had, een paar keer hebben gesproken over hoe en wat. Alles goed afgelopen maar dat maakt dat wij redelijk laat op de (veeeeeeeeeeeel te dure) camping in Sitges aankwamen. We hebben ons geïnstalleerd, opgefrist en in het restaurant van de camping iets gaan eten. Sitges centrum zal voor een andere keer zijn. Over de camping zelf kunnen we kort zijn : ze is echt veel te duur voor wat je krijgt. Vanaf 2 nachten is het waarschijnlijk iets goedkoper maar we blijven maar 1 nacht want in s Agaro heeft Anna voor ons een plaatsje vanaf morgen. Dat willen we niet laten gaan dus de volgende ochtend direct richting onze favoriete laatste stop in het Noorden.
25 juni tot 2 juli 2024
's Agaro
En hier zijn we dan weer. Waar we onze Spanje reis begonnen zijn gaan we ze gewoontegetrouw ook eindigen. We houden van de streek en als afsluiter van dit heerlijke land is dit the place to be. Lekker chillen, lekker eten, het kan hier allemaal. Normaal zijn we hier ook actief zowel te voet als met de fiets, maar de rug van Suzette blijft moeilijk doen, dus we gaan ons focussen op het eerste : chillen en lekker eten.
Het is een pak drukker dan anders. Eind juni merk je echt al wel het zomer toerisme. De stranden zijn goed gevuld en de boulevards zijn met momenten overbevolkt, evenals de restaurants. Platja d’Aro leeft heel het jaar door, maar nu is het nog een pak drukker. We kennen gelukkig de restaurantjes waar het goed vertoeven is en we kiezen ook de niet Spaanse uren om te gaan eten. Dat scheelt. Voor 21u kan je overal nog een tafeltje vinden. Na die tijd is het echt aanschuiven.
We blijven hier nog een week en dan gaat het in zeer snel tempo richting casa. Zoals altijd valt het afscheid zwaar. We kennen ondertussen de eigenaars van de camperplaats goed, we zijn ‘bekend volk’ in een aantal restaurants, we vinden de streek zo mooi enz enz…maar vooral : het valt ons zwaar omdat we na meer dan 4 maanden terug naar huis rijden. En dat klinkt misschien ondankbaar maar dat is het niet. We zijn enorm dankbaar dat we dit kunnen en mogen doen. Maar het contrast tussen ons huisje op wielen en het grote huis dat thuis staat kan niet groter zijn. Vele mensen zouden geld geven om in ons huis te mogen wonen met zicht op Luxemburg met zijn Mullerthal. Wij vertoeven liever in onze camper en hebben eigenlijk de luxe van zo’n groot huis niet (meer) nodig. We hebben een beetje ‘back to basics’ ontdekt en we voelen ons enorm verbonden met de natuur, met dat wat telt en minder met al het materiële … dat best wel handig is maar niet noodzakelijk om gelukkig te zijn. Maar goed . . . we rijden nu eerst naar huis, gaan een paar tandarts -, dokter -, garage – en andere afspraken nakomen en dan plannen we alweer voor een volgende trip.
2 tot 3 juli 2024
Bye Bye Spain and Home sweet home
Op 2 juli vertrekken we om 7 u ‘s morgens met betraande oogjes in s Agaro. We willen zo snel mogelijk thuis zijn want dan kunnen we beginnen aftellen voor de volgende reis 😀
We rijden ongeveer 475 km en stoppen in La Voult sur Rhone op een camperplaats van Camping Car Park. We relaxen een beetje, we eten en we slapen. De volgende ochtend beginnen we aan de resterende 675 km en komen we aan in Bollendorf in de gietende regen. Welcome home 🙂
Statistiekjes 🙂
maar de wiskundigen onder jullie kunnen aan de hand van ons aantal dagen onderweg een pronostiekje wagen . . .