Geocachers on Tour
Spanje 2021
Van 11 september tot 25 oktober zijn we met onze camper door Spanje getrokken. We hebben spectaculaire plaatsen ontdekt dankzij het geocachen al hebben we dit jaar minder smileys op de kaart kunnen zetten. Soms hebben we een volledige dag nodig gehad om 1 cache te loggen . . . maar dat was altijd de moeite. We hebben dit jaar ook caches gevonden waar we de voorbije jaren tevergeefs achter gezocht hebben en dat was telkens een hoera hoera gevoel 🙂
We hebben onderweg prachtige foto’s genomen en de meesten daarvan staan in onze sectie camperreizen. Als u graag de volledige foto-reportage wil zien, neem dan een kijkje bij Camperreizen Spanje 2021.
De caches die we gezocht en gevonden hebben krijgen hieronder een plaatsje.
Tarifa - Punta Paloma - Betis
Van Tarifa naar Punta Paloma en Betis. Het was een serieuze uitdaging en dat wisten we op voorhand. Er waren een aantal caches die we daar wilden zoeken maar of we er gingen geraken was nog af te wachten.
De eerste twee waren in Betis, een klein gehucht in de driehoek tussen Punta Paloma en Bolonia. Na een onnoemelijk zware klim kwamen we in Betis aan en gingen we op zoek naar de cache Betis en de cache Betis Thumbs. De eerste hebben we redelijk snel kunnen vinden maar de tweede was niet voor ons weggelegd vandaag. We hebben heel lang gezocht tussen de rotsblokken (waarvan ze denken dat het heel oude graven zijn) maar de cache wilde zich niet laten zien.
Maar ons eigenlijke doel was eigenlijk El Tesoro del Canon die tussen Betis en Punta Paloma ligt. Op onze Garmin Gps hadden we een route uitgestippeld in de hoop daar met de fiets te geraken, maar helaas werden we gestopt door een grote omheining van het voormalig militair domein. Beetje raar want op vele plaatsen aan de Spaanse kustlijn heb je militaire domeinen maar meestal kan je er gewoon door. Hier dus duidelijk niet en te voet had het wel gelukt, maar we wilden onze fietsen niet aan de omheining laten staan en ze voor meer dan een uur achterlaten.Spijtig, want we waren er van overtuigd dat het zicht op Afrika enerzijds en op Tarifa anderzijds zeer indrukwekkend zou zijn.
Een dag later zijn we terug naar Punta Paloma gefietst en hebben we een route uitgezocht die niet gebarricadeerd was door de militairen. Maar na enkele meters liep het al mis. De zandige ondergrond maakte het onmogelijk om hier met de fiets te klimmen, zelfs niet met de fiets aan de hand. We kwamen voor geen meter vooruit. Maar het was een lucky day voor ons want daar, in de middle of nowhere, botsten we op een vrouw die hier in alle eenzaamheid woonde met haar zoon en die voorstelde om onze fietsen bij haar te stallen, te voet naar het kanon te gaan en onze fietsen later weer op te pikken. Fantastisch dat er nog lieve en gastvrije mensen bestaan. Onze fietsen stonden veilig en werden zelfs bewaakt door twee superlieve honden. Te voet zijn we dan eindelijk aan het kanon geraakt en ook de cache was snel gevonden. De omgeving is prachtig, het kanon indrukwekkend en de vergezichten zijn adembenemend mooi. Het was een hele opgave om hier in de regio twee caches te vinden, maar ze waren het meer dan waard.
Mazarron omgeving
In oktober stonden we een week op Camping Playa de Mazarron in Bolnuevo en na een paar dagen chill, boekje lezen en strand begon het weer te kriebelen. Iemand had ons verteld over Bateria de Castillitos en Bateria de El Jorel, oude forten die echt de moeite zijn om te bezoeken. Indrukwekkende vergezichten werden ons beloofd en last but not least, er lag een cache . . . weliswaar slechts ene, maar goed . . . het gaf ons toch een extra stimulans om zo ver te fietsen. Want vanuit Bolnuevo was het meer dan 25 km waarvan de laatste 10 km een serieuze uitdaging vormden. Toen we aan de klim begonnen hebben we meerdere keren gezegd : “we gaan er niet geraken” . . . Maar we zijn blijven trappen en zweten en zwoegen en uiteindelijk hebben we ons doel bereikt.
Er zijn twee bateria’s en er is éen cache. Maar naast die cache wil ik toch ook een aantal foto’s plaatsen van de weg ernaartoe en de twee forten waarvan de eerste, bateria de Castillitos, net een sprookjeskasteel is. Voor de volledige foto-reportage verwijs ik u weer door naar onze camperreizen, Spanje 2021.
Net voor de eerste Bateria hebben we onze fietsen op slot gezet en de rest te voet gedaan. Het is van daaruit nog zo’n 900 meter naar Bateria El Jorel. De cache zelf is niet zo moeilijk te vinden al zijn de coördinaten niet heel correct. Maar wat een zicht heb je daar . . . ik kan het iedereen aanbevelen. Het is werkelijk een must see. De meeste mensen doen de steile helling met de wagen maar wij hebben de hele weg met de fiets afgelegd. Een zware onderneming maar de beelden die je onderweg mee krijgt maken alles goed.
Isla de Tabarca (Santa Pola)
Op het kleine Spaanse eilandje Isla de Tabarca liggen een aantal caches en het leek ons een leuk idee om hier al de caches om te zetten in een smiley. Met een bootje vertrokken we vanuit Santa Pola voor een dagtrip. De 7 caches die het eiland rijk is hebben we zonder moeite kunnen vinden. Het oostelijke deel is redelijk verlaten en heeft een kerkhof en een vuurtoren en nog wat restanten van andere gebouwen. De westzijde is de bewoonde kant al zijn er nog maar een 50-tal residenten. De rest komt en gaat elke dag voor het uitbaten van de toch redelijk vele restaurantjes die de massa toeristen moet content stellen.
Calonge - s'Agaro - Castell d'Aro - Santa Christina d'Aro - Sant Feliu de Guixols
Onze laatste bestemming in Spanje is Calonge en omgeving. We willen een paar nieuwe cache toertjes doen met de fiets maar vooral willen we een reeks vervolledigen waar we al enkele jaren mee bezig zijn. De moeilijkheden van deze miniserie zijn allemaal 4 of 5 en er is zelfs 1 cache die vlak aan de camping ligt die we na 3 jaar nog steeds niet gevonden hebben. We zijn nu vastberaden om niet naar huis te gaan vooraleer we deze kunnen omzetten in een smiley . . . riskant dus . . . want we hebben op die plaats al elke millimeter onderzocht en we kunnen niets vinden.
Het gaat om de reeks van owner Llampec ‘Fent un Tomb‘. Van de nummer 7 hebben we ondertussen grijze haren gekregen en door hulp op afstand van een andere geocacher hebben we dit jaar het logbook kunnen tekenen. Maar eerlijk is eerlijk : zonder hulp hadden we deze nooit gevonden.
De anderen van de reeks die nog ontbraken hebben we dit jaar ook gevonden maar sommigen waren echt heel moeilijk. Als je ze dan vindt is het ‘wow’ gevoel natuurlijk van een hoog gehalte, zeker als je er éen vindt die een DNF gemiddelde heeft van meer dan 80 %.
We hebben ook nog een nieuw rondje gedaan in tussen Castel d’Aro en Santa Christina d’Aro, Descarrilat en in de bovenwijken van Calonge hebben we een deel van een Mystery tour gedaan. Deze laatste bestond niet uit raadsels maar je moest aan een aantal voorwaarden voldoen volgens je statistieken. Deze caches zijn ooit gelegd naar aanleiding van een event in 2014 maar ze zijn niet onderhouden en dat is zeer spijtig. Dan worden ze beter gearchiveerd.
Niettegenstaande we in deze streek al regelmatig op geocache toer waren hebben we ook dit jaar weer een aantal plekjes ontdekt die de moeite waren. Dankzij deze ongelooflijke hobby krijgen we zoveels moois te zien. . . ik kan me mijn leven niet meer voorstellen zonder geocaching.
