Always on the Road

Marokko 2024

Marokko met de camper

In 1987 en 1989 ben ik twee keer met de wagen en mijn toenmalige vriendje naar Marokko gereisd. Geen voorbereidingen, geen internet en gewoon met de auto en een landkaart van dorp naar dorp of stad naar stad gereden.  Ik heb er alleen maar mooie herinneringen aan.
Sinds 2012 bezoeken we regelmatig Tarifa in het zuiden van Spanje en zijn we al een paar keer op en af gereisd voor 1 dagje naar Tanger. Nog altijd heerlijk vertoeven en ook Suzette vindt de Marokkaanse cultuur boeiend en wil er ook graag wat langer vertoeven.
We hebben dit jaar besloten om met de camper de oversteek te maken en het land rond te trekken. Vandaag hebben we uiteraard internet, we hebben veel informatie waar we terecht kunnen op campings en camperplaatsen maar voor de rest willen we ons toch laten verrassen. Ik wil een aantal plaatsen terug bezoeken die ik bijna 40 jaar geleden reeds gezien heb en voor de rest : go with the flow.
Vertrek : voorzien midden september 2024

26 september 2024
Algeciras - Tanger Med

Iets later dan gepland wegens motorproblemen (adblue die foutmeldingen gaf) zijn we dan toch eindelijk klaar voor de oversteek met onze camper van Algeciras naar Tanger Med. Tickets hebben we gisteren gekocht bij Carlos, een begrip voor camperaars die naar Marokko reizen. Niettegenstaande je vanaf midden Spanje op de autostrade al regelmatig kantoortjes ziet waar je tickets kan kopen noemt iedereen slechts 1 naam : Carlos. Zijn reisbureau is gevestigd in Los Barros/Algeciras en garandeert de goedkoopste tickets. Wij betaalde ons open ticket 270 heen en terug. Met een ‘open ticket’ wordt bedoeld dat je niet afhankelijk bent van een vaste datum en/of tijdstip.
De ontvangst is schitterend. Van zodra wij halt hielden voor zijn deur om even te bekijken waar we konden parkeren (eigenlijk nergens) komt het oude mannetje naar buiten gewandeld, vraagt of je naar Marokko wil, schudt je de hand en zegt dat je ‘hier’ even kan parkeren. Eens binnen wordt de job opgesplitst tussen een bediende (kleinzoon ?) en hijzelf. Tickets kopen, dirhams wisselen, een sim kaartje aanschaffen,  het kan allemaal. Heel vriendelijke ontvangst en top service. Via Whatsapp sturen ze je de locatie waar je moet inschepen.  We konden ook in de buurt blijven slapen (parking Mercadona, Lidl, Leroy Merlin, ze staan overal), maar aangezien wij graag nog even een avondje naar Tarifa wilden en toch ook nog even onze toilet wilden lozen alvorens op de boot te gaan zijn we naar onze lievelingsstad gereden, slechts 20 km verderop).
Vanmorgen heel vroeg vertrokken en om 7 u stonden we klaar om te boarden. In Spanje heel snel door de papierhandel, in Marokko duurt het iets langer. Na de diverse paspoortcontroles rij je naar de scanner waar je heel dicht op elkaar moet staan … millimeterwerk . Daarna volgt nog een gesprek met een andere politieagent die heel beleefd vraagt of hij in de camper mag komen. Natuurlijk zeg je ja lol. Ik denk dat hij met een neen niet gediend is.
Paar kastjes open maken, hij stelt wat vragen en vroeg ook of we drones of wapens bij hadden. Heb gezegd dat mijn keukenmessen de enige wapens waren. Alles heel correct en heel vriendelijk afgehandeld.
Iets verder door nog een simkaartje gekocht en dan op weg naar Asilah.
40 jaar geleden was ik hier ook al, zonder camper, zonder internet, met enkel een landkaart en een klein boekje : ‘Reizen door Marokko’. Blij dat ik hier terug ben 

26 tot 28 september 2024
Asilah

Onze eerste stop in Marokko is Asilah. Een klein stadje aan de Atlantische oceaan ten zuiden van Tanger. Het is vooral bekend om zijn mooi gekleurde medina. We hebben er leuke foto’s kunnen maken, maar we zijn ook de andere straten ingetrokken waar je de echte locals ziet en het normale leven verder weg van het toerisme.
Er zijn twee campings die vlak naast elkaar liggen en die qua ‘comfort’ (of het gebrek eraan lol) aan elkaar gelijk zijn. Voor ons maakt het niet uit want toilet en douche hebben we aan boord. Voor mensen die afhankelijk zijn van het camping sanitair zou ik zeggen : een donkere bril opzetten en op de tanden bijten 😊 Het heeft ons niet verbaasd, want we weten al lang dat hygiëne nu eenmaal een iets andere betekenis heeft bij ons dan in deze landen. Wel heel vriendelijke ontvangst aan de receptie. Prijs per nacht inclusief stroom op camping Echrigui : 10 euro. Op 20 minuutjes wandelen ben je in de Medina.
De eerste avond hebben we gegeten in een ietwat toeristisch restaurant omdat we zagen dat ze er ook wijn serveerden, want voor Marokko niet evident is. Maar eigenlijk hadden we later spijt van deze beslissing. De tourist traps zijn gewoon niet waw van kwaliteit. Vandaag hebben we gegeten in een lokaal restaurant Dar Al Maghrebia. Superlekker, fantastische bediening en een factuur om blij van te worden. We weten dat Marokko goedkoop is maar het blijft toch wennen als je de rekening krijgt. We betaalden 165 Dirham (16,50 euro) voor een grote fles bruiswater, een koffie, thee, tajine met vlees en Tajine met kip en nog twee dessertkoekjes. En dat was dan wat ze noemen een ‘duurder’ restaurant 😊
We hebben vandaag een rondleiding gekregen van een politieman in het justitie-gebouw van Asilah maar we moesten plechtig beloven om geen foto’s te nemen. Dat hebben we dan uiteraard ook gerespecteerd. We vonden het al heel lief dat hij ons binnen liet nadat we aan de ingang gevraagd hadden wat voor soort gebouw het was.
Voor diegenen die ons al langer volgen : we hebben voldoende martini aan boord om een paar weken te kunnen overleven 😃 We zijn erin geslaagd om dat goed binnen te smokkelen 😁
 

28 tot 29 september 2024
Larache

Vanmorgen in Asilah vertrokken en een goei 40 km later al terug gestopt in Larache op camperplaats ‘Aire de repos de Larache’. Aan de ingang staat nog een oud bord ‘Camping Aljalia’ maar het oude bord is het enige bewijs dat hier vroeger een camping was. Er is nu vooraan een soort café/restaurant/verzamelplaats voor locals en achteraan is de camperplaats. Eenvoudig, geen tralala, maar voor 70 dirham (of 50 als je geen stroom wil) mag een mens niet klagen.
Met een taxi rij je voor 10 dirham naar het oude stadscentrum. Wij lieten ons afzetten op Place d’Espagne om van daaruit te voet op verkenning te gaan. 4,5 km taxi voor 1 euro…het blijft verbazingwekkend 😊
Het oude stadscentrum was een compleet contrast met het mooie Asilah. Ik was 40 jaar geleden ook al in Larache en daarom wilden we hier toch even stoppen maar er waren toch wat dingen veranderd. Het fort is gesloten voor bezoekers en de bootjes die je vroeger vanuit de haven naar de overkant aan een strandje brachten zijn er ook niet meer (volgens de uitleg van een local omdat ze op de roeibootjes teveel mensen tegelijk meenamen en er een paar jaar geleden enkele verdronken zijn). Je kan nu nog alleen op het strand geraken met een auto of bus maar dan moet je wel 7 km rondrijden.
De oude binnenstad oogt heel arm maar ook dat is Marokko en dat willen we eveneens laten zien. De foto’s zijn getuige van armoede en verval maar het bruist wel van het leven.
We wandelen na het oude stadscentrum nog even tot aan de vissershaven maar twee politiemannen verbieden ons vriendelijk doch kordaat de ingang. Enkel de vissers mogen hier binnen. Spijtig want we hadden graag wat foto’s genomen van het kleurrijke leven van de vissers met hun bootjes.
Met de taxi rijden we terug naar de camperplaats en morgen gaan we verder richting Kenitra.

29 tot 30/9/2024
Mehdia Kenitra

Vandaag slechts éen enkele foto want onze stop in Mehdia/Kenitra was zo teleurstellend dat fotograferen niet aan de orde was 😊
Na Larache staat eigenlijk Safi op het programma voor de pottenbakkerijen. Maar het is nog een redelijke afstand, dus we beslissen deze ochtend om naar Mehdia te rijden. Er zou een mooie camping zijn met dito zwembad en omdat we al wat kilometers in de benen hebben lijkt ons een zwempartijtje voor de spieren een goei zaak …
In de reviews stonden al wel wat mindere dingen zoals ‘vergane glorie’, vuil, niet meer wat het was enz… maar positief als wij zijn wilden we het toch een kans geven.
Wel, die paar mindere reviews hadden groot gelijk. Waarschijnlijk was deze camping ooit wel de moeite maar vandaag is het een trieste boel. En het zwembad ziet er mooi uit van ver maar is eigenlijk ingenomen door de meeuwen. En van dichtbij is dat ook te zien…dan maar niet gaan zwemmen ☹
Niet getreurd, we gaan iets eten aan Mehdia beach. In het eerste restaurant dat we kiezen gaat er blijkbaar iets mis met onze bestelling. We krijgen onze drankjes pas na 1 uur (mijn tong was al helemaal uitgedroogd) en het eten kwam helemaal niet…Toen we na nog een half uur zagen dat iedereen in dat restaurant zijn eten had behalve wij zijn we rechtgestaan, drankjes betaald en vertrokken.
Tweede restaurant werden we verwelkomd door Fatima die ons hemel op aarde beloofde. Twee tajines met kip aub. Wat we later geserveerd kregen was een magere kippebil met friet erover gekapt in een tajine kom. De kom was het enige authentieke. En net toen we ons eten kregen stapte éen van de serveuses met haar sandaaltjes in een pas gelegde kakje van een zwervershond. Smakelijk was het allemaal niet.
We blijven vanavond in ons camperke met een Martini van het huis en een tagliatelli met tomatensaus à la Suzette. Met een lekker wijntje erbij gaat ons dat goed smaken 😊

30 september tot 1 oktober 2024
Mohammedia

Marokko, een land van uitersten.
Vandaag zijn we, als tussenstop naar Safi, gestopt in Mohammedia, Camping l’Ocean Bleu. Gelegen pal aan de Atlantische kust op ongeveer 8 km van het oude centrum.
Een taxi heeft ons tot aan de Kasbah gereden vanwaar we daarna te voet naar de souk Joutia gingen. Dat is een zeer lokale markt waar we waarschijnlijk de enige niet Marokkanen waren 🙂 Onvoorstelbaar wat ze hier allemaal verkopen en hoe het gepresenteerd wordt 🙂
Na een paar uur hier rond gekuierd te hebben belandden we in het beste restaurant van Mohammedia…een compleet contrast met de medina.
Restaurant Le Port heeft ons verwend van A tot Z en ja, ze hadden witte martini en ja, ze hadden wijn. Een witte Chardonnay uit Meknes. Het heeft gesmaakt, het was gezellig en een taxi bracht ons veilig terug naar de camping….afin…veilig.. hier een taxi nemen is een uitdaging…ze willen zoveel mogelijk ritjes maken per dag en snorren daardoor als gekken door het centrum. Maar we zijn veilig en wel terug in ons camperke.

1 tot 2 oktober 2024
Oualidia

Vanmorgen vertrokken in Mohammedia en tijdens een stop om te tanken hebben we van drie Berbervrouwen brood en eieren gekocht. De ene had wit brood, de ander grof en de derde had hard gekookte eitjes. Ze waren wreed content met onze dirhams en ze bleven maar babbelen in hun Berbertaal en wij maar knikken en lachen…wat ze gezegd hebben gaan we nooit weten 😃
Daarna zijn we gestrand in Oualidia waar we ons op Camping Laguna geïnstalleerd hebben. Hier hebben we de rest van de dag een beetje de toerist uitgehangen aan de Atlantische Oceaan. We hebben ook in de buurt daar iets gegeten en topkwaliteit was dat zeker niet. Tajine en couscous waren niet te krijgen (niettegenstaande het op de kaart stond) en dan vraag je je af : De twee meest typische gerechten van Marokko zijn niet te krijgen in een Marokkaans restaurant ? Typisch wel dat waar toeristen zijn de restaurants toch van mindere kwaliteit zijn en bovendien een pak duurder dan de lokale restaurants…
Morgen staat Safi op het programma maar we hebben schrik dat dat niet gaat lukken. De enige camping in Safi zou sinds kort niet meer bestaan. We hebben vandaag twee Fransen gesproken die er deze week voor een gesloten poort stonden. Er verschijnen al jaren slechte reviews over deze plaats maar dat vinden we niet erg want we hebben zelf alles aan boord. Maar we moeten wel binnen geraken natuurlijk. Een alternatief in Safi hebben we niet gevonden.
We gaan morgen in elk geval tot daar rijden en kijken….let’s cross fingers 🙂

2 tot 3 oktober 2024
Safi

Vanmorgen zijn we dan toch kunnen landen in Safi op de camping die volgens velen niet meer bestaat en volgens alle reviews de meest slechte camperplaats van Marokko is. Het eerste kunnen we al ontkrachten want ze bestaat nog wel degelijk maar ze ziet eruit als gesloten als je aankomt. Twee poorten die gesloten zijn . . . en dan ineens een politieman die uit zijn hokje komt vanop het terrein en teken doet dat de poort open kan. We rijden binnen en maken een praatje met de supervriendelijke agent die zegt dat we een plaatsje kunnen kiezen en dat de eigenaar later zal komen om te ontvangen. De eigenaar is ook de vriendelijkheid zelve. De rest van de reviews is terecht Het sanitair gebouw is compleet te mijden en het lijkt alsof hier in jaren echt niks meer gebeurd is qua onderhoud. Maar goed, die luxe hebben we allemaal niet nodig want we hebben alles aan boord. Voor diegenen die dat niet hebben is deze plaats niet geschikt. Voor 8 dirham (dat is 80 cent) 🙄rijdt de taxi ons naar ‘la colline des potiers’. Safi is de stad van de pottenbakkers en het is fascinerend om het werkproces live te kunnen zien. De werkomstandigheden van deze mensen zou in België compleet in tegenspraak zijn met de arbeidsinspectie maar hier is iedereen gemoedelijk (en vriendelijk) aan het werk. Na de rondleiding zijn we nog even door de souks gewandeld en hebben we een superlekkere tajine gegeten in een lokaal restaurant dat vroeger, zo vertelde de eigenaar ons, dienst deed als tribunaal. Daarna wilden we nog naar de vissershaven maar we werden gestopt door de politie die teken deed naar onze fototoestellen. Verboden in de haven foto’s te nemen. Aangezien het snikheet was en we zonder foto’s niet zo gemotiveerd waren zijn we een doucheke gaan nemen op de camping … in onze eigen camper weliswaar 🙂

Onderweg tussen Oualidia en Safi

De pottenbakkers in Safi

3 tot 5 oktober 2024
Ounagha/Essaouira

Vanmorgen werden we op de camping in Ounagha opgepikt door een taxi die ons tot in Essaouira bracht. Het is een ritje van iets meer dan 20 km en kost heen en terug 20 euro. Echt leuk is zo’n ritje niet voor mij want de manier waarop die gasten rijden is niet echt goed voor mijn hart 🙂 Blij dus dat we veilig werden afgezet aan de haven in Essaouira al moesten we ‘s avonds natuurlijk nog terug, maar ook dat heb ik overleefd 🙂
Het was 40 jaar geleden dat ik hier nog was en buiten het feit dat het toerisme heel fel is toegenomen en dus druk druk druk was het allemaal nog herkenbaar.
Wat ons wel opviel was dat er hier in Essaouira veel meer bedelaars waren dan op de andere plaatsen die we al bezocht hadden…ze hebben waarschijnlijk ook de weg gevonden naar de toeristische trekpleisters. 
We hebben genoten van de prachtige kleuren die de straatjes versieren en we hebben hier onze 11000ste geocache gevonden.
Aangezien het vandaag werelddierendag is kunnen uiteraard de diertjes ook niet ontbreken. Ze zijn talrijk aanwezig op onze foto’s 😊

Onderweg tussen Safi en Ounagha

Essaouira
Facebook Instagram