Always on the Road
Frankrijk 2023
Maart 2023
Frankrijk als doorreis naar Spanje
Op 1 maart vertrekken we in Bollendorf richting Spanje. We zijn 3 maanden thuis geweest en het kriebelt al even. Maar door vele thuiswerken en dokters/tandarts-bezoeken werd de startdatum af en toe naar voor geschoven.
Op 1 maart zijn we echt niet meer te stoppen. Bedoeling is op een rustig tempo doorheen Frankrijk te reizen, hier en daar nog een mooi dorpje mee te pikken en wat geocaches te zoeken en daarna in España zowel binnenland als kust te verkennen (en herkennen).
Onze eerste stop in Frankijk is Mirecourt. We waren hier ook al in November tijdens de retour-rit en het is een aangename plaats om een nachtje te verblijven. Voor onze volgende stop willen we eerst nog lans een pittoresk dorpje rijden waar we een labcache kunnen doen en daarna willen we overnachten in St Trivier de Courtes maar zover komen we helaas niet. Net voorbij Dijon merken we dat de ijskast het niet meer doet op 12V. Raar, want er komt wel stroom binnen als we rijden. We stoppen en checken de zekering. Oeps…niet zo’n leuke vaststelling. De zekering is compleet doorgesmolten. We nemen contact op met het bedrijf dat onze camper geupgraded heeft met zonnepaneel en lithium batterij want we hebben meer vertrouwen in hen dan in onze camperdealer. Niettegenstaande we op 600km afstand zijn van Wommelgem (waar zij gevestigd zijn) raden ze ons toch aan om de reis te onderbreken en eerst bij hen langs te komen. Zij kunnen het fixen (maar ook controleren of er niks ergs onderliggend aan de hand is) en we kunnen daarna zorgeloos reizen. We rijden dus terug naar het noorden richting Wommelgem en stoppen nog eerst in Couvin (Belgie) bij Brasserie Les Fagnes. Je kan er gratis overnachten op hun immens grote parking (zonder voorzieningen) en in ruil hebben ze graag dat je bij hen iets komt eten (niet verplicht). Maar we hebben honger en we moeten eten dus maken we gretig gebruik van dit aanbod. Simpele keuken maar lekker. We gaan vroeg slapen want de volgende ochtend willen we direct doorrijden naar Wommelgem.
In Wommelgem worden we direct verder geholpen en na drie uur staan we terug vertrekkensklaar richting Spanje. (de technische uitleg volgt later in een blog want is iets te complex om hier neer te schrijven. Belangrijkste is : het ding is gemaakt!).
We doen een eerste etappe en stoppen in Herbeumont (een Belgische camperplaats van Camping Car Park). De volgende dag rijden we verder naar Mirecourt (déjà vu, hier waren we net nog), vervolgens gaat het via Saint Trivier de Courtes, Privas tot in Casas de Pene, allen camperplaatsen van Camping Car Park (makkelijk en goedkoop). Ons initieel plan om hier en daar te geocachen laten we varen. Door de pech onderweg en het moeten terugrijden en daardoor 1200 km verspeeld beslissen we dat we liever ineens naar Spanje doorreizen. Dus na onze stop in Casas de Pene rijden we de volgende dag, 8 maart, Spanje binnen en installeren we ons in ‘s Agaro. Ik heb onderweg nog een verkoudheid opgedaan en we gaan aan de Costa Brava eerst een weekje rusten, genieten, genezen en lekker eten.
Juni 2023
Van Spanje terug naar Frankrijk richting home sweet home
Op 23 juni verlaten we Spanje en komen we via een aantal Aire de Camping Park stopplaatsen terecht in de Dordogne waar we vrienden gaan bezoeken. We stoppen eerst in Aire de camping car park van Villasavary en vertrekken de volgende dag iets verder richting Dordogne. We houden halt in Aire de camping car park van Castelnau – Montratier. We zijn eerst redelijk enthousiast over deze overnachtingsplek tot de plaatselijke bevolking in grote getale St Jean komt vieren. Geen probleem voor ons want een beetje ambiance mag altijd maar dan komt de lokale ‘Jeunesse’ op het terrein van de campers spelen…en dat loopt niet zo goed 🙂 Ze installeren zich aan de verzorgingsplaats (er zijn volgens mij leukere plekken) en molesteren de plastiek paaltjes die er staan. Ze beginnen met blikjes te gooien en onze camper staat zo’n beetje in hun oorlogszone. Na meer dan een uur afwachten besluiten we om verder te rijden want dit feestje en vooral het onstuimige gedrag van de jongeren is de eerste uren nog niet gedaan. We rijden daarom naar Aire de camping car park van Montcuq en vinden daar in het pikdonker nog een plaatsje om de nacht door te brengen. Hier wordt ook St Jean gevierd in het dorp en het is heel lawaaiierig allemaal maar ze blijven tenminste weg van de camperplaats. Na een half uur vallen we onder de beats van de party in slaap.
De volgende dag is het tijd voor onze vrienden te bezoeken in Monceau sur Dordogne en zetten we onze camper neer op Camping Europe in Argentat sur Dordogne. De camping is vrijwel nog leeg en we horen dat het toerisme hier pas begint rond 15 juli. We blijven echter maar enkel hier om te slapen want voor de rest zitten we in het huisje van Steph en Béné die hier vorig jaar een nieuw leven zijn begonnen, ver weg van alle drukte.
Op 26 juni rijden we door naar het noorden maar we houden nog halte in de Auvergne streek en vinden een plaats op Aire de Camping Car Park van Chambon sur Lac. Een zalige plek om te staan. Voor ons éen van de betere camperplekken van deze groep. Het is nog steeds heel warm maar hier willen we toch nog wat wandelen en fietsen. Dag 1 gaan we op verkenning rond het Lac de Chambon. Mooi maar erg toeristisch. En rond het meer vind je enkel toeristische café’s en restaurants, niet echt wat wij gezellig noemen. L’Escale lijkt ons de beste keuze en we hebben er inderdaad lekker gegeten. Op dag 2 zijn we heel moedig en nemen we de fiets naar het veel hoger gelegen dorp Besse-et-Saint-Annastaise. Het is flink klimmen om er te geraken en zelfs met onze e-bikes is het niet evident. Heel dikwijls krijgen we van anderen te horen : Ah maar jullie rijden met een e-bike, dan is het gemakkelijk. Nee dus, een e-bike helpt maar je moet nog heel hard zelf trappen als het serieus klimmen is. En met mijn longziekte ben ik al lang blij dat ik zelfs met e-bike naar boven geraak. Zonder zou ik enkel op vlakke weg kunnen fietsen.
Als we na veel puffen en blazen (ik iets meer dan Suzette) boven aankomen worden we wel beloond met een pittoresk dorpje. Na een paar uur rondwandelen hebben we alles gezien en rijden we terug naar beneden. We zien vanop afstand het impressionante Château Mediéval van Murol liggen en besluiten ook daar nog even langs te gaan. Dat is weer een heuse klim maar ook hier worden we dubbel en dik beloond. We betalen 10.5 Euro entrée per persoon en worden ongeveer anderhalf uur ondergedompeld in de middeleeuwen. Er zijn vandaag enorm veel schoolklassen aanwezig en de manier waarop de kasteelheren en vrouwen de kleine kids lesgeven is mooi om te zien. In middeleeuwse outfit brengen ze met veel enthousiasme hun kennis over op de jonge generatie.
Als laatste stopplaats kozen we voor Aire de camping car Park Is sur Tille. We maken nog een korte fietstoer naar het gezellige dorpje en morgen wacht ons de laatste rit home sweet home. Het gaat weer pijn doen en even wennen zijn en we gaan in ons huis vast verloren lopen. Maar we blijven slechts anderhalve maand thuis en dan wachten ons nieuwe avonturen.
Hieronder nog enkele foto’s van onderweg in de Auvergne op de Col de la Croix Saint Morand. (prachtige sceneries), Chambon sur Lac, Besse en Murol en Is sur Tille.
Augustus - September 2023
Wijzigingen reisplan
Ons initieel plan was om via Normandië, Bretagne naar Zuid Frankrijk te rijden, doorrijden naar Picos Europe en dan verder naar Zuid Spanje.
Helaas, een pijnlijke val van Suzette op de Groenplaats in Antwerpen met een gebroken pols als gevolg heeft de plannen een beetje gewijzigd. Verplichte gips tot eind september en aangezien we graag bij dezelfde dokter ter controle willen gaan hebben we beslist om een maand in Normandië rond te toeren. We kunnen niet fietsen maar hopen dat we ook tevoet een beetje sightseeing kunnen doen. We starten onze trip aan de Opaalkust in Audresselles.
31 augustus tot 4 september 2023
Audresselles en omgeving
We rijden van Antwerpen (waar we in het ziekenhuis waren voor een definitieve gips van 4 weken voor Suzette) naar Audresselles. De eerste indruk is nat en koud want het regent pijpestelen. Het is geen gewone bui. Dit lijkt de hele dag te duren. We installeren ons op camping Les Ajoncs en wachten in onze camper op beter weer 🙂
Het blijft gieten dus we blijven de eerste dag binnen. Eten hebben we genoeg aan boord dus we moeten niet persé op stap.
De volgende dag begint niet veel beter maar rond de middag wil ik toch wel wat gaan stappen. Suzette blijft binnen (gips mag absoluut niet nat worden) maar ik waag een wandeling tot in het dorp. Redelijk verzopen kom ik in het heel kleine centrum waar ik even rondkijk of we ‘s avonds ergens terecht kunnen om te eten. Het wordt Le p’tit Bonheur. Specialiteiten is uiteraard Fruits de Mer maar voor Suzette is dat momenteel onmogelijk. De arm is niet beweeglijk genoeg om het gevecht met de visjes aan te gaan. En voor mij ook geen Fruits de Mer aangezien het niet my cup of tea is. Ik lust heel graag ‘vis’ maar alles wat met schelpjes is net iets minder.
Het eten en de service in dit restaurant is top. Een aanrader !
We wandelen de volgende dagen eerst naar Ambleteuse en Slack en daarna in de andere richting naar Cap Gris Nez (Framezelle) Op twee dagen tijd hebben we 29 km gestapt en dat is veel aangezien we normaal gezien bijna altijd fietsen. Wandelen is toch weer van een andere orde en onze voetjes laten dan ook van zich horen . We zijn blij als we s avonds de beentjes omhoog kunnen leggen.
Een tweede restaurant dat we bezoeken is La Marie Galante en ook daar is het heerlijk eten en top service. Het is toeristisch maar er wordt kwaliteit geleverd en dat is op populaire plaatsen niet altijd evident.
Na 4 nachtjes verlaten we Audresselles en rijden we richting Le Tréport.
4 tot 5 september 2023
Le Tréport
Le Tréport : hier hadden we iets meer verwacht. We hebben ons geïnstalleerd in Floques op ongeveer 4 km van le Tréport. Aangezien we moeten stappen is het toch een flink eind naar Tréport en een bus is helaas niet beschikbaar. Er rijden er een paar maar echt niet de moeite en ‘s avonds na 19 u rijdt er niks meer. Een taxi is ook geen optie want ook die stoppen met rijden (de 1 of 2 die er zijn) na 20.00u. Wil je dus gaan eten in Le Tréport en rond 21 u terug naar je camperplaats gaan heb je geen alternatieven behalve te voet. Dat wisten we echter niet toen we ‘s avonds een restaurant binnen stapten. We dachten dat een taxi bellen piece of cake zou zijn. Onze vraag of het mogelijk was een taxi te bellen werd sowieso al raar onthaald…het was alsof we een apollo naar de maan vroegen 🙂 Bovendien wilde de serveur zelfs niet bellen. Hij was ‘in service’ zei hij en had dus geen tijd 🙁 Raar…in alle steden in verschillende landen waar we ooit een taxi vroegen in een restaurant werd er altijd onmiddellijk gebeld (of tenminste geprobeerd).
Over het restaurant zelf (Le Saint Louis) ga ik kort zijn. De moeite niet om hier energie in te steken. Ze krijgen een ‘mooie’ recensie op Google. Wijn te warm, eten fleps en absoluut geen fijne keuken. Echt toeristenkost en geld verdienen. Voor ons geen tweede keer.
Het centrum van Tréport kon ons ook niet echt boeien. We hebben wel de funiculaire genomen en de mooie rotsen bewonderd maar de rest kwam ons rommelig en oud voor. Heel veel leegstaande zaken en vervallen woningen.
We blijven slechts 1 nacht alhoewel we er twee hadden gepland en rijden door naar Etretat.
5 tot 7 september 2023
Etretat
We rijden met onze camper richting Etretat en alhoewel we weten dat het hier heel toeristisch is vallen we toch van de ene verbazing in de andere. Allereerst is er de camperplaats. De camping, die er vlak naast ligt, is al volzet als we ‘s middags arriveren. Onze poging tot telefonisch contact een dag ervoor en gedurende de ochtend was niet gelukt. Als ik de recensies erop nalees verwondert me dat niet. Ik denk niet dat ze heel communicatief zijn naar de klanten toe. Er is elke dag een file om binnen te rijden dus waarom zouden ze de telefoon opnemen…
De camperplaats dan : Een barrière leest je nummerplaat waarna je binnenrijdt. Of de plaats nu vol is of niet, dat maakt niet uit, de barrière gaat altijd open. Wij vonden gelukkig nog een plaatsje maar de hele dag door rijden campers aan en af in de hoop nog ergens tussen te passen. Campers blokkeren elkaar, laten veel te weinig plaats tussen elkaar, blokkeren de loosplaats enz enz. Je merkt op deze plaats dat velen nul respect hebben voor de andere en enkel aan zichzelf denken. Met éen dame ben ik in discussie gegaan omdat ze amper 20 cm ruimte liet tussen mijn buurman en zichzelf. Ze vond dat iedereen recht had op een plaatsje…nu ja, vol is vol maar dat was voor deze dame blijkbaar geen reden om te blijven staan.
De gemeente Etretat kan hier nog veel verbeteren maar ik denk niet dat het op hun prioriteiten lijstje staat.
En dan Etretat zelf : Sinds de serie van Netflix hier een scène draaide voor Lupin is het blijkbaar veel drukker geworden dan voorheen. En dat hebben we geweten. Het is overal echt pokkedruk en de horeca straatjes bevatten bijna allemaal goedkope tourist traps. Niet echt gezellig en kwalitatieve resto’s (op een paar na uitgezonderd). Het kan ons niet echt bekoren maar we zijn hier nu en we willen toch wel die beroemde ‘falaises’ zien. Er zijn er natuurlijk meer in Normandië maar deze schijnen wondermooi te zijn. Dat zijn ze ook. We hebben zowel onder als boven de rotsen gewandeld en het moet gezegd : ze mogen er zijn. Het is goed voor éen bezoek en de foto’s geven ons een blijvende herinnering. Terugkomen gaan we niet doen. Morgen vertrekken we naar een ander toeristisch trekpleister 🙂 We willen ze toch allemaal eens gezien hebben 🙂
7 tot 8 september 2023
Beauvoir - Le Mont Saint Michel
Na het drukke Etretat rijden we naar een andere publiekstrekker, le Mont Saint Michel. Ik ben er 40 jaar geleden al geweest maar Suzette nog niet en als we dan toch in de buurt zijn, waarom niet . . . of waarom wel ?
We installeren ons met de camper op het Camping Car Park Beauvoir. Er is plaats voor 180 campers en in juli en augustus staat dit helemaal vol…om maar te zeggen : het is een populair oord. Op 300 m van de camperplaats stopt een bus naar le Mont Saint Michel. We nemen deze om 9 u ‘s morgens. Als je die mist heb je pech want ze rijden zeldzaam. De laatste bus terug is rond 18.00 u.
Je kan er ook voor kiezen om dichterbij op de Camping Mont Saint Michel te gaan staan (vlakbij de Shuttle) maar deze was volgeboekt.
We hebben niet echt het juiste moment uitgekozen om hier te gaan rondwandelen want het is verschrikkelijk heet en elke stap is er eentje te veel. Maar de kleine straatjes op de Mont Saint Michel zorgen de eerste twee uurtjes nog voor voldoende koelte. De massa’s mensen stromen toe en het is eigenlijk onvoorstelbaar dat dit scenario zich elke dag herhaalt. Een bezoek aan de abdij gaan we niet doen, dat hebben we beiden al snel beslist. We kuieren een drietal uurtjes rond tot we echt helemaal overhit zijn en we besluiten om de bus terug te nemen. We gaan een bezoek plannen aan dit toch wel mooie en interessante oord in het najaar, of zelfs in de winter.
We nemen om 13 u een bus terug naar Beauvoir en rijden met onze camper richting Granville. We gaan de schaduw opzoeken (in de mate van het mogelijke) want het is overal warm en warm en warm . . .
8 tot 12 september 2023
Granville
Na de drukte en de hitte van Beauvoir en Mont Saint Michel hopen we ergens de koelte te kunnen opzoeken. We installeren ons op Camping de l’Ermitage in Granville (Donville-les-Bains). Het is geen topcamping maar ze hebben nog plaats en er staan gelukkig hier en daar wat bomen die de zon een beetje tegenhouden. Het moet gezegd dat het personeel (man en vrouw die hier gerante zijn voor de dienst toerisme) heel vriendelijk zijn. Dus we klagen niet en zetten ons neer op het veel te schuine terrein. We nemen sinds 2 jaar onze oprijblokken niet meer mee omdat we ze haast nooit gebruikten, maar nu hadden ze wel van pas gekomen. Nu ja, we rollen net niet uit het bed en het is maar voor 4 nachten.
De hitte blijft ondertussen aanhouden en de eerste dag doen we echt niet veel. Veel te warm. De twee daaropvolgende dagen gaan we toch een beetje verkennen en nemen we een bus naar Granville. We kuieren er wat rond, gaan ergens eten aan de haven (in de schaduw kunnen zitten was onze enige vereiste) en wandelen tevoet terug naar huis omdat de laatste bus helaas om 8 u ‘s avonds vertrekt en taxi’s zijn er ook niet. Na 20.00 : On roule pas, c’est un peu compliqué ! ….
Rare mensen die Fransen 🙂
Het is niet ver maar we geraken door de hitte niet echt vooruit. Ook s nachts blijft het puffen en blazen en we missen Spanje. Nooit hebben we daar zoveel afgezien van een beetje zon 🙂
De laatste dag doen we toch nog een poging om wat te wandelen en vertrekken we in de Jardin van Christian Dior. Verder wandelen we langs het strand tot aan het Casino en langs boven loopt een mooi pad langs de remparts. Het is eindelijk een heel heel klein beetje frisser en we stappen door tot 7 u ‘s avonds.
We zijn content dat we Granville gezien hebben maar het staat ook niet direct op ons lijstje om nog eens terug te komen.
12 tot 20 september 2023
St Malo (plus daguitstap Jersey en daguitstap Dinard)
Als we in Granville vertrekken zijn we eigenlijk nog aan t twijfelen wat onze volgende bestemming wordt. Enerzijds willen we de landingsstranden zien (Utah beach, Omaha Beach, Arromanches, …) maar zonder fietsmogelijkheden en weinig faciliteiten in de buurt blijft het toch moeilijk. We kiezen daarom op de valreep om iets terug te rijden en St Malo te gaan verkennen. De camping de la cité Saint-Aleth ligt op 2 km van de historische binnenstad dus dat vinden we dik ok om te doen.
De aanrijroute naar deze wijk is niet echt voorzien op grote campers maar het lukt met onze 7 meter om tot aan de camping te rijden. Ruime plaatsen, elke dag een bakker en gezellige sfeer. Enig minpunt is dat er op heel de camping slechts 1 waterpunt/loospunt is waar het altijd aanschuiven is. Wil je water tappen dan moet je daar naartoe rijden (1 euro per 120 liter) ofwel manueel met gietertjes naar het sanitair lopen en terug. Wij kozen voor het laatste en zijn zuinig geweest op ons waterverbruik. We hadden geen zin om in de file te staan met de camper op een erg krappe plaats.
St Malo is een prachtige stad waarvan het intra muros gedeelte ons het meest bekoord heeft. Een stad met geschiedenis, mooie straatjes, prachtige remparts waarvan je de oceaan ziet met al z’n kleine eilandjes (waaronder het graf van de schrijver François René de Chateaubriand).
De getijden in St Malo zijn spectaculair om te zien. De eilandjes zijn dan ook enkel te voet bereikbaar bij laagtij en het is belangrijk om dat een beetje in ‘t oog te houden. Als de zee terugkomt zit je vast of moet je beroep doen op een boot die jou wil komen redden 🙂
We kuieren een paar dagen achter elkaar door het gedeelte intra muros en genieten van de mooie straatjes, leuke winkeltjes, restaurantjes en natuurlijk pannekoeken. De Bretoense pannekoeken zijn populair al ben ik gaan fan van de zoute versies. Op elke hoek van de straat kan je ze eten en meestal combineren deze bars/bistros/creperie of hoe ze ook allemaal eten hun aanbod met vis en vlees. De drukste straatjes bevinden zich rond het plein Chateaubriand waar uiteraard ook de prijzen niet mis zijn. Toch zijn er naast de tourist traps ook een aantal gezellige etablissementen met een goede keuken. En dat je hier iets meer betaalt voor een diner met een flesje wijn, dat weet je op voorhand.
Een daguitstap naar Jersey vanuit St Malo
Het Britse eiland Jersey is het grootste kanaaleiland en ligt veel dichter bij Frankrijk dan bij UK. Met een boot vanuit St Malo ben je binnen anderhalf uur in de hoofdstad van Jersey, St Helier. We hebben een ticket geboekt bij Condor Ferries en vertrekken ‘s morgens vroeg om 7.30 u. Je moet er wel een uurtje op voorhand zijn, dus vroeg opstaan is de boodschap. Paspoort is verplicht voor ALLE Europese reizigers behalve de Fransen. Zij kunnen reizen met enkel ID. Aangezien je een uurtje wint als je in Jersey aankomt is het daar slechts 8 u ‘s morgens als je de haven binnenvaart. Pascontrole in Frankrijk, pascontrole in Jersey en in beide havens sporadische controles van rugzakken. Wij hebben twee keer geluk. We worden niet gecontroleerd 🙂 Vanuit de haven naar Kingstreet in St Helier is ongeveer een kwartiertje stappen. Opletten hier ! Ze rijden links en dat is even wennen. Maar de Britten zijn hoffelijk en overal op de grond staat aangeduid naar welke kant je eerst moet kijken als je de straat wil oversteken.
We ontbijten in Kingstreet en wandelen dan een 3tal uurtjes rond in de omliggende straatjes. Het heeft niet veel authenticiteit en dat is een beetje spijtig want Jersey heeft wel een heel lange geschiedenis. Het eiland wordt al in zeer vroege geschriften terug gevonden en was dikwijls slachtoffer van welles nietes toestanden tussen Frankrijk en UK. Uiteindelijk werd het UK en tot vandaag zit Jersey dus onder de Britse kroon, maar wel met een eigen ‘Government’ en met eigen betaalbiljetten. De Jersey Pound heeft dezelfde waarde als de Britse maar ze drukken hun eigen briefjes. UK briefjes worden aanvaard in Jersey, omgekeerd echter niet.
Rond de middag nemen we een treintje naar St Aubin, een dorp dat iets verder op het eiland ligt. We willen er gaan geocachen en hopen dat dat nog lukt met het tij. Ook hier zoals in St Malo heel uitgesproken eb en vloed dus altijd alert zijn om op tijd terug aan land te zijn vooraleer de zee haar plaats terug ingenomen heeft.
‘s avonds nemen we een boot terug en komen rond 22.30 u terug aan in St Malo. Leuk om eens te doen maar we vinden de Franse stad mooier en interessanter.
Een daguitstap naar Dinard vanuit St Malo
Van en naar St Malo zijn er navette-waterbusjes en dat is de meest makkelijke manier om van de ene naar de andere stad te gaan We stappen aan boord van zo’n bootje en komen 10 minuten later aan in Dinard. Helemaal anders dan St Malo maar ook zeer mooi. Wat ons het eerste opvalt zijn de prachtige gebouwen hier in de rustige straten Wat een verschil met de drukte in St Malo. De esplanades zijn uiteraard wel heel druk bezocht door scholieren en toeristen maar de rest van het stadje ademt rust uit. We kuieren hier een paar uur rond en nemen dan een bootje terug richting St Malo.
20 tot 21 september 2023
Beuvron en Auge
Als we st Malo verlaten willen we richting Honfleur rijden maar eerst maken we nog een tussenstop. In het kleine dorpje Beuvron en Auge, dat behoort tot ‘les plus beaux villages de France’, gaan we een namiddag rondkuieren. We kunnen er terecht op de gemeentelijke camperplaats. Basic maar genoeg om er een nachtje te staan. Er is geen stroom maar voor 10 euro mag je 24 uren blijven staan en krijg je een jeton om water op te vullen. ‘s middags is de plek nog vrij rustig maar tegen de avond staat het redelijk vol.
Het dorpje zelf is kleiner dan klein. Op een uurtje ben je er helemaal doorgewandeld maar het moet gezegd : het heeft iets. Veel kleine zelfstanigen die een artisanaal beroep uitoefen zijn gesloten. Sommigen zijn op vakantie en anderen zijn enkel in het weekend geopend. Waarschijnlijk willen ze voor de weinige doordeweek-toeristen niet de hele dag openmaken. Het is een leuke tussenstop en morgen gaat het verder richting Honfleur.
21 tot 23 september 2023
Honfleur
Honfleur wordt ons door vele mensen aanbevolen en weer anderen zeggen ons om er weg te blijven. Te druk, overroepen, duur, …
We beslissen om er zelf te gaan kijken want meningen verschillen. De camperplaats vonden we al een uitdaging want van bevriende camperaars hadden we al gehoord dat een plaats vinden op de officiële camperplaats in Honfleur niet makkelijk is. Vroeg komen is de boodschap. Dat doen we dus ook. Rond 10 u komen we al aan in Honfleur en tot onze grote verrassing zijn er van de 150 plaatsen zeker 40 à 50 vrij. Keuze genoeg dus om een plekje te vinden. Maar het is niet gelogen wat ze schrijven, want tegen de late namiddag staat de camperplaats helemaal vol en wordt er zelfs fout geparkeerd. Dat laatste vinden we een beetje spijtig en doet ons denken aan Etretat Daar was het ook zo. Het kan toch niet zo moeilijk zijn om een systeem te ontwikkelen dat de barrière sluit en compleet aangeeft als de officiële plaatsen ingenomen zijn. Maar goed, wij hebben onze plek en we trekken de stad in. Voordeel van deze camperplaats is ook dat ze niet te ver van het centrum verwijderd is. Onze eerste indruk is toch heel positief. We vinden de kleine straatjes en het haventje heel gezellig om in rond te kuieren. We wandelen ook iets verder, weg van het massatoerisme, en ook daar blijft het mooi. Inderdaad is het ‘centrum’ heel druk en kan je er over de koppen lopen, maar dat is helaas een beetje overal waar het leuk is. De terrasjes gaan van ‘tourist traps’ naar gezellig maar ook de prijzen kennen ze hier heel goed. We betalen veel geld voor een pannekoek die nog niet eens vers is, en dat valt een beetje tegen.
‘s avonds vinden we een restaurant, L’Escale, dat zich toch wel onderscheidt van de toeristische eetgelegenheden. We nemen er een menu en een lekker flesje wijn en worden bediend door een heel professionele ober. Topklasse en lekker ! Niet goedkoop uiteraard, maar dat is Frankrijk nergens. We zullen daar alleen al blij voor zijn als we terug in Spanje gaan reizen. Daar kunnen we met ons budget 3 keer meer doen dan in Frankrijk 🙂
We blijven een dagje minder lang dan gepland in Honfleur omdat het zo hard regent dat buitenkomen geen optie meer is. Het is een zondvloed en we worden ‘s nachts zelfs een paar keer wakker van de dikke druppels die op onze camper vallen. ‘s morgens blijft het grauw en grijs en we beslissen om verder te rijden richting België. Maar horen we in de groep van de Honfleur liefhebbers of Honfleur haters : We behoren tot de eerste groep. Het is er leuk verblijven en als het beter weer is, en misschien een minder toeristisch seizoen, komen we zeker nog eens terug.
Foto’s volgen 🙂