Always on the Road
Spanje 2023 - deel II
Dit was ons plan : Eind augustus wilden we vertrekken voor een tweede reis doorheen Spanje. De bedoeling was om via Frankrijk (Normandië en Bretagne, Bordeaux, …) via de Atlantische kust Spanje binnen te rijden. Picos Europa stond op het programma en de rest zouden we nog wel zien. Maar zoals hierboven geschreven : Dat ‘was’ ons plan. Eén dag voor vertrek breekt Suzette haar pols en moet ze 4 weken in de gips. We beslissen dus om gedurende die 4 weken een korte rondreis in Frankrijk te doen, pols laten controleren en dan pas vertrekken richting Spanje.
De pols is ondertussen goedgekeurd door de dokter maar we hebben wel ons plan om via Picos de Europa te reizen gewijzigd. We hebben gekozen voor onze gekende route via de Middellandse zee omdat we deze goed kennen en omdat we nog niet kunnen fietsen. De Picos Europa verkennen zullen we een andere keer doen.
Op 2 oktober steken we de grens over en zijn we ’thuis’. We hebben de voorbije maand redelijk veel in Frankrijk gezien en hoe mooi het land ook is, hoe graag we er ook rondreizen…Spanje blijft onze place to be. De mensen, de sfeer, we voelen ons hier compleet. 🙂
2 tot 9 oktober 2023
s Agaro
s Agaro is ondertussen een beetje thuis komen. We stonden vroeger op de camping in Calonge maar omdat die opgeslorpt is door een commerciële keten en slechts 4 maanden op een jaar nog geopend is zoeken we het sinds anderhalf jaar elders.
Veel keuze is er niet in de buurt. In Palamos heb je twee camperplaatsen maar als je niet kan fietsen (nog even geduld met die pols) dan is het vrij ver naar Platja d’Aro waar we ’s avonds toch graag regelmatig gaan eten. Dan blijft er Platja d’Aro zelf die een grote ‘parking’ hebben voor campers maar daar willen we echt niet staan. Vanaf oktober tot voorjaar is er niets controle. Water nemen en lozen kan niet en toilet kan ook niet geledigd worden. Ik zie een aantal mensen met hun toilet 500 meter verder gaan maar daar mag het officieel ook niet meer. Ik heb vorige week gezien dat iemand een straatriool deksel omhoog deed en daar zijn chemische toilet in loosde…Als dat nog leuk camperen is, nee bedankt. En waar de grote groep van die bijna 100 campers die er staan hun toilet lozen … ik mag er niet aan denken…Maar…het is gratis, en dat is voor velen oh zo belangrijk. De duurste campers staan er tussen, maar het mag voor de rest niets kosten. Beetje triest, maar ieder zijn ding. Dat maakt dat wij in s Agaro staan bij Anna en Adolf. Een koppel dat plaats heeft voor 12 campers. Er is geen luxe en de plaatsen zijn ook niet heel groot maar je hebt er stroom, water en verzorgingsmogelijkheden. Anna en haar man zijn supervriendelijk en dat maakt het niet zo luxueuze campergebeuren toch nog enigszins goed. Maar het grootste voordeel voor ons is dat we niet te ver zitten van Platja d’Aro. Net onder onze camperplek kan je via een trap en klein straatje zeer snel naar Platja St Pol, prachtige baai tussen s’Agaro en Sant Feliu de Guixols met wat café’s en restaurants en een heerlijk strand.
We blijven hier een week en veel staat er niet op de planning. Ontdekken hoeven we niet meer want we weten achter elke hoek wat er gaat komen maar dat heeft ook z’n aangename kanten. We doen hier deze week wat beach, kuieren, lekker eten en drinken, afspreken met vrienden en gewoon genieten.
Kayakken op de zee, het ziet er altijd zo verleidelijk uit en hier in Sant Pol worden er verhuurd. Suzette is geen kandidaat wegens de pols en ook wel een heel klein beetje omdat met zo’n klein bootje op het diepe water niet echt iets is dat bovenaan haar bucket list staat 🙂
Onze vrienden zijn ook in twee verdeeld. De man blijft liever op het droge en de vrouw wil graag de zee in. Dus huren we een kayak voor ons twee en gaan we 2 uur varen. Zalig gewoon ! De zee is rustig, het weer is prachtig, de sceneries zijn magnifiek. Na twee uur weet ik al, dat gaan we nog doen en ik hoop dan volgende keer Suzette toch mee aan boord te krijgen.
De week vliegt voorbij en we reizen verder. Als we in november terug richting home sweet home rijden komen we wellicht nog een paar dagen langs.
9 tot 10 oktober 2023
Vinaros
In Vinaros maken we een kleine tussenstop van 1 nachtje. We staan op camping Vinaros dat op een paar kilometer buiten het centrum ligt. Leuke camping, goedkoop (16 euro all in) en vriendelijke ontvangst in het Nederlands.
We maken een avondwandeling naar Vinaros en dat worden uiteindelijk 10 km. Leuk centrum om iets te drinken en/of te eten. Morgen reizen we alweer verder 🙂
10 tot 11 oktober 2023
Algemesi
In Algemesi bij Bodega 2020 wilden we al heel lang een stop maken. Audrey en Joeri hebben er een wijnmakerij en als camperaar kan je 1 nachtje bij hen overnachten. Je kan deelnemen aan een proefavond met tapa’s en … hoe kan het ook anders, met wijn 🙂
Het heeft even geduurd (Corona, onze camper niet autonoom genoeg, geen plaats…) maar nu is het dan zover. We worden verwelkomd door Audrey en we krijgen een menukaart met de tapa’s waaruit we kunnen kiezen. Als we ’s avonds aan tafel gaan met nog 1 ander koppel (er zijn die avond slechts 2 van de 6 plaatsen bezet) worden we verwend met de lekkerste tapa’s ooit. Joeri kent dus niet enkel iets van wijn bouwen, hij is ook een held in de keuken. We proeven de wijnen (ik de witte, Suzette proeft ook de Rosé en de twee soorten rood) en ook hier alleen maar lof. Joeri komt later op de avond bij ons zitten en vertelt honderduit in geuren en kleuren over wijn en eten.
We hebben een fantastische avond, we hebben lekker gegeten en gedronken en we kopen ook een karton wijn. Meer kan helaas niet, we moeten in onze camper letten op het gewicht 🙂
Hier komen we zeker nog terug !
11 tot 29 oktober 2023
Bolnuevo
In Bolnuevo komen we al heel lang en het blijft ook hier telkens weer een beetje thuiskomen. We installeren ons op de camping Playa de Mazarron. In oktober is er nog plaats, vanaf november tot eind maart wordt dat haast onmogelijk. De overwinteraars hebben het hier naar hun zin. Je ziet ook duidelijk wie overwintert en wie (zoals wij) hier voor een paar dagen of maximum een paar weekjes staat. De overwinteraars leggen grote zeilen op de grond, ze hangen voortenten aan hun camper, er zijn er zelfs die buitenlavabo aansluiten …. ze maken zich klaar om hier 6 maanden te blijven. De Zweden zijn de laatste jaren in de meerderheid maar ook Fransen, Britten, Nederlanders en in veel mindere mate Belgen blijven hier de hele winter staan. Het klimaat speelt uiteraard een grote rol maar ook de camping heeft mooie troeven en je zit vlak aan de zee. Het is in deze streek ook onze favoriete camping 🙂
Fietsen gaat nog altijd niet wegens de pols van Suzette dus de eerste week wordt een rust-lees-luier-en eet/drink week. We gaan ook veel zwemmen in het zwembad waar Suzette op doktersadvies oefenen kan doen voor haar arm.
Na een weekje begint het toch te kriebelen om terug iets te doen maar te voet is alles heel ver af. We gaan in het dorp informeren voor een auto te huren. We kiezen een Kia Picanto die we kunnen krijgen voor 157 euro voor 6 dagen. Daar kan je niet voor sukkelen. Met ons klein autootje kunnen we onze radius iets uitbreiden.
Uitstapje met de auto van Bolnuevo naar Puntas de Calnegre en Aguilas.
Eerste uitstap is een leuke trip tussen Bolnuevo – Puntas de Calnegre – Aguilas. De oude baan naar Aguilas is prachtig. Het is er rustig (want iedereen rijdt langs de snelweg) en er zijn prachtige sceneries.
Uitstapje met de auto naar Perin en Mirador del Cedacero
We willen ooit naar het hoogste punt wandelen in de streek rond Isla Plana (voorbij Puerto Mazarron) maar het zal de nodige voorbereiding vergen en ons eerste onderzoek is waar we de auto kunnen parkeren vooraleer aan de wandeling te beginnen. Daarom rijden we vandaag langs dit baantje en stoppen we hier en daar voor mooie foto’s te nemen. De wandeling zelf naar Penas Blancas, op 600 meter hoogte plannen we in het voorjaar Het mag niet te warm zijn, we moeten vroeg kunnen vertrekken en het moet lang genoeg licht zijn. Want voor een gezonde en sportieve mens is het wellicht makkelijk haalbaar, maar met mijn longen zal boven geraken een uitdaging zijn. Toch wil ik het heel graag doen. Volgend jaar dus, als alles goed gaat, beginnen we eraan 🙂 De parking hebben we nu alvast gevonden 🙂
Uitstapje met de auto naar Cartagena
Cartagena wilden we ook al lang eens doen, maar vanuit Bolnuevo met de fiets was dat net te hoog gegrepen. Een bus was ook een oplossing maar dan ben je natuurlijk heel afhankelijk van de uurtijden een aangezien er niet veel rijden tussen Bolnuevo en Cartagena was dat ook niet echt een optie. Met de auto nu dus wel en dat hebben we ons niet betreurd. Cartagena is een prachtige stad en niet te druk en niet te groot. Heel aangenaam om rond te kuieren aan de haven of in de oude stad. We hebben dit eerste bezoek aan de stad vooral besteed aan rondwandelen. Musea hebben we niet gedaan, wegens te weinig tijd maar dat we terugkomen is een feit. Het is een feel good stad. Om toch een eerste indruk te geven van Cartagena hebben we natuurlijk wel wat foto’s genomen. Ze zijn getrokken aan de haven en in het oude stadsdeel.
Uitstapjes ZONDER auto LOL
Zonder woorden 🙂
Uitstapje met de auto naar La Manga
La Manga is een landstrook die de Mar Menor scheidt van de Middellandse zee. We waren al een paar keer aan de andere kant geweest in Los Alcazar en San Javier om te geocachen maar van daaruit met de fiets naar die spie was net iets te ver. Aan éen zijde stonden we vorig jaar met de fiets maar toen bleek dat er een klein stuk onderbroken is met enkel water 🙁
Er ligt een labcache en die wilden we doen en dat is eigenlijk de enige reden dat we tot daar geweest zijn. De spie is uitermate triest, gebouwen links en rechts van de baan, weinig authenticiteit, weinig sfeer, weinig of niks te doen. Ik kan me voorstellen dat er in weekends of hoogseizoen veel geloop is maar voor ons echt éen keer en nooit meer.
Het is tevens onze laatste uitstap met de huurauto. In principe hebben we nog twee dagen maar ik word overvallen door een virale infectie en voel me moe en fleps. Koorts en hoofdpijn komt er ook nog bij dus een paar dagen rust aan de camper. Hopelijk snel weer op de been 🙂
29 oktober tot 1 november 2023
Puntas de Calnegre
Puntas de Calnegre was geen onbekende plaats meer want telkens we in Bolnuevo zijn proberen we tot hier te fietsen. Een twee weken geleden waren we hier ook met ons huurautootje. De nieuwe camping Playa de Parazuelos is geopend en die willen we graag uittesten. Qua sfeer vind ik het meer een camperplaats, maar aangezien ze ook tenten en caravans toestaan is het wel degelijk een camping. Voor de vele overwinteraars die elders op volle plaatsen stoten is dit uiteraard een mooie uitkomst. Je ziet er dan ook al vele campers staan met bijhorende kleine wagens om de boodschappen te doen. Want dat heb je hier wel nodig als je lang wil blijven. Er is in een straal van 5 km niets te vinden van supermarkt. Met de fiets is natuurlijk een optie, maar veel kan je dan niet meenemen. Wij wisten dit op voorhand en zijn dan ook aangekomen met een goed gevulde ijskast. 3 nachtjes hebben we hier genoten van de rust want als je wil chillen dan zit je hier zalig.
We hebben van Puntas de Calnegre een wandeling gemaakt langs de kust naar Playa de Percheles en terug. Adembenemend mooi. Een dag later hebben we de fiets genomen naar een camperplaats in de buurt van Ramonete. Nog meer afgelegen maar heel speciaal en mooi. Het koppel heeft ons wat uitleg gegeven en je zou voor de vriendelijkheid van de mensen alleen al hier een paar dagen komen logeren. Momenteel hebben we gepland om door te rijden naar het zuiden, maar als we terugkomen proberen we hier te stoppen. Een prachtige plaats als je wil onthaasten 🙂
We hebben onze driedaagse in Puntas de Calnegre afgesloten met een uitgebreide lunch in Bar Calnegre met zicht op de zee. Ons vast adres als we hier langskomen. Geen tralalala maar gewoon lekkere kost en het panoramisch zicht maakt van je goedkope wijn een edele drank die hemels smaakt 🙂
1 tot 5 november 2023
Granada
Granada stond al langer op ons to do lijstje en deze week is het dan eindelijk gelukt. We waren hier heel even in 2018 toen we met de wagen op doorreis waren naar Torremolinos. Moe van het autorijden zijn we hier een avondje/nacht gestopt. Veel hebben we toen niet gezien. Een paar straten rond het hotel in de Arabische wijk, een leuk terrasje en vroeg naar ons bed. Maar dat Granada meer te bieden had was toen al wel duidelijk.
We hebben ons nu geïnstalleerd op Camping Reina Isabel in La Zubia. Deze ligt iets buiten de stad maar de verbinding met de bus is supermakkelijk. Om ’s avonds terug te komen hebben we telkens een taxi genomen omdat het gewoon net iets comfortabeler is na een dineetje in de stad als je niet naar de bushalte moet lopen. Pure luxe, we know, maar soms vinden we dat dat moet kunnen 🙂
De camping is dik ok. De plaatsen zijn niet supergroot maar als je de stad gaat bezoeken ben je eigenlijk niet veel aanwezig en heb je niet zoveel plaats nodig. Ze hebben ook een klein winkeltje en een restaurant dat er leuk uitziet. Deze laatste niet geprobeerd omdat er meer dan voldoende aanbod was in het centrum. Het had zonde geweest om niet te genieten van lekker eten in de bruisende stad en te eten in het restaurant van de camping.
Het Alhambra stond initieel ook op het programma en ik dacht dat we op de camping aangekomen nog wel aan kaartjes konden geraken. Maar dat was redelijk onderschat. Noch op de camping, noch online konden we een ticket bemachtigen. Je kon enkel nog via een louche site aan 200 euro per persoon een last minute boeken maar zo gek zijn we natuurlijk ook niet. Een normaal ticket kost 29 euro en met gids zijn ze iets duurder maar het blijft allemaal mooi betaalbaar. Geen Alhambra dan maar en een goed excuus om hier later nog eens terug te komen.
We hebben drie dagen door de stad gekuierd en vielen van de ene oh in de andere. Granada heeft een prachtige historische binnenstad met indrukwekkende kerken, kathedraal, gebouwen, … Er is de Arabische wijk El Albaicin die aan de ene zijde vrij rustige straatjes heeft waar je zo kan verloren lopen en aan de andere kant winkel- en restaurant straatjes waar het bruist van het leven. Je hebt de indruk dat je hier in de souks van Tanger of een andere Marokkaanse stad loopt.
Nog hoger ligt de zigeuner en grottenwijk Sacromonte. Hier moet je blijkbaar vooral ’s avonds komen voor flamenco shows maar wij hebben een wandeling naar helemaal boven overdag gedaan. Absoluut de moeite en een prachtig uitzicht over de stad Granada vanaf het punt ‘Mirador Abadia del Sacromonte’. Het is even klimmen maar je wordt beloond 🙂
We hebben 3 dagen gewandeld zonder plan en ons telkens laten leiden door de sfeer van elk straatje of pleintje. Prachtige stad die we alleen maar kunnen aanraden.
5 tot 8 november 2023
Setenil de las Bodegas
Setenil de las Bodegas wilden we vorig jaar al doen toen we Ronda gingen verkennen. Maar de weergoden zaten niet mee en we wilden dit pittoreske dorp niet in de gietende regen bezoeken. Uitgesteld dus en dit jaar mee op ons lijstje gezet. Aangekomen op zondag op de camping El Nogalejo die op een kleine 2 km verwijderd ligt van het toeristische oord. Aangezien we verwittigd waren dat weekends te mijden zijn bleven we de zondag wat chillen op de camping. Maandagochtend waren we rond 10 u in het dorp en de eerste bus toeristen werd al afgezet. Voor de rest was het nog ‘redelijk’ rustig.
Het dorp zelf . . . indrukwekkend ? Ja zeker ! Maar we vonden het ook rommelig uitzien en dat is zeer moeilijk uit te leggen maar we hadden alle twee datzelfde gevoel. Het is een plaats die overwoekerd is met toeristen en ergens is dat logisch. Op elke plek ter wereld waar het mooi is vind je veel volk, maar soms stoort dat niet en hier stoorde het wel. We hebben redelijk wat stunts moeten uithalen om foto’s te nemen vooraleer de massa door de straatjes liep en soms moesten we veel geduld hebben om een mooie shot te maken maar na een 6 tal uur wandelen zijn we blij met het resultaat 🙂
Het is leuk om hier 1 dag rond te lopen maar we zijn niet omver geblazen.
Aangezien we hier morgen nog een dagje op de camping blijven (was reeds vooruitbetaald) hadden we een fietstocht gepland naar Olvera. Een pijnlijke pols (naweeën van de breuk) maakt dat we toch niet gaan fietsen. We maken van deze rustdag dan gebruik om de camper te poetsen. Ons huisje op wielen dat ons overal naartoe brengt verdient dat 🙂
Als we van Setenil de las Bodegas komen rijden we over Ronda richting Algeciras. Een prachtige route is over de A369. Het duurt iets langer maar het is de moeite om te genieten van de mooie sceneries. We hebben een klein stukje op video opgenomen.
8 tot 21 november 2023
Tarifa
En hier zijn we dan weer : Tarifa . . . We kunen het echt niet laten om naar Spanje te gaan en niet langs Tarifa te passeren. Het is als een vanzelfsprekendheid dat we hier stoppen. Het hart, het hoofd, de navi van onze camper . . . alles wijst in deze richting. In augustus toen Suzette haar pols brak hebben we nog gezegd dat we Tarifa dan misschien niet moesten doen, maar kijk, de pols is genezen en al gaat het fietsen nog niet altijd makkelijk wegens nog stijfheid en spierpijnen, dat is allemaal niet erg. Hier gewoon zijn is het belangrijkste.
Mensen die hier voor de eerste keer op mijn blog komen kan ik alleen maar doorverwijzen naar camperreizen/Tarifa 2019 – 2020-2021 enz….We hebben onze liefde voor de stad en streek uitvoerig beschreven en de superlatieven kunnen we niet blijven overtreffen.
We installeren ons op dezelfde camping Rio Jara, want we kennen het hier, het is de dichtste bij de stad en aan de overkant een leuk restaurant PachaMama. Voor de luxe moeten we het niet doen, maar de eerste camping die ‘luxueuzer’ is ligt op ongeveer 10 km van Tarifa en dat vinden we te ver. En we kunnen luxebeesten zijn, maar we kunnen ook best gelukkig zijn met weinig en om in Tarifa te zijn hebben we veel over.
Het is van 2019 geleden dat we vanuit Tarifa een uitstap hebben gemaakt naar Tanger en dat willen we graag doen 🙂
Daguitstap van Tarifa naar Tanger
In 2019 waren we voor de laatste keer in Tanger. Toen kwam er Covid en werd Marokko heel lang gesloten De dagelijkse overtochten van Europa naar Afrika werden stil gelegd en ik vermoed dat het in Tanger heel rustig was. De soeks waar men dagelijks toeristen probeert iets moois (of lelijk) te verkopen, de gidsen, de taxi’s . . . Ze zijn allemaal zonder werk gevallen. Uiteraard was het in Europa niet veel beter maar ik vermoed dat de toch niet al te rijke Marokkanen enorm geleden hebben tijdens de lockdowns.
Na de covid wilden we graag een dagje gaan maar we hadden ons paspoort niet bij. Met gewoon ID kan je wel mee in groepsreis maar niet individueel. Een groepsreis hadden we al gedaan en 1 keer is genoeg. Dus eerst terug even paspoort in orde maken en klaar. Ticketje geboekt met de FRS ferry. Beetje geschrokken van de prijs want het was een pak duurder geworden dan voor de pandemie. 71 euro per persoon, heen en terug. De trip op het water zelf duurt 50 minuten, maar je verliest natuurlijk altijd veel tijd met de douane controles in beide landen.
In Tanger aangekomen wilden we eerst naar de lokale markt waar groenten, fruit, kruiden, brood, vlees en vis in alle geuren en kleuren aan je voorbij komen. Het is een overdekte markt met smalle gangetjes waar je niet veel toeristen ziet maar het is wel ee belevenis om hier te komen. We nemen aan de haven een taxi en laten ons afzetten aan Place 9 avril. (Grand Socco). In éen van de zij-ingangetjes kom je in de overdekte markt. Een aanrader om hier wat rond te lopen. Van daaruit lopen we meestal richting Petit Socco. We laten ons verdwalen in de kleine straatjes en we laten ons af en toe ook verleiden om de verkopers na het roepen van ‘hey sister’, ‘lookie lookie’, ‘plaisir les yeux’ hun zin te geven en even hun fraaie winkel te bezoeken. Binnen geraken is piece of cake. Buiten geraken is des te moeilijker want ze willen allemaal verkopen natuurlijk en ze maken ‘good price for you’ maar soms moet je gewoon volharden en zeggen : nee merci 🙂
Van de Petit Socco om de hoek van Grand Café Central nemen we de Rue Almohades richting Café le Salon Bleu. Dit café restaurant is zalig gelegen en als je geluk hebt en helemaal boven op het dakterras een plaatsje vind heb je een adembenemend zicht. Tussen de Petit Socco en de Salon Bleu kan je je laten meevoeren in de Berber Tissage winkels. Een pracht van kleuren komen je hier tegemoet en het is bovendien een heel nette wijk van Tanger. Dag en nacht verschil in hygiene met de lokale markt van groenten en fruit.
’s middags hebben we een Tajine gegeten in een restaurant waar we toch ook weer even moesten volhouden wat we wilden. De ober bleef 5 minuten hardnekkig zeggen dat we een menu moesten nemen. Voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht aan X prijzen. Daar hadden we geen zin in. We wilden enkel een Tajine eten. Dat kon niet en dat ging niet. Toen we uiteindelijk vriendelijk maar kordaat zegden dat we dan liever ergens anders zouden gaan eten bracht hij direct een andere kaart ‘à la carte’ waar je wel Tajine kon eten. Op het einde bij de afrekening heeft hij nog maar eens gezegd dat ze dat normaal niet doen 🙂 Ze kunnen altijd proberen natuurlijk 🙂
Marokko is kijken, voelen en ruiken…zalig land. Ik was er 40 jaar geleden al met de auto (in goedkope hotellekes als jonge twintiger) en volgend jaar willen we een rondtoer met de camper doen. Maar tot het zover is : hier foto’s van een kleurrijk Tanger.
Met de fiets van Tarifa naar Punta Paloma
Het was al even geleden dat we nog in Punta Paloma geweest waren. Tijd om op de fiets te stappen en deze prachtige plek te bezoeken. In mei van dit jaar hadden we gezien dat ze bezig waren aan een fietspad tussen Punta Paloma en Bolonia. Dat was goed nieuws want als je voordien vanuit Tarifa naar Bolonia wilde fietsen moest je helemaal over de berg en dat was niet niks. We hebben het een aantal keer gedaan maar we vroegen ons toen al af waarom er langs de duinen geen pad liep binnendoor. Dat pad was er wel, maar absoluut niet toegankelijk voor de fiets. We hebben het éen keer geprobeerd maar na 100 meter zijn we gestopt. In het diepe zand was er geen beginnen aan om de banden vooruit te krijgen. Ook de fiets aan de hand was geen optie. Dus dat er nu gewerkt werd aan een fietspad klonk ons als muziek in de oren.
Ons eerste doel in Punta Paloma vandaag was dus om te gaan kijken hoever ze stonden. Al direct werden we teleurgeteld want er stond een groot bord dat je niet door kon/mocht. Iets later kwamen er nog fietsers aan en die vertelden ons dat het wel kon. Toch maar proberen dan. En ja hoor, het begon mooi…een prachtig aangelegd fietspad maar helaas in het midden nog niet helemaal af. Ze werken nog aan een bruggetje en je zou daar wel rond kunnen gaan, maar je stoort de werken toch. Het zal dus voor onze volgende vakantie zijn dat we helemaal kunnen doorsteken naar Bolonia maar het ziet er in elk geval heel mooi uit ! Een prachtig initiatief.
We zijn terug gekeerd naar Punta Paloma en zijn gestopt in Justito de Coppas, een lokaal restaurant dat er op het eerste zicht niet echt waw uitziet, maar je moet het proberen. Prachtig uitzicht, verser dan vers kan je het hier niet hebben. We waren hier al een paar keer en in een vorigblog heb ik al uitvoerig geschreven over deze belevenis. Een aanrader ! In het weekend best reserveren want hoe gewoontjes het er ook uitziet, het is wijd en zijd bekend.
Na een lunch met de nodige wijntjes tijd om even uit te rusten en dat hebben we gedaan aan een prachtig verlaten strandje. Ik vermoed dat je hier in de weekends over de koppen kan lopen want op de weg bove in Punta Paloma staat ook deze Playa aangeduid maar nu waren we er helemaal alleen. Prachtig ! De oceaan, Tarifa links en Marokko voor je uit, de golven die met een hypnotiserend geluid tegen de rotsen slagen . . . ik kan hier uren zitten. Maar het wordt vlug donker in november en we moesten nog terug fietsen tot op de camping dus net voor zonsondergang hebben we het strand achter ons gelaten. Gelukkig hebben we de beelden op ons netvlies gebrand en we hebben een paar mooie foto’s 🙂
Tarifa stad en omgeving
Fietsen lukt nog niet echt goed, dus we zijn iets minder actief met onze natuur-uitstapjes die we enkel met de fiets kunnen bereiken. Zo blijft Betis, Betijuelo, Torre Guadelmesi en nog een aantal andere pareltjes on hold staan voor een volgende vakantie. Wat we wel doen is wat kuieren in de oude stad, we bezoeken het Castillo El Guzman nog eens een keertje en we brengen een paar uur door op onze favoriete ‘chill’ plaats, het vogelobservatiepunt in Tarifa, met zicht op de Strait op Gibraltar en Marokko. Het bevindt zich op een plateau net boven de Colada de la Costa. Zalig vertoeven daar !
Onze dagelijkse avond uitstapjes vanop de camping naar het strand staan dit jaar ook niet op het programma. De brug die de verbinding maakt tussen camping en strand is ingestort. Er is een soort ‘overzetje’ gemakt van twee surfplanken met een palet er bovenop, maar je riskeert toch nat te worden. We hebben geen schrik van water, maar als het ’s avonds kouder is en je wil gewoon even van de zonsondergang genieten vinden we het toch geen leuk idee om in het water terecht te komen. De brug is al kapot van juli, we zijn ondertussen november. Het lijkt een moeilijke bevalling te worden. De gemeente Tarifa geeft geen toelating om de brug te repareren omdat ze 40 jaar geleden illegaal gebouwd zou geweest zijn. Dit zou dus wel eens een project van lange adem kunnen worden…Hopelijk komt er ooit een oplossing.
Tweede uitstapje van Tarifa naar Tanger
Omdat we het vorige week zo leuk vonden in Tanger hebben we nog een overzetje geboekt om nog wat rond te kuieren in Marokkaanse sferen. Het ging deze keer echter iets moeizamer dan de eerste keer. Toen we ’s morgens om half acht arriveerden in de haven stond er al aangekondigd dat de volgende vaart pas om 11 u was en niet om 9 u zoals gepland. De boot van 9 uur had een technisch mankement (de deur sloot niet goed af). We konden een andere dag kiezen of de boot van 11 nemen. Na wat overleg besloten we toch diezelfde dag te gaan en ook een latere boot terug te nemen naar Tarifa. Op die manier zou de tijd om rond te wandelen in Tanger hetzelfde blijven. De tickets worden aangepast en we gaan dan maar eerst ergens ontbijten. Als we iets na tien uur kunnen boarden en redelijk vooraan in de rij staan, komt er ineens een FRS stewardess zeggen dat de boot van 19 u niet zal varen en die van 21 u ook niet en dat we dus moeten terugkomen met die van 17 u. Dat vinden we uiteraard veel te vroeg. We verlaten de boarding rij, gaan terug met de dame achter de balie spreken en ons ongenoegen uiten over de retour trip en die zegt dat die van 21 u wel vaart…hm…wat is het nu…ja of neen…De collega’s praten in het Spaans onder elkaar maar ze verzekeren ons iets later dat we toch niet laatste boot kunnen nemen. We beslissen alsnog te vertrekken. Maar 100 % zekerheid zullen we pas hebben als we ’s avonds ook op ons bootje terug richting Tarifa zitten 🙂
We hebben een leuke dag in Tanger, we kennen de weg een beetje ondertussen en we kuieren ook wat rond in niet toeristische straatjes. Een compleet contrast met de toeristische zone. Maar overal en altijd heel vriendelijk en behulpzaam.
We kijken er al naar uit om volgend jaar met de camper het land te doorkruisen 🙂
Tarifa Sunset en dan weer afscheid
En dan wordt het stilaan tijd om Tarifa achter ons te laten en aan de terugreis te beginnen naar het noorden. Het is altijd een moeilijk moment want we zijn graag in Tarifa. Ook als we, door de polsblessure, minder fietsuitstappen konden doen vinden we het gewoon zalig om hier te vertoeven.
De voorlaatste avond gaan we nog eten in het restaurant PachaMama dat tegenover de camping ligt. Het zit bomvol en we vrezen voor een plaats. Er is nog een tafel vrij voor 6 personen maar we zijn slechts met 2. De eerste serveuse zegt ons al dat we zullen moeten wachten maar de andere die ons elke keer al bediende geeft ons direct de tafel van 6. Dat vinden we nu keilief van haar. We genieten van onze laatste PachaMama diner 🙂
De laatste avond willen we eindigen met een etentje in de stad maar wat blijkt ? De 4 of 5 restaurants die onze voorkeur hebben zijn allen gesloten op maandagavond of ze zijn met vakantie. Dan maar naar Restaurant El Patio dat behoort tot hotel La Residencia. Het is geen authentiek Spaans restaurant en het is niet goedkoop maar het is lekker eten. En dan . . . zijn we blij dat we voor El Patio gekozen hebben. We nemen als voorgerecht de Tataki van tonijn en het is voor ons de highlight van deze reis door Spanje. We komen in vele restaurants, we proeven heel veel verschillende gerechten, maar deze tataki is een streling voor de tong. Als we konden zouden we nog langer in Tarifa blijven, alleen al voor dit gerecht, maar helaas kan dat niet. We hebben gevraagd aan de serveuse om ervoor te zorgen dat het op de menu kaart blijft staan voor volgend jaar. Dit is de beste tonijn die we ooit hebben gegeten. Samen met een glaasje witte wijn was dit een mooie afsluiter van onze twee weken Tarifa.
21 tot 23 november 2023
Gibraltar
In 2019 waren we voor de eerste keer in Gibraltar en we wilden persé nog een keertje genieten van de prachtige sceneries vanop de Rock en ondergetekende wilde vooral ook nog eens terug voor de apen. Ik heb altijd een zwak gehad voor deze diertjes en ik zie ze graag bezig.
We hadden een leuke plaats aan de haven in La Linea dat te voet op 1 km van de grens met Gibraltar ligt.
De eerste namiddag zijn we met de fiets een paar labcaches gaan zoeken (zie onze geocache bestemmingen voor meer info) en bleven we dus onderaan de Rock. Het is niet ons favoriete gedeelte van Gibraltar. Het is druk, er is ontzettend veel verkeer en alles lijkt volgebouwd. We fietsten wel helemaal naar de zuidkant waar je een mooi zicht hebt op de baai en Marokko (al heb je dat zicht vanop heel The Rock als je naar boven stapt). Van de Zuidkant zijn we terug gefietst langs de oostkant. Deze is heel mooi om te fietsen en minder druk. Gelukkig is deze kant nog een beetje gespaard gebleven van de bouwpromotors en het toerisme.
De volgende ochtend hebben we aan de grens een taxi genomen tot éen van de grote ingangen tot de rock, Pillars of Hercules. Hier betaal je 18 pound per persoon waarmee je de hele dag kan rondwandelen op de Rock maar ook toegang krijgt tot de caves, the skywalk en andere ’toeristische punten’ die je passeert. De meeste mensen nemen een busje of een groepstaxi naar de top maar dat hebben we in 2019 niet gedaan en dat wilden we nu ook niet. Het enige voordeel van zo’n busje is dat je snel boven bent . . . voor de rest (naar onze mening) alleen maar nadelen. Je geniet minder want het gaat allemaal heel snel, de chauffeur stopt op de ‘important points’ waar je kan uitstappen en foto’s nemen. Dan moet je terug instappen en wordt je naar het volgende punt gebracht waar je weer fotootjes kan nemen. Wij doen het allemaal liever op ons tempo. Een pak vermoeiender uiteraard, maar wel eens te meer genieten. Voor mij persoonlijk ook een gezondheidsuitdaging. Met mijn COPD was ik benieuwd of ik nog te voet naar boven kon. Het was puffen en blazen en regelmatig even stoppen, maar we hebben de top bereikt ! Zalig moment.
Het is uiterard een toeristische plek, maar de sceneries zijn verbluffend mooi en de aapjes zijn fantastisch om bezig te zien. Al zijn ze niet altijd even lief voor elkaar. Er zijn rivaliserende families en we waren getuige van ‘ambras’ tussen twee families. Daar wil je zeker niet tussen komen. Voor de rest zijn ze schattig en bijzonder intelligent. Bij ons sprong er een op de rugzak (eigen schuld, we hadden een cake-je vast) en die deed zonder problemen de rits open, haalde de fleece eruit en ging op zoek naar wat lekkers. Na een tijdje gaf hij het op en ging weer verder.
We hadden een fantastische dag op de Rock en toen we s avonds met pijnlijke kuiten en spieren terug beneden kwamen hebben we nog heerlijk gegeten in restaurant Latino’s op Casemates Square. Goede keuken voor Britse normen 🙂
Het blijft een beetje een rare sfeer op Gibraltar. Je bent in Spanje en toch weer niet. Het is ook de enige grensovergang in Europa die ik ken waar je gecontroleerd wordt. En af en toe doen ze echt moeilijk en worden alle grensgangers gecontroleerd Honderden scooters en fietsers staan dan aan te schuiven aan de grens en te toeteren uit protest omdat het niet vooruit gaat. Beetje absurd allemaal. Van mij mag het morgen terug van Spanje zijn, al zullen de Britten dat niet graag horen. Zij hebben het kleine stukje land begin 1700 veroverd en zijn niet van plan om dit af te staan.
23 tot 24 november 2023
Tarifa (even zot doen en een dagje terug naar Tarifa)
Na twee dagen Gibraltar moesten we eigenlijk verder reizen naar het noorden, maar we misten Tarifa en we hadden enorm veel goesting om nog eens de Tataki van tonijn te eten. 47 km terug rijden…daar moet je het niet voor laten. Dus reden we de 23ste terug richting Tarifa . . . moet kunnen. We gingen voor éen nachtje niet terug op de camping staan maar probeerden voor de eerste keer de Area Autocaravanas in de stad zelf. Basic maar dik ok. Je betaalt 8 euro (zonder stroom) en je bent wel op loopafstand van de stad.
Op deze camperplaats hebben we nog vrienden ontmoet waarmee we ’s avonds onze overheerlijke tataki zijn gaan eten. Een zalige avond met de nodige glaasjes wijn en gewoon bangelijk leuk om toch nog even terug te zijn in onze ‘place to be’ 🙂
24 tot 26 november 2023
Olvera
Over Olvera hadden we ons laten vertellen dat we er zeker eens moesten langsgaan. Het dorp is ontstaan rond het Moorse kasteel uit de 12de eeuw van waar je een prachtig zicht hebt op de witte straatjes en de indrukwekkende sceneries in de verte.
Toen wij er waren lag de mooie straat die naar boven gaat voor kerk en kasteel te bereiken helemaal open. Maar eens boven geniet je wel van heel veel schoonheid. We waren redelijk kort in Olvera en hebben dus niet de tijd gehad om in de kleine straatjes te gaan verdwalen. We wilden immers ook nog een stuk van de Via Verde de la Sierra fietsen. Met zijn totale lengte van 36 km wisten we dat dat vandaag niet zou lukken. We hebben ongeveer 15 km gefietst en dan terug gekeerd. De Via Verde gaat van Olvera tot Puerto Serrano en terwijl je fietst geniet je van prachtige landschappen. Een aanrader !
26 tot 27 november
Los Narejos (Los Alcazares)
Na onze stop in Olvera willen we nu toch wat kilometers doen richting Noorden. We stoppen een eerste keer in Los Narejos op de gelijknamige camperplaats. We waren hier al eerder omdat we in de buurt veel geocaches gezocht hebben. Het is een camperplaats waar vele overwinteraars komen maar er was gelukkig nog plaats. Netjes, niet duur, alle comfort en bovendien een goed restaurant op de plaats zelf. Als tussenstop is dit ideaal 🙂
’s morgens om 8 uur hier vertrokken om weer wat dichter naar het Noorden te rijden.
27 tot 30 november 2023
Cambrils
Over Cambrils hadden we al veel gehoord maar nog nooit gestopt. Daar hebben we dan nu verandering in gebracht. We hebben ons geïnstalleerd op Camping La Llosa. We zijn eind november als we hier arriveren en dat heeft natuurlijk een invloed op de sfeer. Het is koud en winderig, het zwembad en restaurant zijn al dicht en de werkmannen zijn overal de bomen aan het kappen (veel lawaai dus). Maar wij vinden het allemaal best ok want uiteindelijk zijn we overdag niet veel op de camping. De plaatsen zijn een beetje krap en alle campers staan ‘schuin’ geparkeerd. Maar ook dat stoort ons niet echt omdat we sowieso geen langblijvers zijn. Binnen 3 dagen reizen we weer verder.
Cambrils zelf proberen we de eerste avond een beetje te ontdekken en we willen graag iets gaan eten. Maar het is maandag en het is november. We zien dat er heel veel restaurants zijn, maar op twee na zijn ze allemaal dicht aan de haven. Ook de winkelstraatjes liggen er redelijk verlaten bij.
Waarschijnlijk leeft het hier in de weekends nog iets meer maar de grote drukte vind wellicht plaats vanaf de lente.
We fietsen ook even tot in Salou voor een aantal caches te zoeken.
Noch Cambrils noch Salou kan ons echt bekoren. Het zullen best leuke badplaatsen zijn maar we zijn niet ‘geraakt’. Een dag later fietsen we naar Montbrio del Camp waar we vooral willen gaan geocachen. Het is een mooi binnenlands dorpje met een aantal leuke oude straatjes en mooie gebouwen en kerken.
Cambrils zal voor ons een ‘doorreis’ plaats blijven, niet meer en niet minder.
30 november tot 3 december 2023
's Agaro
We sluiten onze reis Spanje af in ’s Agaro. We zijn er begonnen en we eindigen er. We komen hier graag om verschillende redenen. De schoonheid van de Costa Brava blijft boeien. De Cami’s die je kan wandelen tussen de rotsen met zicht op de zee zijn prachtig. Het centrum van de streek is Platja d’Aro met zijn leuke winkels en goede restaurants. En bovendien is het éen van de weinige plaatsen in het noorden waar het echt leeft in de winter. Heel veel badplaatsen zijn redelijk dood maar Platja d’Aro heeft sfeer en het is er lekker druk maar niet overdreven. Kortom, voor ons altijd de perfecte afsluiter van een zalige trip doorheen Spanje. We stonden weer bij Anna en Adolfo op Area de Autocaravanna ’s Agaro. Zoals eerder reeds gezegd geen grote luxe maar meer dan voldoende voor wat wij zoeken. En Anna en haar man zijn de vriendelijkheid zelve. We komen hier graag en kunnen altijd ons vaste plekje reserveren.
En dan is het tijd om Spanje achter ons te laten en met heel veel tegenzin terug naar het noorden te rijden. Natuurlijk mogen we niet klagen maar we merken dat het steeds moeilijker wordt om dit mooie land te verlaten. Zeker in deze periode…Het is koud en het sneeuwt in Bollendorf en hier lopen we overdag nog in T-shirt. Wat een contrast.
Als we op 3 december vertrekken rijden we in éen stuk door tot voorbij Lyon. We stoppen nog een nachte op een Camping Car Park in Villié Morgon en op 4 december tijden we de laatste 500 km naar huis.
We hebben op deze reis weer fantastische mensen ontmoet, we hebben nieuwe leuke plekken ontdekt en we hebben onze geliefde plekjes terug opgezocht. We hebben gewandeld, gefietst, lekker gegeten en gedronken, soms ook helemaal niets gedaan maar elke dag genoten en dankbaar dat we dit kunnen doen.
We gaan nu eerst even thuis een beetje onderhoud doen van het huis en onszelf (dat moet ook af en toe gebeuren), Kerstmis vieren en dan terug plannen voor de volgende reis !
Tot binnenkort 🙂
